Pusta noc: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Bibliografia)
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Etnografia" na "Kategoria:Kultura niematerialna")
 
(Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika)
Linia 2: Linia 2:
 
  |Nazwa                = Pusta noc
 
  |Nazwa                = Pusta noc
 
  |zdjecie              = Pusta noc.jpg
 
  |zdjecie              = Pusta noc.jpg
  |opis zdjecia          = Hieronim Skurpski, ''Pusta noc'' (1957), źródło: [http://m.wm.pl/2012/10/n/pusta-noc-124904.jpg m.wm.pl] [11.11.2014]
+
  |opis zdjecia          = Hieronim Skurpski, ''Pusta noc'' (1957). Źródło: [http://www.skurpski.artneo.pl/galerie/nidzica_baszta/nidzica_baszta.html www.skurpski.artneo.pl] [11.11.2014]
 
  |dzien                =  
 
  |dzien                =  
 
  |typ swieta            =   
 
  |typ swieta            =   
Linia 31: Linia 31:
 
''Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku'', red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.<br/>
 
''Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku'', red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.<br/>
  
[[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: Etnografia]][[Kategoria: Wierzenia i obyczaje]] [[Kategoria: Legendy i podania]]
+
[[Kategoria: Kultura]][[Kategoria:Kultura niematerialna]][[Kategoria: Wierzenia i obyczaje]] [[Kategoria: Legendy i podania]]

Aktualna wersja na dzień 18:07, 17 mar 2015

Pusta noc

Hieronim Skurpski, Pusta noc (1957). Źródło: www.skurpski.artneo.pl [11.11.2014]Hieronim Skurpski, Pusta noc (1957). Źródło: www.skurpski.artneo.pl [11.11.2014]

Pusta noc – ostatnia noc przed pogrzebaniem zmarłego.

Etymologia

Genezę określenia tłumaczy się potocznie jako noc pustki (fizycznej i duchowej), którą człowiek odczuwa po odejściu bliskiej osoby.

Zwyczaje na Warmii i Mazurach

Rodzina, znajomi i sąsiedzi czuwali przy zmarłym przez trzy dni, ale to właśnie ostatnia, pusta noc była najważniejsza. Złożone do trumny ciało znajdowało się w największej izbie lub pokoju w domu. Zmarłemu wkładano do trumny symboliczne przedmioty: słomkowy bądź trzcinowy kapelusz lub chustkę do nosa oraz grzebień (dzięki temu mógł otrzepać piach ze spodni i zaczesać elegancko włosy). Natomiast kobietom zarzucano na plecy czarną chustę z frędzlami, a pod głowę wkładano grzebyk i lusterko. W całym domu obowiązkowo należało zasłonić wszystkie lustra, aby dusza się w nich nie przeglądała i nie ukazywała się domownikom. Nogi zmarłego musiały być skierowane ku drzwiom. W tę noc czuwali przy nim członkowie rodziny, znajomi i sąsiedzi. Odwiedzający dom częstowani byli wódką i kuchem.

Zobacz też

Bibliografia

Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
Szyfer Anna, Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków, Olsztyn 1968.
Toeppen Max P., Wierzenia mazurskie, wstęp Anna Szyfer, Władysław Ogrodziński, oprac. Paweł Błażewicz,Jerzy Marek Łapo, Dąbrówno 2008.
Tragarz duchów. Zbiór podań ludowych z Mazur, zeb., przeł. i oprac. Jerzy Marek Łapo, Dąbrówno 2007.
Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku, red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.