Cmentarze starowierskie na Mazurach: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Zobacz też) |
m (Zastępowanie tekstu - "© Stanisław Kuprjaniuk" na "Fot. Stanisław Kuprjaniuk") |
||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
|miejscowość = Gałkowo, Iwanowo, Kadzidłowo, Onufryjewo, Osiniak, Śwignajno (Ładne Pole), Wojnowo | |miejscowość = Gałkowo, Iwanowo, Kadzidłowo, Onufryjewo, Osiniak, Śwignajno (Ładne Pole), Wojnowo | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Cmentarze starowierskie na Mazurach''' | + | ''' Cmentarze starowierskie na Mazurach''' – znajdują się na terenie [[Ruciane Nida (gmina miejsko-wiejska)|gminy Ruciane Nida]], w [[Powiat piski|powiecie piskim]]. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| + | |||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Cmentarze starowierskie na [[Mazury|Mazurach]] znajdują się na terenie [[Ruciane Nida (gmina miejsko-wiejska)|gminy Ruciane Nida]], w [[Powiat piski|powiecie piskim]]. | Cmentarze starowierskie na [[Mazury|Mazurach]] znajdują się na terenie [[Ruciane Nida (gmina miejsko-wiejska)|gminy Ruciane Nida]], w [[Powiat piski|powiecie piskim]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
| − | W południowej części Mazur, w rejonie wsi [[Ukta]] ([[Ruciane Nida (gmina miejsko-wiejska)|gmina Ruciane Nida]], [[Powiat Piski |powiat Piski]]), spotyka się cmentarze powstałe w 2. połowie XIX i na początku XX wieku, na których pochowani zostali [[starowierzy]] ([[starowiercy]], [[staroobrzędowcy]], [[filiponi]]). Ich pojawienie się w tych stronach w 1830 roku rozpoczęło nowy rozdział historii Mazur. Dziewicze tereny [[Puszcza Piska|Puszczy Piskiej]], z dala od ludzi i cywilizowanego świata były idealnym miejscem osiedlenia dla szukających schronienia i spokoju prześladowanych w swojej ojczyźnie odszczepieńców od prawosławia. Dzięki tym nowym „kolonizatorom” Wielkiej Puszczy w XIX wieku zapoczątkowane zostały w ten sposób wsie: [[Gałkowo]], [[Kadzidłowo]], [[Śwignajno (Ładne Pole)]], [[Mościska]], [[Piaski]], [[Piotrowo-Osiniak]], [[Onufryjewo]], [[Wojnowo]] (ośrodek religijny) i [[Zameczek]]. | + | W południowej części Mazur, w rejonie wsi [[Ukta]] ([[Ruciane Nida (gmina miejsko-wiejska)|gmina Ruciane Nida]], [[Powiat Piski |powiat Piski]]), spotyka się cmentarze powstałe w 2. połowie XIX i na początku XX wieku, na których pochowani zostali [[starowierzy]] ([[starowiercy]], [[staroobrzędowcy]], [[filiponi]]). Ich pojawienie się w tych stronach w 1830 roku rozpoczęło nowy rozdział historii Mazur. Dziewicze tereny [[Puszcza Piska|Puszczy Piskiej]], z dala od ludzi i cywilizowanego świata były idealnym miejscem osiedlenia dla szukających schronienia i spokoju prześladowanych w swojej ojczyźnie odszczepieńców od prawosławia. Dzięki tym nowym „kolonizatorom” Wielkiej Puszczy w XIX wieku zapoczątkowane zostały w ten sposób wsie: [[Gałkowo]], [[Kadzidłowo]], [[Śwignajno (Ładne Pole)]], [[Mościska]], [[Piaski (gmina Ruciane-Nida)|Piaski]], [[Piotrowo-Osiniak]], [[Onufryjewo]], [[Wojnowo]] (ośrodek religijny) i [[Zameczek]]. |
Po 1945 roku większość starowierców opuściła Mazury. Cennym świadectwem i czytelną pozostałością po znikającej obecnie religii oraz istotnym elementem krajobrazu kulturowego, wyróżniającym ten teren od pozostałej części Mazur, są cmentarze starowierskie. Ich cechą charakterystyczną jest ustronna lokalizacja poza zwartą zabudową wsi. Przeważnie były to jakieś wzniesienia z widoczną z oddali grupą starodrzewia. Znajdujące się na nich najstarsze, zapewne jeszcze z XIX wieku, groby opatrzone są płaskimi kamieniami, częściowo ociosanymi, na których wykuto starowierskie krzyże. Większość z nich nie posiada wykutych dat i nazwisk, więc nie jest wiadome, kto i kiedy został pod nimi pochowany. Brak też najstarszych krzyży drewnianych. Religia starowierców nie pozwalała na podnoszenie, czy naprawianie przewróconych ze starości lub uszkodzonych drewnianych krzyży, które w ten sposób uległy naturalnemu rozkładowi. | Po 1945 roku większość starowierców opuściła Mazury. Cennym świadectwem i czytelną pozostałością po znikającej obecnie religii oraz istotnym elementem krajobrazu kulturowego, wyróżniającym ten teren od pozostałej części Mazur, są cmentarze starowierskie. Ich cechą charakterystyczną jest ustronna lokalizacja poza zwartą zabudową wsi. Przeważnie były to jakieś wzniesienia z widoczną z oddali grupą starodrzewia. Znajdujące się na nich najstarsze, zapewne jeszcze z XIX wieku, groby opatrzone są płaskimi kamieniami, częściowo ociosanymi, na których wykuto starowierskie krzyże. Większość z nich nie posiada wykutych dat i nazwisk, więc nie jest wiadome, kto i kiedy został pod nimi pochowany. Brak też najstarszych krzyży drewnianych. Religia starowierców nie pozwalała na podnoszenie, czy naprawianie przewróconych ze starości lub uszkodzonych drewnianych krzyży, które w ten sposób uległy naturalnemu rozkładowi. | ||
