Erminia von Olfers-Batocki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Bibliografia)
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 39: Linia 39:
 
Jan Chłosta, ''Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich'', Olsztyn 1999.  
 
Jan Chłosta, ''Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich'', Olsztyn 1999.  
 
<br/>
 
<br/>
[[Kategoria: Osoba|Olfers-Batocki, Erminia von]]
+
[[Kategoria:Osoby|Olfers-Batocki, Erminia von]][[Kategoria:Ludzie kulturyOlfers-Batocki, Erminia von]] [[Kategoria:Badacze historii i kultury|Olfers-Batocki, Erminia von]]
[[Kategoria: Pisarze i poeci|Olfers-Batocki, Erminia von]][[Kategoria: 1919-1945|Olfers-Batocki, Erminia von]][[Kategoria: 1945-1989|Olfers-Batocki, Erminia von]]
+
[[Kategoria:Pisarze i poeci|Olfers-Batocki, Erminia von]][[Kategoria: 1919-1944|Olfers-Batocki, Erminia von]][[Kategoria: 1945-1989|Olfers-Batocki, Erminia von]]

Aktualna wersja na dzień 09:04, 24 sie 2015

Erminia von Olfers-Batocki

Data i miejsce urodzenia 29 czerwca 1876 roku
Gross Ratshof koło Królewca
Data i miejsce śmierci 14 grudnia 1954 roku
Bad Harzburg
Zawód etnograf i pisarka

Erminia von Olfers-Batocki (ur. 29 czerwca 1876 r. w Gross Ratshof koło Królewca, zm. 14 grudnia 1954 r. w Bad Harzburg) – etnograf i pisarka.

Życiorys

Erminia Tortilovitz von Batocki pochodziła z rodziny ziemiańskiej właścicieli majątku Tharau w Sambii. Jej ojcem był Rudolf Tortilovitz von Batocki (1845–1900), a matką Pauline von Gramatzki (1848–1914), dziedziczka majątku Tharau.

Dzieciństwo spędziła w Królewcu. 24 maja 1912 roku wyszła za mąż za Johannesa (Hansa) von Olfers, z którym miała córkę Hedwig. Małżonkowie zamieszkali w Królewcu. Tam Erminia kierowała lokalna redakcją "Ostpreußische Hausfrau". Później powróciła do Tharau.

Zbierała pieśni i gwarowe opowiastki, urządzała inscenizacje gwarowych tekstów w wykonaniu amatorów w Królewcu. Pisać zaczęła już w czasach panieńskich. W późniejszym okresie pisała wiersze w gwarze natangijskiej (natangisches Platt), układała bajki i historie z życia wsi. Była znajomą Agnes Miegel.

Największą uwagę wzbudził jej Taubenhaus. Jest to historia rodziny rozgrywająca się na przestrzeni około 100 lat w Królewcu. Opisała w nim również święto na wzgórzu Galtgarben. Jej dzieło literackie przepadło w większości podczas ucieczki z Prus Wschodnich. O swoich losach w trakcie wypędzenia pisała pamiętnik. W styczniu 1945 roku pieszo przez Zalew Wiślany przedostała się do Piławy, następnie okrętem dotarła na Zachód. Po 1945 roku zostały wznowione jej dwie książki: Ostpreussische Dorfgeschichten oraz Das Taubenhaus.

Zmarła 14 grudnia 1954 roku w Bad Harzburgw wieku 78 lat.

Bibliografia

de.wikipedia.org [29.01.2015]
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.