Ropucha zielona: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 5: | Linia 5: | ||
|zoolog = Laurenti, 1768 | |zoolog = Laurenti, 1768 | ||
|okres istnienia = | |okres istnienia = | ||
− | |grafika = Ropucha zielona_2.jpg | + | |grafika = Ropucha zielona_2.jpg |
− | |opis grafiki = Ropucha zielona | + | |opis grafiki = Ropucha zielona<br>Fot. A. Nowak. Źródło: [http://www.opole.pl/swiat-zwierzat/ www.opole.pl] |
|typ = strunowce | |typ = strunowce | ||
|podtyp = kręgowce | |podtyp = kręgowce | ||
Linia 25: | Linia 25: | ||
Ropuchy są zwierzętami mięsożernymi, ściśle chronionymi. Obok [[ropucha szara|ropuchy szarej]] ropuchy zielone są bardzo rozpowszechnione na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] ze względu na sprzyjające warunki zarówno siedliskowe, jak i bogate zasoby odżywcze. | Ropuchy są zwierzętami mięsożernymi, ściśle chronionymi. Obok [[ropucha szara|ropuchy szarej]] ropuchy zielone są bardzo rozpowszechnione na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] ze względu na sprzyjające warunki zarówno siedliskowe, jak i bogate zasoby odżywcze. | ||
− | == | + | ==Charakterystyka== |
− | Maksymalna długość ropuchy zielonej to 14 cm. Brodawki skórne są stosunkowo małe, dlatego skóra nie sprawia wrażenia szorstkiej jak w przypadku ropuchy szarej. | + | Maksymalna długość ropuchy zielonej to 14 cm. Brodawki skórne są stosunkowo małe, dlatego skóra nie sprawia wrażenia szorstkiej, jak w przypadku ropuchy szarej. Jest ona barwy jasnej z charakterystycznymi zielonymi plamkami (brodawki boczne są ciemnoczerwone). Samice mają mniej intensywne kolory niż samce. |
Zdecydowanie woli ląd niż wodę. Bytuje głównie na rżyskach pól i nasłonecznionych zboczach jarów. | Zdecydowanie woli ląd niż wodę. Bytuje głównie na rżyskach pól i nasłonecznionych zboczach jarów. | ||
− | W odróżnieniu od ropuchy szarej chętnie migruje. Poluje głównie nocą | + | |
+ | W odróżnieniu od ropuchy szarej chętnie migruje. Poluje głównie nocą. Żywi się w przeważającej mierze mrówkami, ale zjada także chrząszcze i ich larwy oraz pająki. Zimuje pod kamieniami lub w budynkach. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 19.<br/> | Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 19.<br/> | ||
− | + | ||
[[Kategoria:Przyroda]] | [[Kategoria:Przyroda]] | ||
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]] | [[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]] |
Aktualna wersja na dzień 19:43, 8 mar 2015
Ropucha zielona | |
| |
Bufo viridis` | |
Laurenti, 1768 | |
Bufo viridis Laurenti, 1768 | |
Ropucha zielona Fot. A. Nowak. Źródło: www.opole.pl | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | płazy |
Rząd | płazy bezogonowe |
Rodzina | ropuchowate |
Rodzaj | Bufo |
Ropucha zielona – gatunek płaza z rodziny ropuchowatych.
Ropuchy
Ropuchy to grupa płazów z rzędu bezogonowych. Charakterystyczną cechą, która odróżnia je od blisko spokrewnionych żab, są gruczoły jadowe. Produkowana w nich toksyczna substancja pozwala (biernie) bronić się przed drapieżnikami.
Ropuchy są zwierzętami mięsożernymi, ściśle chronionymi. Obok ropuchy szarej ropuchy zielone są bardzo rozpowszechnione na Warmii i Mazurach ze względu na sprzyjające warunki zarówno siedliskowe, jak i bogate zasoby odżywcze.
Charakterystyka
Maksymalna długość ropuchy zielonej to 14 cm. Brodawki skórne są stosunkowo małe, dlatego skóra nie sprawia wrażenia szorstkiej, jak w przypadku ropuchy szarej. Jest ona barwy jasnej z charakterystycznymi zielonymi plamkami (brodawki boczne są ciemnoczerwone). Samice mają mniej intensywne kolory niż samce.
Zdecydowanie woli ląd niż wodę. Bytuje głównie na rżyskach pól i nasłonecznionych zboczach jarów.
W odróżnieniu od ropuchy szarej chętnie migruje. Poluje głównie nocą. Żywi się w przeważającej mierze mrówkami, ale zjada także chrząszcze i ich larwy oraz pająki. Zimuje pod kamieniami lub w budynkach.
Bibliografia
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 19.