Krzysztof Celestyn Mrongowiusz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 20: Linia 20:
 
|wikicytaty          =   
 
|wikicytaty          =   
 
|www                  =
 
|www                  =
}}<br/>
+
}}
 +
''' Krzysztof Celestyn Mrongowiusz ''' (ur. 19 lipca 1764 r. w [[Olsztynek |Olsztynku]], zm. 3 czerwca 1855 r. w Gdańsku) – nauczyciel, duchowny ewangelicki, językoznawca, tłumacz, wydawca, działacz społeczny.
 +
<br/><br/>
 +
[[Plik:K. C. Mrongowiusz_2.jpg|thumb|right|290px|Popiersie Mrongowiusza w Olsztynku.<br>Fot. K. Romulewicz.]]
 +
[[Plik:dommrongowiusza_olsztynek_3.jpg|thumb|right|290px|Tablica na Domu Mrongowiusza w Olsztynku.<br>Fot. K. Romulewicz.]]
 +
[[Plik:K. C. Mrongowiusz_3.jpg|thumb|right|290px|Pomnik Mrongowiusza w Gdańsku. Źródło: [http://fil.arch.ug.edu.pl/pl/o_wydziale--kronika_wydzialu/ www.fil.arch.ug.edu.pl] ]]
 +
[[Plik:K. C. Mrongowiusz_4.jpg|thumb|right|290px|Statuetka Mrongowiusza przyznawana w Mrągowie. Źródło: [http://www.mragowo.pl/informator/ludzie_roku.html www.mragowo.pl]
 +
]]
 +
==Życiorys==
 +
Urodził się jako pierwszy syn pastora i rektora szkoły miejskiej Bartłomieja Mrongowiusza i Julianny Estery z domu Weber. Dom, w którym przyszedł na świat, to mieszkanie w [[Dom Mrongowiusza w Olsztynku|budynku szkolnym]] przerobionym z dawnej baszty starych murów miejskich (dziś tzw. Dom Mrongowiusza). W 1768 r. rodzina przeprowadziła się do [[Marwałd|Marwałdu]].
 +
 
 +
W 1796 r. zawarł związek małżeński z Wilhelminą Ludwiką, córką pastora, a w dwa lata później przeniósł się z rodziną do Gdańska i tu spędził większość swego życia. Miał dwóch synów i córkę. Wszyscy najbliżsi zmarli jeszcze za jego życia.
 +
 
 +
===Szkoła i wykształcenie===
 +
Dzięki ojcu, który zajmował się jego edukacją do 13 roku życia, poznał dobrze gwarę oraz życie i obyczaje [[Mazurzy|Mazurów]]. Później uczył się w szkole prowincjonalnej w [[Zalewo (gmina Miłomłyn)|Zalewie]] koło [[Morąg|Morąga]], a następnie w gimnazjum w [[Królewiec|Królewcu]]. Tam też podjął studia teologiczne i filologiczne na [[Uniwersytet Albertyna|uniwersytecie]]. Studia kontynuował w seminarium polskim. W czasie pobytu w Królewcu poznał gruntownie polski język literacki. Ponadto uczył się rosyjskiego, czeskiego, łaciny, greki i języka hebrajskiego. Opanował też języki francuski, angielski. Dobrze znał język niemiecki.
  
''' Krzysztof Celestyn Mrongowiusz ''' (ur. 19 lipca 1764 r. w [[Olsztynek |Olsztynku]], zm. 3 czerwca 1855 r. w Gdańsku) – nauczyciel, duchowny ewangelicki, językoznawca, tłumacz, wydawca, działacz społeczny.
+
===Działalność===
 +
W latach 1790–1796 był nauczycielem języka polskiego i greki w Collegium Fridericianum w Królewcu, równocześnie otrzymał posadę młodszego nauczyciela w swojej dawnej szkole w Knipawie. Pracował jako tłumacz i korektor druków wydawanych przez oficynę Hartungów. Przekładał "Kalendarz Prusko-Polski", w którym zamieszczał swoje artykuły i teksty pisarzy polskich.  
  