| Linia 31: | Linia 26: | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | ==Galeria zdjęć== | ||
| + | <gallery mode=packed widths=300px heights=300px class="left"> | ||
| + | Plik:star3.jpg|<center>Cmentarz starowierski w Onufryjewie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk | ||
| + | Plik:star1.jpg|<center>Cmentarz starowierski w Wojnowie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk | ||
| + | Plik:star4.jpg|<center>Cmentarz starowierski w Kadzidłowie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk | ||
| + | Plik:star2.jpg|<center>Cmentarz starowierski w Osiniaku. Fot. Stanisław Kuprjaniuk | ||
| + | Plik:star5.jpg|<center>Cmentarz starowierski w Gałkowie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk | ||
| + | </gallery> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Iwaniec Eugeniusz, ''Z dziejów staroobrzędowców na ziemiach polskich XVII-XX w.'', Warszawa 1977. | Iwaniec Eugeniusz, ''Z dziejów staroobrzędowców na ziemiach polskich XVII-XX w.'', Warszawa 1977. | ||
| Linia 36: | Linia 39: | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| − | http://www.philipponia.republika.pl | + | [http://www.philipponia.republika.pl philipponia.republika.pl] [22.10.2014] |
<br/> | <br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 07:57, 25 mar 2015
| Cmentarze starowierskie na Mazurach | |
| | |
| typ obiektu: | cmentarze starowierskie |
| datacja: | 2. poł. XIX-XXI |
| powiat: | piski |
| gmina: | Ruciane Nida |
| miejscowość: | Gałkowo, Iwanowo, Kadzidłowo, Onufryjewo, Osiniak, Śwignajno (Ładne Pole), Wojnowo |
Cmentarze starowierskie na Mazurach – znajdują się na terenie gminy Ruciane Nida, w powiecie piskim.
Położenie
Cmentarze starowierskie na Mazurach znajdują się na terenie gminy Ruciane Nida, w powiecie piskim.
Opis
W południowej części Mazur, w rejonie wsi Ukta (gmina Ruciane Nida, powiat Piski), spotyka się cmentarze powstałe w 2. połowie XIX i na początku XX wieku, na których pochowani zostali starowierzy (starowiercy, staroobrzędowcy, filiponi). Ich pojawienie się w tych stronach w 1830 roku rozpoczęło nowy rozdział historii Mazur. Dziewicze tereny Puszczy Piskiej, z dala od ludzi i cywilizowanego świata były idealnym miejscem osiedlenia dla szukających schronienia i spokoju prześladowanych w swojej ojczyźnie odszczepieńców od prawosławia. Dzięki tym nowym „kolonizatorom” Wielkiej Puszczy w XIX wieku zapoczątkowane zostały w ten sposób wsie: Gałkowo, Kadzidłowo, Śwignajno (Ładne Pole), Mościska, Piaski, Piotrowo-Osiniak, Onufryjewo, Wojnowo (ośrodek religijny) i Zameczek.
Po 1945 roku większość starowierców opuściła Mazury. Cennym świadectwem i czytelną pozostałością po znikającej obecnie religii oraz istotnym elementem krajobrazu kulturowego, wyróżniającym ten teren od pozostałej części Mazur, są cmentarze starowierskie. Ich cechą charakterystyczną jest ustronna lokalizacja poza zwartą zabudową wsi. Przeważnie były to jakieś wzniesienia z widoczną z oddali grupą starodrzewia. Znajdujące się na nich najstarsze, zapewne jeszcze z XIX wieku, groby opatrzone są płaskimi kamieniami, częściowo ociosanymi, na których wykuto starowierskie krzyże. Większość z nich nie posiada wykutych dat i nazwisk, więc nie jest wiadome, kto i kiedy został pod nimi pochowany. Brak też najstarszych krzyży drewnianych. Religia starowierców nie pozwalała na podnoszenie, czy naprawianie przewróconych ze starości lub uszkodzonych drewnianych krzyży, które w ten sposób uległy naturalnemu rozkładowi.
Na omawianym terenie można wskazać 8 cmentarzy starowierskich znajdujących się w: Gałkowie, Iwanowie, Kadzidłowie, Onufryjewie, Osiniaku, Śwignajnie (Ładne Pole) i dwa w Wojnowie. Jedna część tych cmentarzy ma charakter czynny, druga zaś tak jakby zapomniana i częściowo zaniedbana.
Ciekawostki
W Wojnowie obok tzw. białej cerkwi znajduje się cmentarz prawosławny.
Galeria zdjęć
Cmentarz starowierski w Onufryjewie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk 
Cmentarz starowierski w Wojnowie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk 
Cmentarz starowierski w Kadzidłowie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk 
Cmentarz starowierski w Osiniaku. Fot. Stanisław Kuprjaniuk 
Cmentarz starowierski w Gałkowie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk
Bibliografia
Iwaniec Eugeniusz, Z dziejów staroobrzędowców na ziemiach polskich XVII-XX w., Warszawa 1977.
Zobacz też
philipponia.republika.pl [22.10.2014]
