Michał Radziejowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) (→Stosunki rodzinne, hobby, czym się zajmował, co lubił,, ciekawostki z życia, pracy i działalności) |
m (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria: Osoba" na "[[Kategoria:Osoby") |
||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
|grafika = Michał Radziejowski.png | |grafika = Michał Radziejowski.png | ||
| − | |opis grafiki = Michał Radziejowski | + | |opis grafiki = Michał Radziejowski<br>Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Micha%C5%82_Stefan_Radziejowski.PNG Commons Wikimedia] |
|podpis = | |podpis = | ||
| − | |data urodzenia = 3 | + | |data urodzenia = 3 grudnia 1645 r. |
|miejsce urodzenia = Radziejowice | |miejsce urodzenia = Radziejowice | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
| − | |data śmierci = 13 | + | |data śmierci = 13 października 1705 r. |
|miejsce śmierci = Gdańsk | |miejsce śmierci = Gdańsk | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
| − | |urząd = | + | |urząd = biskup warmiński |
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
|commons = | |commons = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
| − | '''Michał Radziejowski''' herbu Junosza (ur. 3 | + | '''Michał Radziejowski''' herbu Junosza (ur. 3 grudnia 1645 r. w Radziejowicach, zm. 13 października 1705 r. w Gdańsku) – [[Biskup warmiński|biskup warmiński]] w latach 1679-1688, podkanclerzy koronny 1685-1689, kardynał od 1686 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski od 1687 r. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Działalność === | === Działalność === | ||
| − | Radziejowski u boku hetmana, a następnie króla Jana III Sobieskiego (z którym był blisko spokrewniony | + | Radziejowski u boku hetmana, a następnie króla Jana III Sobieskiego (z którym był blisko spokrewniony – jego babka była rodzoną siostrą ojca króla) zdobywał kolejne szczeble kariery kościelnej i politycznej. Został kanonikiem warszawskim, gnieźnieńskim, następnie proboszczem kościoła św. Mikołaja w Krakowie. Król 17 grudnia 1677 r. mianował go [[Biskup warmiński|biskupem warmińskim]], ale na [[Warmia |Warmię]] przybył dopiero w 1681 r. |
| − | + | ||
| − | Jako | + | Jako biskup warmiński w 1682 r. odnowił rotundę w [[lkwim: Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Stoczku Klasztornym|kościele w Stoczku Klasztornym]]. W 1683 r. wizytował parafię katolicką w [[Królewiec|Królewcu]], a w latach 1683-1684 ufundował [[lkwim:Organy w Bazylice Archikatedralnej we Fromborku|organy w katedrze fromborskiej]] oraz wieżę na wzgórzu katedralnym we [[Frombork |Fromborku]]. W 1687 r. poświęcił kamień węgielny pod budowę [[lkwim: Bazylika Mniejsza Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Świętej Lipce|kościoła w Świętej Lipce]]. Konsekrował kościoły w [[lkwim:Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Skolitach|Skolitach]] i [[lkwim:Kościół pw. św. Marcina, św. Rocha i św. Walentego w Jesionowie|Jesionowie]]. Odnowił i umocnił zamek obronny w odległym mieście Kryłów. |
| − | + | ||
| − | + | Radziejowski przyczynił się do poprawy bytu katolików w [[Prusy Książęce|Prusach Książęcych]]. Jako jeden z najbliższych współpracowników króla, współdziałał z nim w początkach jego rządów. Był między innymi jednym z senatorów zasiadających w komisji sądzącej podskarbiego Jana Andrzeja Morsztyna i przyczynił się do rozbicia antykrólewskiej opozycji. Za zasługi oddane dworowi, został w 1685 r. mianowany podkanclerzym koronnym. Jego współpracę z królem zakłóciła nominacja kardynalska, jaką Radziejowski uzyskał 2 września 1686 r. z rąk papieża Innocentego XI. Obdarzony purpurą, zażądał dla siebie pierwszego po monarsze miejsca na dworze. Chcąc uniknąć sporów o godności, król postanowił 21 maja 1687 r. mianować Radziejowskiego arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski. Nominacja została zatwierdzona przez papieża 17 maja 1688 r. | |
