Katlewo: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Ludzie związani z miejscowością:) |
(→Ludzie związani z miejscowością:) |
||
Linia 51: | Linia 51: | ||
=== Ludzie związani z miejscowością: === | === Ludzie związani z miejscowością: === | ||
− | Z Katlewem związana jest postać olimpijczyka [[Aleksy Antkiewicz| Aleksy Antkiewicza]]. W kadencji 2011 - 2015 sołtysem jest [[Edward Klimek]]. | + | Z Katlewem związana jest postać olimpijczyka [[Aleksy Antkiewicz| Aleksy Antkiewicza]]. W Katlewie gospodarstwa posiadał [[Hindenburg Hans Friedrich Otto von Beneckendorff]]- starosta lubawski. W kadencji 2011 - 2015 sołtysem jest [[Edward Klimek]]. |
<br/> | <br/> |
Wersja z 22:58, 24 paź 2013
Katlewo | |
| |
![]() Katlewo, źródło: www.katlewo.republika.pl, 12.09.2013.
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | ![]() |
Województwo | warmińsko - mazurskie |
Powiat | nowomiejski |
Gmina | Grodziczno |
Sołectwo | Katlewo |
Liczba ludności (2012, źródło:www.grodziczno.pl) | 187 |
Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
Tablice rejestracyjne | NNM |
![]() {{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Katlewo (niem. Katlau)– wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego.
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Wieś znajduje się nieopodal Jeziora Katlewo. Miejscowość znajduje się na terenie gminy Grodziczno w obszarze, której występuje tu wyjątkowo duże nagromadzenie polodowcowych form rzeźby terenu, takich jak m.in. moreny denne, pagórkii wzgórza morenowe, rynny subglacjalne, płaty sandru, wytopiskowe. Najniżej położonym obszarem jest dolina rzeki Wel - poniżej 100m n.p.m. W kierunku północno-wschodnim gminy (Garb Lubawski) teren wznosi się i w rejonie na wschód od m. Zwiniarz osiąga największą wysokość 200,8 m n.p.m. Powierzchnia gminy dzieli się na: wysoczyznę morenową, dolinę rzeki Weli rynnę Jeziora Kiełpińskiego, fragmentem sandru Skrwy. Ponadto odnajdziemy tutaj gleby brunatne właściwe i brunatne wyługowan, czarne ziemie, gleby organiczne – torfowe, murszasto-torfowe oraz mułowo-torfowe.
Dzieje miejscowości
Pierwsze wzmianki o Katlewie pochodzą z 1260 r. kiedy to biskup chełmiński przekazał Zakonowi Krzyżackiemu obszar ziemi na prawym brzegu rzeki Wel wraz z miejscowością Katlewo. Nie wiadomo kiedy dokładnie lokowano wieś ani jaka jest etymologia nazwy miejscowości. Po pokoju toruńskim w 1466 r. Katlewo znalazło się pod władaniem władców Polski. Administracyjne podporządkowano je województwu chełmińskiemu, powiatowi michałowskiemu. Miejscowość odczuła działania wojen polsko – szwedzkich i szalejącej w XVII w. epidemii dżumy. Po 1807 r. Katlewo znalazło się w Księstwie Warszawskim. Według dokumentów z 1885 r. w Katlewie mieszkało 171 mieszkańców, w tym 117 katolików i 54 ewangelików. Obszar miejscowości wynosił 2502 mórg (ok. 625 ha.) W XX w. majątek należał do obszarów dworskich z zabudową pałacowo – parkową. W czasie I wojny światowej w pałacu mieścił się tartak. Po 1921 r. był to największy majątek ziemski w powiecie lubawskim z gorzelnią i oborą zarodową bydła. W tym czasie Katlewo było wójtostwem. Wójtem był Bolesław Ossowski. Ponadto do wójtostwa należały następujące miejscowości: gmina Hartowiec i gmina Ostaszewo, oraz obszary dworskie Katlewo i Hartowiec. W czasie II wojny światowej pod Katlewem w miejscu zwanym szubienica dokonywano egzekucji. Po wojnie utworzono tutaj PGR. Ponadto do 1954 r. Katlewo było gromadą a od 1954 r. sołectwem. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich.
Gospodarka
We wsi funkcjonuje stacja transformatorowa.
Ludzie związani z miejscowością:
Z Katlewem związana jest postać olimpijczyka Aleksy Antkiewicza. W Katlewie gospodarstwa posiadał Hindenburg Hans Friedrich Otto von Beneckendorff- starosta lubawski. W kadencji 2011 - 2015 sołtysem jest Edward Klimek.
Zabytki:
Na terenie miejscowości znajduje się pałac z początku XX w. oraz pomnik przyrody.
Bibliografia:
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. III, Warszawa 1882, 960 ss.