{{Galeria|Nazwa=Krzysztof Celestyn Mrongowiusz|wielkość=290|pozycja=right
+
W 1794 r. opracował i wydał pierwszy podręcznik do nauki języka polskiego. Po wyjeździe do Gdańska został kaznodzieją w parafii ewangelickiej pw. św. Anny oraz lektorem języka polskiego w miejscowym Gimnazjum Akademickim. Był to czas intensywnej pracy pedagogicznej, naukowej i duszpasterskiej. Mrongowiusz opracowywał podręczniki do nauki języka polskiego, wydawał kancjonały i psałterze, słowniki polsko-niemieckie i niemiecko-polskie, przekładał utwory pisarzy niemieckich na język polski. Na język polski przełożył też dzieła Ksenofonta, Teofrasta czy Homera. W 1812 r. został nauczycielem języka polskiego w szkole św. Jana w Gdańsku.  
|Plik:K. C. Mrongowiusz_2.jpg|Popiersie Mrongowiusza w Olsztynku.<br>Fot. K. Romulewicz.
 
|Plik:dommrongowiusza_olsztynek_3.jpg|Tablica na Domu Mrongowiusza w Olsztynku.<br>Fot. K. Romulewicz.
 
|Plik:K. C. Mrongowiusz_3.jpg|Pomnik Mrongowiusza w Gdańsku. Źródło: [http://fil.arch.ug.edu.pl/pl/o_wydziale--kronika_wydzialu/ www.fil.arch.ug.edu.pl]
 
|Plik:K. C. Mrongowiusz_4.jpg|Statuetka Mrongowiusza przyznawana w Mrągowie. Źródło: [http://www.mragowo.pl/informator/ludzie_roku.html www.mragowo.pl]
 
}}
 
  
==Życiorys==
+
W okresie gdańskim zbliżył się i żywo związał z ośrodkami promującymi kulturę polską (Warszawa, Kraków i Poznań). Prowadził szeroką korespondencję z uczonymi, pisarzami i działaczami polskimi. Współpracował z [[Gustaw Gizewiusz|Gustawem Gizewiuszem]] w obronie języka polskiego usuwanego ze szkół na [[Mazury|Mazurach]]. Podpisał memoriał w tej sprawie doręczony w 1842 r. władzom pruskim w Berlinie (zob. ''[[Germanizacja pod zaborem pruskim]]''). Prowadził też badania językowe wśród Kaszubów. Wśród jego najbardziej wartościowych prac wymienia się ''Dokładny niemiecko-polski słownik'' (1854) oraz ''Nowy Pieśnioksiąg czyli kancjonał prusko-polski'' (1840) (wykaz dzieł, przekładów i tłumaczeń zob. [http://pl.wikipedia.org/wiki/Krzysztof_Celestyn_Mrongovius pl.wikipedia.org]).
Urodził się jako pierwszy syn pastora i rektora szkoły miejskiej, Bartłomieja Mrongowiusza i Julianny Estery z domu Weber. Dom, w którym przyszedł na świat to mieszkanie w [[Dom Mrongowiusza w Olsztynku|budynku szkolnym]] przerobionym z dawnej baszty starych murów miejskich. W 1768 r. rodzina Mrongowiusza przeprowadziła się do [[Marwałd|Marwałdu]]. W 1796 r. zawarł związek małżeński z Wilhelminą Ludwiką, córką pastora. a w dwa lata później przeniósł się z rodziną do Gdańska i tu spędził większość swego życia. Miał dwóch synów i córkę. Wszyscy najbliżsi zmarli jednakże jeszcze za jego życia.
 
