Dworzec w Budwitach: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
'''Dworzec w Budwitach''' zalicza się do najładniejszych dworców w regionie. Pierwotnie został wzniesiony we wsi Prakwice (woj. pomorskie gm. Dzierzgoń), by później zostać przeniesionym na obecne miejsce.
 
 
 
{{Wieś infobox
 
{{Wieś infobox
  |nazwa                = Budwity
+
  |nazwa                = Dworzec w Budwitach
 
  |herb wsi              =   
 
  |herb wsi              =   
 
  |flaga wsi            =   
 
  |flaga wsi            =   
Linia 8: Linia 6:
 
  |dopełniacz wsi        = Budwit
 
  |dopełniacz wsi        = Budwit
 
  |zdjęcie              = Budwity - dworzec.jpg   
 
  |zdjęcie              = Budwity - dworzec.jpg   
  |opis zdjęcia          = Dworzec w Budwitach
+
  |opis zdjęcia          = Dworzec w Budwitach.<br>Fot. Adam Płoski.
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
Linia 31: Linia 29:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
 
+
'''Dworzec w Budwitach''' – budynek zaliczany do najładniejszych dworców w regionie [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazur]]. Pierwotnie został wzniesiony we wsi Prakwice (woj. pomorskie, gm. Dzierzgoń), a następnie przeniesiony na obecne miejsce.
 +
<br/><br/>
 
==Historia==  
 
==Historia==  
Dworzec znajdujący się dziś w Budwitach wybudowano ok. 1893 r., pierwotnie w Prakwicach, specjalnie na potrzeby lubiącego polować w okolicy cesarza Wilhelma II. Odwiedzał on pobliski majątek należący do rodziny zu Dohna-Schlobitten ze Słobit. Dworzec nazywany był powszechnie „cesarskim pawilonem”. W związku z tym, iż Wilhelm II był znanym miłośnikiem stylu staronorweskiego w detalach budynku zastosowano elementy nawiązujące go kultury Wikingów.  
+
Dworzec znajdujący się dziś w [[Budwity|Budwitach]] wybudowano ok. 1893 r., pierwotnie w Prakwicach, specjalnie na potrzeby lubiącego polować w okolicy cesarza Wilhelma II. Odwiedzał on pobliski majątek należący do rodziny zu Dohna-Schlobitten ze [[Słobity|Słobit]]. Dworzec nazywany był powszechnie "cesarskim pawilonem". W związku z tym, iż Wilhelm II był znanym miłośnikiem stylu staronorweskiego, w detalach budynku zastosowano elementy nawiązujące go kultury Wikingów.  
  
Po konflikcie cesarza z właścicielem Prakwic w 1906 r. cesarz zaprzestał odwiedzin i tym samym regularnego korzystania z dworca, który jeszcze przed pierwsza wojną został przebudowany. Około 1921 r. budynek został rozebrany i przeniesiony w nowe miejsce - do Budwit, gdzie pozostaje do dziś. Budwity znajdowały się wówczas na trasie tej samej linii kolejowej Malbork-Myślice-Małdyty uruchomionej w 1893 r. (obecnie nieczynna). Po przeniesieniu budynku z Prakwic do Budwit zrezygnowano z ganku od strony torów, do dworca dobudowano natomiast nastawnię.  
+
Po konflikcie cesarza z właścicielem Prakwic w 1906 r. cesarz zaprzestał odwiedzin i tym samym regularnego korzystania z dworca, który jeszcze przed pierwszą wojną został przebudowany. Około 1921 r. budynek został rozebrany i przeniesiono do Budwit, gdzie pozostaje do dziś. Budwity znajdowały się wówczas na trasie tej samej linii kolejowej [[Malbork]] – [[Myślice]] – [[Małdyty]] uruchomionej w 1893 r. (obecnie nieczynna). Po przeniesieniu budynku z Prakwic do Budwit zrezygnowano z ganku od strony torów, do dworca dobudowano natomiast nastawnię.  
  