| − | + | ||
| − | Radziejowski był synem podkanclerzego Hieronima Radziejowskiego i Eufrozyny Tarnowskiej. Jego ojciec popadł w zatarg z królem Janem II Kazimierzem, został skazany na banicję i uciekł do Szwecji. Tam zdobywając sobie zaufanie króla Karola X Gustawa, przyczynił się do zorganizowania w 1655 r. najazdu na Polskę, zwanego | + | Radziejowski był synem podkanclerzego Hieronima Radziejowskiego i Eufrozyny Tarnowskiej. Jego ojciec popadł w zatarg z królem Janem II Kazimierzem, został skazany na banicję i uciekł do Szwecji. Tam zdobywając sobie zaufanie króla Karola X Gustawa, przyczynił się do zorganizowania w 1655 r. najazdu na Polskę, zwanego potopem szwedzkim. |
| − | + | ||
Michał Radziejowski był jednym z największych mecenasów sztuki epoki polskiego baroku. Utrzymywał okazały dwór i zatrudniał najlepszych artystów w Polsce, takich jak architekt Tylman z Gameren i malarz Michelangelo Palloni. Był fundatorem klasztoru misjonarzy z kaplicą św. Karola Boromeusza w Łowiczu, klasztoru karmelitów w Warszawie, współfundatorem kościoła Świętego Krzyża w Warszawie, kościoła pijarów w Łowiczu i wielu innych obiektów. | Michał Radziejowski był jednym z największych mecenasów sztuki epoki polskiego baroku. Utrzymywał okazały dwór i zatrudniał najlepszych artystów w Polsce, takich jak architekt Tylman z Gameren i malarz Michelangelo Palloni. Był fundatorem klasztoru misjonarzy z kaplicą św. Karola Boromeusza w Łowiczu, klasztoru karmelitów w Warszawie, współfundatorem kościoła Świętego Krzyża w Warszawie, kościoła pijarów w Łowiczu i wielu innych obiektów. | ||
| − | + | ||
Odrestaurował i przebudowywał zamki oraz pałace w Łowiczu, Uniejowie, Skierniewicach, Radziejowicach oraz Pałac Prymasowski w Warszawie. Wzniósł pałac w Nieborowie oraz prywatną rezydencję w stolicy (obecnie Pałac Czapskich). Był znawcą sztuki, interesował się muzyką, malarstwem i architekturą. | Odrestaurował i przebudowywał zamki oraz pałace w Łowiczu, Uniejowie, Skierniewicach, Radziejowicach oraz Pałac Prymasowski w Warszawie. Wzniósł pałac w Nieborowie oraz prywatną rezydencję w stolicy (obecnie Pałac Czapskich). Był znawcą sztuki, interesował się muzyką, malarstwem i architekturą. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | |||
''Poczet biskupów warmińskich'', pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss. | ''Poczet biskupów warmińskich'', pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss. | ||
| + | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria:Osoby|Radziejowski, Michał]] | |
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Duchowni rzymskokatoliccy|Radziejowski, Michał]] |
| + | [[Kategoria:Biskupi warmińscy|Radziejowski, Michał]] | ||
| + | [[Kategoria:Powiat braniewski|Radziejowski, Michał]] | ||
| + | [[Kategoria:Frombork (gmina miejsko-wiejska)|Radziejowski, Michał]] | ||
| + | [[Kategoria:1601-1700|Radziejowski, Michał]] | ||
Aktualna wersja na dzień 20:10, 17 mar 2015
| Michał Radziejowski | |
| | |
 Michał Radziejowski
Źródło: Commons Wikimedia | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 grudnia 1645 r. Radziejowice |
| Data i miejsce śmierci | 13 października 1705 r. Gdańsk |
Michał Radziejowski herbu Junosza (ur. 3 grudnia 1645 r. w Radziejowicach, zm. 13 października 1705 r. w Gdańsku) – biskup warmiński w latach 1679-1688, podkanclerzy koronny 1685-1689, kardynał od 1686 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski od 1687 r.