  
===Szkoła i wykształcenie===
+
Fryderyk Wilhelm IV odznaczył go w 1843 r. orderem Czerwonego Orła IV klasy. Echa prac Mrongowiusza znalazły swe odbicie również we Francji. W uznaniu jego zasług za długoletnią i owocną pracę w działaniach na rzecz utrzymania polskości, na wniosek Adama Mickiewicza Towarzystwo Historyczno-Literackie w Paryżu wysłało do niego list przyznający mu członkostwo Towarzystwa oraz ofiarowało medal wybity na cześć księcia Adama Czartoryskiego. Przyznano mu także członkostwo w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Towarzystwie Przyjaciół Nauk i Niemieckim Towarzystwie Naukowym w Szczecinie.
Dzięki ojcu, który zajmował się jego edukacją do 13 roku życia, poznał dobrze gwarę oraz życie i obyczaje Mazurów. Później uczył się w szkole prowincjonalnej w [[Zalewo (gmina Miłomłyn)|Zalewie]] koło [[Morąg|Morąga]], a następnie w gimnazjum w Królewcu. Tam też podjął studia teologiczne i filologiczne na [[Uniwersytet Albertyna|uniwersytecie]]. Studia kontynuował w seminarium polskim. W czasie pobytu w [[Królewiec|Królewcu]] poznał gruntownie polski język literacki. Ponadto uczył się rosyjskiego, czeskiego, łaciny, greki i języka hebrajskiego. Opanował też języki francuski, angielski. Dobrze znał język niemiecki.
 
  
===Praca===
+
==Upamiętnienie==
W latach 1790-1796 był nauczycielem języka polskiego i greki w Collegium Fridericianum w Królewcu, równocześnie też otrzymał posadę młodszego nauczyciela w swojej dawnej szkole w Knipawie. Pracował jako tłumacz i korektor druków wydawanych przez oficynę Hartungów. Przekładał „Kalendarz Prusko-Polski”, w którym zamieszczał swoje artykuły i teksty pisarzy polskich. W 1794 r. opracował i wydał pierwszy podręcznik do nauki języka polskiego. Po wyjeździe do Gdańska został kaznodzieją w parafii ewangelickiej pw. św. Anny oraz lektorem języka polskiego w miejscowym Gimnazjum Akademickim. Był to czas intensywnej pracy pedagogicznej, naukowej i duszpasterskiej. Mrongowiusz opracowywał podręczniki do nauki języka polskiego, wydawał kancjonały i psałterze, słowniki polsko-niemieckie i niemiecko-polskie, przekładał utwory pisarzy niemieckich na język polski. Na język polski przełożył też dzieła Ksenofonta, Teofrasta czy Homera. W 1812 r. został nauczycielem języka polskiego w szkole św. Jana w Gdańsku.  
+
Na cześć Mrongowiusza w 1946 r. miasteczko Ządzbork (niem. Sensburg) otrzymało nazwę [[Mrągowo]] (pomnik patrona miasta ustawiono przy ul. Królewieckiej). W Olsztynku, tuż obok [[lkwim:Galeria Sztuki w Olsztynku|Salonu Wystawowego]] [[lkwim:Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku |Muzeum Budownictwa Ludowego]], istnieje tzw. [[Dom Mrongowiusza w Olsztynku |Dom Mrongowiusza]], w którym urodził się Mrongowiusz, o czym przypomina pamiątkowa tablica. Przed Salonem ustawiono również postument z jego popiersiem autorstwa [[lkwim: Edward Jurjewicz |Edwarda Jurjewicza]]. Ponadto imię Mrongowiusza noszą ulice w wielu miastach regionu (m.in. w Olsztynku i [[Olsztyn|Olsztynie]], [[Mrągowo |Mrągowie]], [[Bartoszyce |Bartoszycach]], [[Działdowo |Działdowie]], [[Iława |Iławie]], [[Kętrzyn |Kętrzynie]]). W [[lkwim:Zamek w Olsztynku|olsztyneckim zamku]] funkcjonuje także [[Zespół Szkół im. K. C. Mrongowiusza w Olsztynku |Zespół Szkół im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza]]. Jest on także jednym z patronów [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bojowników o Polskość Mazur w Piszu |I Liceum Ogólnokształcącego w Piszu]].  
  
===Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna===
+
Od 2000 r. w Mrągowie wręczana jest [[lkwim: Statuetka Mrongowiusza |Statuetka Mrongowiusza]] przyznawana osobom lub instytucjom za szczególne zasługi dla miasta.  
W okresie gdańskim, Mrongowiusz zbliżył się i żywo związał z ośrodkami promującymi kulturę polską (Warszawa, Kraków i Poznań). Prowadził szeroką korespondencję z uczonymi, pisarzami i działaczami polskimi. Współpracował z [[Gustaw Gizewiusz|Gustawem Gizewiuszem]] w obronie języka polskiego, usuwanego ze szkół na [[Mazury|Mazurach]]. Podpisał memoriał w tej sprawie doręczony w 1842 r. władzom pruskim w Berlinie. Prowadził też badania językowe wśród Kaszubów. Wśród jego najbardziej wartościowych prac wymienia się ''Dokładny niemiecko-polski słownik'' (1854) oraz ''Nowy Pieśnioksiąg czyli kancjonał prusko-polski'' (1840) (wykaz dzieł, przekładów i tłumaczeń zob. [http://pl.wikipedia.org/wiki/Krzysztof_Celestyn_Mrongovius Wikipedia]).
 
  
Fryderyk Wilhelm IV odznaczył go w 1843 r. orderem Czerwonego Orła IV klasy. Echa prac Mrongowiusza znalazły swe odbicie również we Francji. W uznaniu jego zasług za długoletnią i owocną pracę w działaniach na rzecz utrzymania polskości, na wniosek Adama Mickiewicza, Towarzystwo Historyczno-Literackie w Paryżu wysłało do niego list przyznający mu członkostwo towarzystwa oraz ofiarowało medal wybity na cześć księcia Adama Czartoryskiego. Przyznano mu także członkostwo w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Towarzystwie Przyjaciół Nauk i Niemieckim Towarzystwie Naukowym w Szczecinie.
+
W 2009 r. przed Uniwersytetem Gdańskim w Gdańsku-Oliwie odsłonięto pomnik Mrongowiusza, a w czasie święta uczelni od 2007 r. wręczane są ''Nagrody Nauczyciela Roku im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza'' dla trzech najlepszych nauczycieli akademickich. Okolicznościowe statuetki zaprojektował artysta rzeźbiarz Gienadij Jerszow.
  
 
==Ciekawostki==
 
==Ciekawostki==
 
*Mimo wątłego zdrowia prowadził bardzo regularny i pracowity tryb życia. Jego dzień zaczynał się o godzinie 5.00, a kończył o 22.00.  
 
