Samuel Tschepius: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
| − | |opis_zawód = | + | |opis_zawód = kaznodzieja |
|zawód = kaznodzieja, tłumacz, wydawca | |zawód = kaznodzieja, tłumacz, wydawca | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|wikicytaty = | |wikicytaty = | ||
|www = | |www = | ||
| − | }}<br/> | + | }} |
| + | ''' Samuel Tschepius ''' (ur. 20 marca 1678 r. w [[Działdowo|Działdowie]], zm. 1 czerwca 1750 r. w Działdowie) – kaznodzieja polsko-ewangelicki, proboszcz działdowski i nidborski ([[Nidzica|nidzicki]]), tłumacz, wydawca. | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | == Życiorys == | ||
| + | Tschepius pochodził z rodziny pastorów polskich i nauczycieli, która na [[Mazury]] przywędrowała w XVI w. Ojciec Samuela, Maciej Tschepius, był kaznodzieją w [[Zaborowo|Zaborowie]] oraz w [[Działdowo|Działdowie]]. | ||
| − | + | Tschepius uczęszczał do szkoły miejskiej w Działdowie i [[Brodnica|Brodnicy]]. W 1695 roku rozpoczął studia na uniwersytecie królewieckim. Poślubił córkę burmistrza [[Nidzica|Nidzicy]] Marię Neumann. Małżonkowie doczekali się sześciu synów. Wszyscy podjęli studia w [[Królewiec|Królewcu]]. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | Po śmierci ojca w 1698 roku Tschepius został kaznodzieją, a następnie polsko-ewangelickim proboszczem w Działdowie. Wygłaszał kazania po polsku i niemiecku. Wydał drukiem ''Doskonały kancjonał pruski królewiecki z pilnością zrewidowany...''. Podjął się również tłumaczenia i wydania w 1726 roku ''Modlitw kościelnych'' oraz ''Modlitwy nabożnych''. Popularność zyskał jego przekład dzieła pt.''Sześć ksiąg o prawdziwym chrześcijaństwie'' Jana Arndta, które doczekało się sześciu wydań. Nawiązywał kontakty z pastorami z Królewca, a przede wszystkim z okolic Działdowa, co znacznie ułatwiało mu pracę nad tłumaczeniem i opracowywaniem tekstów o charakterze religijnym. | |
| − | Tschepius | ||
| − | |||
| − | + | [[Emilia Sukretowa-Biedrawina]] przedstawiała Tschepiusa jako bibliofila, posiadacza niezwykle cennych rękopisów i foliałów polskich z XVI i XVII wieku. Księgozbiór zawierający "białe kruki", a wraz z nim rękopisy Tschepiusa przygotowywane do druku, spłonął w 1761 roku<ref>Sukertowa-Biedrawina Emilia, ''Działdowo w XVIII wieku'', "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35</ref>. | |
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | {{Przypisy}} | |
| + | <references/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | + | Sukertowa-Biedrawina Emilia, ''Działdowo w XVIII wieku'', "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35. | |
| + | Oracki Tadeusz,''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. II, Olsztyn 1988. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Kultura|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria:Kościół ewangelicko-augsburski|Tschepius,Samuel]][[Kategoria:1701-1800|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria:Ludzie kultury|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria:Tłumacze|Tschepius, Samuel]][[Kategoria: Duchowni protestanccy|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: Działdowo|Tschepius, Samuel]][[Kategoria:Osoby|Tschepius, Samuel]] |
Aktualna wersja na dzień 10:26, 27 sie 2015
| Samuel Tschepius | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 marca 1678 r. Działdowo |
| Data i miejsce śmierci | 1 czerwca 1750 r. Działdowo |
| Kaznodzieja | kaznodzieja, tłumacz, wydawca |
Samuel Tschepius (ur. 20 marca 1678 r. w Działdowie, zm. 1 czerwca 1750 r. w Działdowie) – kaznodzieja polsko-ewangelicki, proboszcz działdowski i nidborski (nidzicki), tłumacz, wydawca.
Życiorys
Tschepius pochodził z rodziny pastorów polskich i nauczycieli, która na Mazury przywędrowała w XVI w. Ojciec Samuela, Maciej Tschepius, był kaznodzieją w Zaborowie oraz w Działdowie.
Tschepius uczęszczał do szkoły miejskiej w Działdowie i Brodnicy. W 1695 roku rozpoczął studia na uniwersytecie królewieckim. Poślubił córkę burmistrza Nidzicy Marię Neumann. Małżonkowie doczekali się sześciu synów. Wszyscy podjęli studia w Królewcu.
Po śmierci ojca w 1698 roku Tschepius został kaznodzieją, a następnie polsko-ewangelickim proboszczem w Działdowie. Wygłaszał kazania po polsku i niemiecku. Wydał drukiem Doskonały kancjonał pruski królewiecki z pilnością zrewidowany.... Podjął się również tłumaczenia i wydania w 1726 roku Modlitw kościelnych oraz Modlitwy nabożnych. Popularność zyskał jego przekład dzieła pt.Sześć ksiąg o prawdziwym chrześcijaństwie Jana Arndta, które doczekało się sześciu wydań. Nawiązywał kontakty z pastorami z Królewca, a przede wszystkim z okolic Działdowa, co znacznie ułatwiało mu pracę nad tłumaczeniem i opracowywaniem tekstów o charakterze religijnym.
Emilia Sukretowa-Biedrawina przedstawiała Tschepiusa jako bibliofila, posiadacza niezwykle cennych rękopisów i foliałów polskich z XVI i XVII wieku. Księgozbiór zawierający "białe kruki", a wraz z nim rękopisy Tschepiusa przygotowywane do druku, spłonął w 1761 roku[1].
Przypisy
- ↑ Sukertowa-Biedrawina Emilia, Działdowo w XVIII wieku, "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35
Bibliografia
Sukertowa-Biedrawina Emilia, Działdowo w XVIII wieku, "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35.
Oracki Tadeusz,Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. II, Olsztyn 1988.