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Michał Radziejowski kształcił się w kolegiach jezuickich w Rawie, a następnie w Paryżu. Studiował w Pradze i Rzymie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie.
Działalność
Radziejowski u boku hetmana, a następnie króla Jana III Sobieskiego (z którym był blisko spokrewniony – jego babka była rodzoną siostrą ojca króla) zdobywał kolejne szczeble kariery kościelnej i politycznej. Został kanonikiem warszawskim, gnieźnieńskim, następnie proboszczem kościoła św. Mikołaja w Krakowie. Król 17 grudnia 1677 r. mianował go biskupem warmińskim, ale na Warmię przybył dopiero w 1681 r.
Jako biskup warmiński w 1682 r. odnowił rotundę w kościele w Stoczku Klasztornym. W 1683 r. wizytował parafię katolicką w Królewcu, a w latach 1683-1684 ufundował organy w katedrze fromborskiej oraz wieżę na wzgórzu katedralnym we Fromborku. W 1687 r. poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła w Świętej Lipce. Konsekrował kościoły w Skolitach i Jesionowie. Odnowił i umocnił zamek obronny w odległym mieście Kryłów.
Radziejowski przyczynił się do poprawy bytu katolików w Prusach Książęcych. Jako jeden z najbliższych współpracowników króla, współdziałał z nim w początkach jego rządów. Był między innymi jednym z senatorów zasiadających w komisji sądzącej podskarbiego Jana Andrzeja Morsztyna i przyczynił się do rozbicia antykrólewskiej opozycji. Za zasługi oddane dworowi, został w 1685 r. mianowany podkanclerzym koronnym. Jego współpracę z królem zakłóciła nominacja kardynalska, jaką Radziejowski uzyskał 2 września 1686 r. z rąk papieża Innocentego XI. Obdarzony purpurą, zażądał dla siebie pierwszego po monarsze miejsca na dworze. Chcąc uniknąć sporów o godności, król postanowił 21 maja 1687 r. mianować Radziejowskiego arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski. Nominacja została zatwierdzona przez papieża 17 maja 1688 r.
Radziejowski był synem podkanclerzego Hieronima Radziejowskiego i Eufrozyny Tarnowskiej. Jego ojciec popadł w zatarg z królem Janem II Kazimierzem, został skazany na banicję i uciekł do Szwecji. Tam zdobywając sobie zaufanie króla Karola X Gustawa, przyczynił się do zorganizowania w 1655 r. najazdu na Polskę, zwanego potopem szwedzkim.
Michał Radziejowski był jednym z największych mecenasów sztuki epoki polskiego baroku. Utrzymywał okazały dwór i zatrudniał najlepszych artystów w Polsce, takich jak architekt Tylman z Gameren i malarz Michelangelo Palloni. Był fundatorem klasztoru misjonarzy z kaplicą św. Karola Boromeusza w Łowiczu, klasztoru karmelitów w Warszawie, współfundatorem kościoła Świętego Krzyża w Warszawie, kościoła pijarów w Łowiczu i wielu innych obiektów.
Odrestaurował i przebudowywał zamki oraz pałace w Łowiczu, Uniejowie, Skierniewicach, Radziejowicach oraz Pałac Prymasowski w Warszawie. Wzniósł pałac w Nieborowie oraz prywatną rezydencję w stolicy (obecnie Pałac Czapskich). Był znawcą sztuki, interesował się muzyką, malarstwem i architekturą.
Bibliografia
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.