*Mimo wątłego zdrowia prowadził bardzo regularny i pracowity tryb życia. Jego dzień zaczynał się o godzinie 5.00, a kończył o 22.00.  
*W trakcie swoich lekcji wykorzystywał utwory polskiej literatury pięknej, wprowadzał wiersze Jana Kochanowskiego, Ignacego Krasickiego i innych poetów, dla utwierdzenia w uczniach przekonania o pięknie języka polskiego, o bogactwie dorobku literatury polskiej, o szlachetności tematyki utworów polskich pisarzy. Na lekcjach języka polskiego posługiwał się swoim podręcznikiem, dbał o dobrą wymowę uczniów, ćwiczył ich przez konwersację i pisanie.
+
*W trakcie swoich lekcji wykorzystywał utwory polskiej literatury pięknej, wprowadzał wiersze Jana Kochanowskiego, [[lkwim:Ignacy Krasicki |Ignacego Krasickiego]] i innych poetów, dla utwierdzenia w uczniach przekonania o pięknie języka polskiego, o bogactwie dorobku literatury polskiej, o szlachetności tematyki utworów polskich pisarzy. Na lekcjach języka polskiego posługiwał się swoim podręcznikiem, dbał o dobrą wymowę uczniów, ćwiczył ich umiejętności przez konwersację i pisanie.
 +
==Zobacz też==
 +
*''Krzysztof Celestyn Mrongowiusz'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.olsztynek.pl/strona-2427-slawni_i_niezwykli_ludzie_olsztynka.html olsztynek.pl], [19.01.2015]<br/>
 +
*''Krzysztof Celestyn Mrongowiusz'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://zamek.edu.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=9:wybory-samorzdowe&catid=1:rok-szkolny-2010 zamek.edu.pl], [19.01.2015]<br/>
 +
*''Krzysztof Celestyn Mrongovius'', materiał zamieszczony na stronie internetowej, [http://pl.wikipedia.org/wiki/Krzysztof_Celestyn_Mrongovius pl.wikipedia.org], [19.01.2015] <br/>
  
==Upamiętnienie==
+
==Bibliografia==
Na cześć Mrongowiusza w 1946 r. miasteczko Ządzbork (niem. Sensburg) otrzymało nazwę [[Mrągowo]]. W Olsztynku istnieje tzw. [[Dom Mrongowiusza w Olsztynku |Dom Mrongowiusza]] - tuż obok [[lkwim:Galeria Sztuki w Olsztynku| Salonu Wystawowego]] [[lkwim:Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku |Muzeum Budownictwa Ludowego]] - w którym urodził się Mrongowiusz, o czym przypomina pamiątkowa tablica. Przed Salonem ustawiono również postument z jego popiersiem, autorstwa [[lkwim: Edward Jurjewicz |Edwarda Jurjewicza]]. Ponadto imię Mrongowiusza noszą ulice w wielu miastach regionu (m.in. w Olsztynku i [[Olsztyn|Olsztynie]], [[Mrągowo |Mrągowie]], [[Bartoszyce |Bartoszycach]], [[Działdowo |Działdowie]], [[Iława |Iławie]], [[Kętrzyn |Kętrzynie]]). W Olsztynku jest także [[Zespół Szkół im. K. C. Mrongowiusza w Olsztynku |Zespół Szkół im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza]].  
+
Chłosta Jan, ''Ludzie godni pamięci. Warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic'', Olsztyn 1997, s. 105-106. <br/>
 +
Kuźniewski Bogumił, ''Olsztynek. Miasto i gmina'', Olsztynek 2007, s. 98-101.<br/>
 +
Małłek Janusz, ''Ewangelicy pomorscy'', "Gdański Rocznik Ewangelicki" 2009, vol. III, s. 44-54. <br/>
 +
Wakar Andrzej, ''Krzysztof Celestyn Mrongowiusz'', Olsztyn 1956. <br/>
 +
''Wybitne postacie związane z historią ziemi mrągowskiej'', [w:] ''Panorama powiatu mrągowskiego 2002'', red. Krzysztof Bonar, Piotr Wasześcik, Olsztyn 2002.<br/>
  
Od 2000 r. w Mrągowie wręczana jest [[lkwim: Statuetka Mrongowiusza |Statuetka Mrongowiusza]] – przyznawana osobom lub instytucjom za szczególne zasługi dla miasta. W 2009 r. przed Uniwersytetem Gdańskim w Gdańsku-Oliwie odsłonięto pomnik Mrongowiusza, a w czasie święta uczelni od 2007 r. wręczane są ''Nagrody Nauczyciela Roku im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza'' dla trzech najlepszych nauczycieli akademickich. Okolicznościowe statuetki, zaprojektował artysta rzeźbiarz Gienadij Jerszow.
 