Po zakończeniu drugiej wojny światowej tory na trasie Malbork-Myślice-Małdyty zostały zdemontowane przez Armię Czerwoną. Ruch na trasie wznowiono w 1949 r. W późniejszym okresie dworzec pełnił także funkcje mieszkalne. W 1999 r. linia kolejowa została zamknięta. W kolejnych latach dworzec sprzedano osobie prywatnej. Obecnie budynek wpisany jest do rejestru zabytków.
+
Po zakończeniu drugiej wojny światowej tory na trasie Malbork Myślice Małdyty zostały zdemontowane przez Armię Czerwoną. Ruch na trasie wznowiono w 1949 r. W późniejszym okresie dworzec pełnił także funkcje mieszkalne. W 1999 r. linia kolejowa została zamknięta. W kolejnych latach dworzec sprzedano osobie prywatnej. Obecnie budynek wpisany jest do rejestru zabytków.
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
S. Solarz-Taciak, P.W. Taciak, Budwity – cesarski dworzec, „Spotkania z zabytkami” 2006, nr 10, s. 25-26.
+
S. Solarz-Taciak, P.W. Taciak, ''Budwity – cesarski dworzec'', "Spotkania z zabytkami" 2006, nr 10, s. 25-26.
 
   
 
   
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat ostródzki]] [[Kategoria: gmina Małdyty]]
+
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: Inne obiekty architektury]] [[Kategoria: Powiat ostródzki]] [[Kategoria: Małdyty (gmina wiejska)]]
 +
[[Kategoria: 1801-1918]]

Aktualna wersja na dzień 11:58, 16 mar 2015

Dworzec w Budwitach

Dworzec w Budwitach.Fot. Adam Płoski.
Dworzec w Budwitach.
Fot. Adam Płoski.
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat ostródzki
Gmina Małdyty
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Dworzec w Budwitach
Dworzec w Budwitach
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Dworzec w Budwitach
Dworzec w Budwitach
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Dworzec w Budwitach – budynek zaliczany do najładniejszych dworców w regionie Warmii i Mazur. Pierwotnie został wzniesiony we wsi Prakwice (woj. pomorskie, gm. Dzierzgoń), a następnie przeniesiony na obecne miejsce.

Historia

Dworzec znajdujący się dziś w Budwitach wybudowano ok. 1893 r., pierwotnie w Prakwicach, specjalnie na potrzeby lubiącego polować w okolicy cesarza Wilhelma II. Odwiedzał on pobliski majątek należący do rodziny zu Dohna-Schlobitten ze Słobit. Dworzec nazywany był powszechnie "cesarskim pawilonem". W związku z tym, iż Wilhelm II był znanym miłośnikiem stylu staronorweskiego, w detalach budynku zastosowano elementy nawiązujące go kultury Wikingów.

Po konflikcie cesarza z właścicielem Prakwic w 1906 r. cesarz zaprzestał odwiedzin i tym samym regularnego korzystania z dworca, który jeszcze przed pierwszą wojną został przebudowany. Około 1921 r. budynek został rozebrany i przeniesiono do Budwit, gdzie pozostaje do dziś. Budwity znajdowały się wówczas na trasie tej samej linii kolejowej MalborkMyśliceMałdyty uruchomionej w 1893 r. (obecnie nieczynna). Po przeniesieniu budynku z Prakwic do Budwit zrezygnowano z ganku od strony torów, do dworca dobudowano natomiast nastawnię.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej tory na trasie Malbork – Myślice – Małdyty zostały zdemontowane przez Armię Czerwoną. Ruch na trasie wznowiono w 1949 r. W późniejszym okresie dworzec pełnił także funkcje mieszkalne. W 1999 r. linia kolejowa została zamknięta. W kolejnych latach dworzec sprzedano osobie prywatnej. Obecnie budynek wpisany jest do rejestru zabytków.

Bibliografia

S. Solarz-Taciak, P.W. Taciak, Budwity – cesarski dworzec, "Spotkania z zabytkami" 2006, nr 10, s. 25-26.