Kurt Obitz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
[[Kategoria:Zdrowie|Obitz,Kurt]] | [[Kategoria:Zdrowie|Obitz,Kurt]] | ||
| − | [[Kategoria:Osoby|Obitz, Kurt]][[Kategoria: Pisarze i poeci|Obitz, Kurt]][[Kategoria: Działacze społeczni|Obitz, Kurt]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Obitz, Kurt]][[Kategoria: 1801-1918|Obitz, Kurt]][[Kategoria: 1919-1944|Obitz, Kurt]] | + | [[Kategoria:Osoby|Obitz, Kurt]][[Kategoria:Ludzie kultury|Obitz,Kurt]] [[Kategoria:Pisarze i poeci|Obitz, Kurt]] [[Kategoria:Działacze społeczni|Obitz, Kurt]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Obitz, Kurt]][[Kategoria: 1801-1918|Obitz, Kurt]][[Kategoria: 1919-1944|Obitz, Kurt]] |
Aktualna wersja na dzień 09:13, 26 sie 2015
| Kurt Obitz | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1907 r. Brzozowo koło Węgorzewa |
| Data i miejsce śmierci | 8 sierpnia 1945 r. Szwecja |
| Przyczyna śmierci | gruźlica |
| Zawód | lekarz weterynarii, dziennikarz |
Kurt Obitz (ur. 16 stycznia 1907 r. w Brzozowie koło Węgorzewa, zm. 8 sierpnia 1945 r. w Szwecji) – lekarz weterynarii, dziennikarz, autor Dziejów ludu mazurskiego.
Życiorys
Był synem rolnika Fryderyka Krystiana i Ludwiki Karoliny z d. Bartk. Do gimnazjum uczęszczał w Królewcu. W Berlinie kończył studia w Wyższej Szkole Weterynaryjnej. W 1930 roku uzyskał tytuł doktora medycyny weterynaryjnej.
W czasie studiów związał się z separatystycznym ruchem mazurskim pod nazwą "Masurenbund". Był przez cztery lata redaktorem miesięcznika "Cech", w którym przeciwstawiał się germanizacji Mazurów i odnosił się z sympatią do języka polskiego. Drukował artykuły w polskich pismach dla Mazurów wydawanych w Prusach Wschodnich. Działania te stały się powodem jego wydalenia z uczelni w 1931 roku.
Skorzystał z zaproszenia rządu RP i został zatrudniony w Katedrze Chorób Wewnętrznych, potem przy Katedrze Zoologii i Parazytologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pisał prace naukowe i brał udział w międzynarodowych kongresach weterynaryjnych. Uczestniczył też w zebraniu powołującym w 1935 roku Związek Mazurów. Został wybrany przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. W 1935 roku przeniósł się do Puław. Objął stanowisko kierownika Działu Parazytologii Wydziału Weterynarii Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego. W 1936 roku prowadził zajęcia na kursie dla przodowników pracy kulturalno-oświatowej z Działdowszczyzny.
Po wybuchu wony osiadł z żoną na Wołyniu. W krótkim czasie powrócił do Puław. Został aresztowany i osadzony w lubelskim więzieniu. Kiedy odmówił podpisania volkslisty, został wysłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Zachorował na gruźlicę. Był leczony szpitalu w Bawarii prowadzonym po 1945 roku przez władze USA. Nie zdołał się wyleczyć.
W trakcie uroczystości ćwierćwiecza Wydziału Weterynaryjnego Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie jego imię nadano sali seminaryjno-bibliotecznej Katedry Parazytologii.
Postać Obitza utrwalili Melchior Wańkowicz i Karol Małłek.
W 2007 roku w Dąbrównie ukazała się praca Obitza Dzieje ludu mazurskiego pozostająca przez 70 lat w maszynopisie. Jest ona (po Paula Hensla Die evangelischen Masuren in ihrer kirchlichen und nationalen Eigenart) jedną z pierwszych prób oglądu Mazurów i ich dziejów z perspektywy przedstawiciela tej społeczności.
Zobacz też
Grzegorz Jasiński, Wprowadzenie, [w:] Kurt Obitz, Dzieje ludu mazurskiego, Dąbrówno 2007.
Bibliografia
Jan Chłosta, Ludzie godni pamięci, warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997.