 
==Bibliografia==
 
#Chłosta Jan, ''Ludzie godni pamięci. Warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic'', Olsztyn 1997, Ksiąznica Polska, s. 105-106.
 
#Kuźniewski Bogumił, ''Olsztynek. Miasto i gmina'', Olsztynek 2007, Towarzystwo Przyjaciół Olsztynka, s. 98-101.
 
#Małłek Janusz, ''Ewangelicy pomorscy'', "Gdański Rocznik Ewangelicki" 2009, vol. III, s. 44-54.
 
#''Wybitne postacie związane z historią ziemi mrągowskiej'', W : ''Panorama powiatu mrągowskiego 2002'', red. Krzysztof Bonar, Piotr Wasześcik, Olsztyn 2002, "Press Foto".
 
  
==Zobacz też==
 
*''Krzysztof Celestyn Mrongowiusz'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.olsztynek.pl/strona-2427-slawni_i_niezwykli_ludzie_olsztynka.html www.olsztynek.pl], dostęp 19.01.2015 r.
 
*''Krzysztof Celestyn Mrongowiusz'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://zamek.edu.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=9:wybory-samorzdowe&catid=1:rok-szkolny-2010 www.zamek.edu.pl], dostęp 19.01.2015 r.
 
*''Krzysztof Celestyn Mrongovius'', materiał zamieszczony na stronie internetowej, [http://pl.wikipedia.org/wiki/Krzysztof_Celestyn_Mrongovius www.pl.wikipedia.org], dostęp 19.01.2015 r.
 
  
[[Kategoria: Osoba|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
+
[[Kategoria:Osoby|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
 
[[Kategoria: Wielkie postaci Warmii i Mazur|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
 
[[Kategoria: Wielkie postaci Warmii i Mazur|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
 
[[Kategoria: Duchowni protestanccy|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
 
[[Kategoria: Duchowni protestanccy|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
[[Kategoria: Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
+
[[Kategoria:Kościół ewangelicko-augsburski|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
[[Kategoria: Pisarze i poeci|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
+
[[Kategoria:Ludzie oświaty|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]][[Kategoria: Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
[[Kategoria: Badacze historii i kultury|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
+
[[Kategoria:Ludzie kultury|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]] [[Kategoria:Pisarze i poeci|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
[[Kategoria: Tłumacze|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
+
[[Kategoria:Badacze historii i kultury|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
[[Kategoria: Wydawcy|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
+
[[Kategoria:Tłumacze|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
[[Kategoria: Działacze społeczni|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
+
[[ Kategoria:Wydawcy|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
 +
[[Kategoria:Działacze społeczni|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
 
[[Kategoria: Powiat olsztyński|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]  
 
[[Kategoria: Powiat olsztyński|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]  
 
[[Kategoria: Olsztynek (gmina miejsko-wiejska)|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]
 
[[Kategoria: Olsztynek (gmina miejsko-wiejska)|Mrongowiusz, Krzysztof Celestyn]]

Aktualna wersja na dzień 09:12, 26 sie 2015

Krzysztof Celestyn Mrongowiusz

Krzysztof Celestyn Mrongowiusz.Źródło: www.zamek.edu.pl
Krzysztof Celestyn Mrongowiusz.
Źródło: www.zamek.edu.pl
Data i miejsce urodzenia ur. 19 lipca 1764 r.
Olsztynek
Data i miejsce śmierci 3 czerwca 1855 r.
Gdańsk

Krzysztof Celestyn Mrongowiusz (ur. 19 lipca 1764 r. w Olsztynku, zm. 3 czerwca 1855 r. w Gdańsku) – nauczyciel, duchowny ewangelicki, językoznawca, tłumacz, wydawca, działacz społeczny.

Popiersie Mrongowiusza w Olsztynku.
Fot. K. Romulewicz.
Tablica na Domu Mrongowiusza w Olsztynku.
Fot. K. Romulewicz.
Pomnik Mrongowiusza w Gdańsku. Źródło: www.fil.arch.ug.edu.pl
Statuetka Mrongowiusza przyznawana w Mrągowie. Źródło: www.mragowo.pl

Życiorys

Urodził się jako pierwszy syn pastora i rektora szkoły miejskiej Bartłomieja Mrongowiusza i Julianny Estery z domu Weber. Dom, w którym przyszedł na świat, to mieszkanie w budynku szkolnym przerobionym z dawnej baszty starych murów miejskich (dziś tzw. Dom Mrongowiusza). W 1768 r. rodzina przeprowadziła się do Marwałdu.

W 1796 r. zawarł związek małżeński z Wilhelminą Ludwiką, córką pastora, a w dwa lata później przeniósł się z rodziną do Gdańska i tu spędził większość swego życia. Miał dwóch synów i córkę. Wszyscy najbliżsi zmarli jeszcze za jego życia.

Szkoła i wykształcenie

Dzięki ojcu, który zajmował się jego edukacją do 13 roku życia, poznał dobrze gwarę oraz życie i obyczaje Mazurów. Później uczył się w szkole prowincjonalnej w Zalewie koło Morąga, a następnie w gimnazjum w Królewcu. Tam też podjął studia teologiczne i filologiczne na uniwersytecie. Studia kontynuował w seminarium polskim. W czasie pobytu w Królewcu poznał gruntownie polski język literacki. Ponadto uczył się rosyjskiego, czeskiego, łaciny, greki i języka hebrajskiego. Opanował też języki francuski, angielski. Dobrze znał język niemiecki.

Działalność

W latach 1790–1796 był nauczycielem języka polskiego i greki w Collegium Fridericianum w Królewcu, równocześnie otrzymał posadę młodszego nauczyciela w swojej dawnej szkole w Knipawie. Pracował jako tłumacz i korektor druków wydawanych przez oficynę Hartungów. Przekładał "Kalendarz Prusko-Polski", w którym zamieszczał swoje artykuły i teksty pisarzy polskich.

W 1794 r. opracował i wydał pierwszy podręcznik do nauki języka polskiego. Po wyjeździe do Gdańska został kaznodzieją w parafii ewangelickiej pw. św. Anny oraz lektorem języka polskiego w miejscowym Gimnazjum Akademickim. Był to czas intensywnej pracy pedagogicznej, naukowej i duszpasterskiej. Mrongowiusz opracowywał podręczniki do nauki języka polskiego, wydawał kancjonały i psałterze, słowniki polsko-niemieckie i niemiecko-polskie, przekładał utwory pisarzy niemieckich na język polski. Na język polski przełożył też dzieła Ksenofonta, Teofrasta czy Homera. W 1812 r. został nauczycielem języka polskiego w szkole św. Jana w Gdańsku.

W okresie gdańskim zbliżył się i żywo związał z ośrodkami promującymi kulturę polską (Warszawa, Kraków i Poznań). Prowadził szeroką korespondencję z uczonymi, pisarzami i działaczami polskimi. Współpracował z Gustawem Gizewiuszem w obronie języka polskiego usuwanego ze szkół na Mazurach. Podpisał memoriał w tej sprawie doręczony w 1842 r. władzom pruskim w Berlinie (zob. Germanizacja pod zaborem pruskim). Prowadził też badania językowe wśród Kaszubów. Wśród jego najbardziej wartościowych prac wymienia się Dokładny niemiecko-polski słownik (1854) oraz Nowy Pieśnioksiąg czyli kancjonał prusko-polski (1840) (wykaz dzieł, przekładów i tłumaczeń zob. pl.wikipedia.org).

Fryderyk Wilhelm IV odznaczył go w 1843 r. orderem Czerwonego Orła IV klasy. Echa prac Mrongowiusza znalazły swe odbicie również we Francji. W uznaniu jego zasług za długoletnią i owocną pracę w działaniach na rzecz utrzymania polskości, na wniosek Adama Mickiewicza Towarzystwo Historyczno-Literackie w Paryżu wysłało do niego list przyznający mu członkostwo Towarzystwa oraz ofiarowało medal wybity na cześć księcia Adama Czartoryskiego. Przyznano mu także członkostwo w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Towarzystwie Przyjaciół Nauk i Niemieckim Towarzystwie Naukowym w Szczecinie.

Upamiętnienie

Na cześć Mrongowiusza w 1946 r. miasteczko Ządzbork (niem. Sensburg) otrzymało nazwę Mrągowo (pomnik patrona miasta ustawiono przy ul. Królewieckiej). W Olsztynku, tuż obok Salonu Wystawowego Muzeum Budownictwa Ludowego, istnieje tzw. Dom Mrongowiusza, w którym urodził się Mrongowiusz, o czym przypomina pamiątkowa tablica. Przed Salonem ustawiono również postument z jego popiersiem autorstwa Edwarda Jurjewicza. Ponadto imię Mrongowiusza noszą ulice w wielu miastach regionu (m.in. w Olsztynku i Olsztynie, Mrągowie, Bartoszycach, Działdowie, Iławie, Kętrzynie). W olsztyneckim zamku funkcjonuje także Zespół Szkół im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza. Jest on także jednym z patronów I Liceum Ogólnokształcącego w Piszu.

Od 2000 r. w Mrągowie wręczana jest Statuetka Mrongowiusza przyznawana osobom lub instytucjom za szczególne zasługi dla miasta.

W 2009 r. przed Uniwersytetem Gdańskim w Gdańsku-Oliwie odsłonięto pomnik Mrongowiusza, a w czasie święta uczelni od 2007 r. wręczane są Nagrody Nauczyciela Roku im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza dla trzech najlepszych nauczycieli akademickich. Okolicznościowe statuetki zaprojektował artysta rzeźbiarz Gienadij Jerszow.

Ciekawostki

  • Mimo wątłego zdrowia prowadził bardzo regularny i pracowity tryb życia. Jego dzień zaczynał się o godzinie 5.00, a kończył o 22.00.
  • W trakcie swoich lekcji wykorzystywał utwory polskiej literatury pięknej, wprowadzał wiersze Jana Kochanowskiego, Ignacego Krasickiego i innych poetów, dla utwierdzenia w uczniach przekonania o pięknie języka polskiego, o bogactwie dorobku literatury polskiej, o szlachetności tematyki utworów polskich pisarzy. Na lekcjach języka polskiego posługiwał się swoim podręcznikiem, dbał o dobrą wymowę uczniów, ćwiczył ich umiejętności przez konwersację i pisanie.

Zobacz też

  • Krzysztof Celestyn Mrongowiusz, materiał zamieszczony na stronie internetowej olsztynek.pl, [19.01.2015]
  • Krzysztof Celestyn Mrongowiusz, materiał zamieszczony na stronie internetowej zamek.edu.pl, [19.01.2015]
  • Krzysztof Celestyn Mrongovius, materiał zamieszczony na stronie internetowej, pl.wikipedia.org, [19.01.2015]

Bibliografia

Chłosta Jan, Ludzie godni pamięci. Warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997, s. 105-106.
Kuźniewski Bogumił, Olsztynek. Miasto i gmina, Olsztynek 2007, s. 98-101.
Małłek Janusz, Ewangelicy pomorscy, "Gdański Rocznik Ewangelicki" 2009, vol. III, s. 44-54.
Wakar Andrzej, Krzysztof Celestyn Mrongowiusz, Olsztyn 1956.
Wybitne postacie związane z historią ziemi mrągowskiej, [w:] Panorama powiatu mrągowskiego 2002, red. Krzysztof Bonar, Piotr Wasześcik, Olsztyn 2002.