Żebrowiec górski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
|||
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
|Pusta linia = <br/> | |Pusta linia = <br/> | ||
|grafika = Pleurospermum austriacum eF.jpg | |grafika = Pleurospermum austriacum eF.jpg | ||
| − | |podpis grafiki = Żebrowiec górski – pokrój | + | |podpis grafiki = Żebrowiec górski – pokrój.<br>Fot. Dariusz Kubiak. |
|Systematyka = Systematyka | |Systematyka = Systematyka | ||
|Domena = eukarionty | |Domena = eukarionty | ||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Morfologia == | == Morfologia == | ||
| − | Bylina o wysokości do 1,5 m, o grubym, bulwiastym kłączu oraz dętej, bruzdowanej, nagiej łodydze. Liście 3–4-krotnie pierzaste, o jajowatolancetowatych odcinkach | + | Bylina o wysokości do 1,5 m, o grubym, bulwiastym kłączu oraz dętej, bruzdowanej, nagiej łodydze. Liście 3–4-krotnie pierzaste, o jajowatolancetowatych odcinkach zbiegających po osadce, ząbkowanych i brzegiem delikatnie orzęsionych. Kwiaty białe. Liczne baldachy najczęściej ustawione są na jednym poziomie z baldachem szczytowym. |
| + | |||
| + | Roślina kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoce są jajowate, długość 10 mm i średnicy do 6 mm. | ||
== Rozmieszczenie i ekologia == | == Rozmieszczenie i ekologia == | ||
| Linia 29: | Linia 31: | ||
W Polsce żebrowiec górski występuje głównie w Sudetach i Karpatach, ale znany jest także z rozproszonych stanowisk na pogórzu oraz kilkunastu stanowisk na niżu. Preferuje gleby bogate w węglan wapnia, w górach rośnie na skalistych zboczach. | W Polsce żebrowiec górski występuje głównie w Sudetach i Karpatach, ale znany jest także z rozproszonych stanowisk na pogórzu oraz kilkunastu stanowisk na niżu. Preferuje gleby bogate w węglan wapnia, w górach rośnie na skalistych zboczach. | ||
| − | Jednym z nielicznych na niżu stanowisk tego gatunku jest rezerwat przyrody [[Rezerwat | + | Jednym z nielicznych na niżu stanowisk tego gatunku jest rezerwat przyrody [[Rezerwat Buki Wysoczyzny Elbląskiej|Buki Wysoczyzny Elbląskiej]] w [[Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej|Parku Krajobrazowym Wysoczyzny Elbląskiej]]. |
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
| Linia 41: | Linia 43: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Przyroda | + | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]] |
Aktualna wersja na dzień 08:17, 15 mar 2015
| Żebrowiec górski | |
| | |
| Pleurospermum austriacum | |
| (L.) Hoffm. | |
 Żebrowiec górski – pokrój. Fot. Dariusz Kubiak. | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | dwuliścienne |
| Rząd | selerowce |
| Rodzina | selerowate |
| Rodzaj | żebrowiec |
| Gatunek | żebrowiec górski |
| Synonimy | |
Żebrowiec górski (Pleurospermum austriacum (L.) Hoffm.) – gatunek rośliny z rodziny baldaszkowatych (selerowatych; Apiaceae).
Morfologia
Bylina o wysokości do 1,5 m, o grubym, bulwiastym kłączu oraz dętej, bruzdowanej, nagiej łodydze. Liście 3–4-krotnie pierzaste, o jajowatolancetowatych odcinkach zbiegających po osadce, ząbkowanych i brzegiem delikatnie orzęsionych. Kwiaty białe. Liczne baldachy najczęściej ustawione są na jednym poziomie z baldachem szczytowym.
Roślina kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoce są jajowate, długość 10 mm i średnicy do 6 mm.
Rozmieszczenie i ekologia
Żebrowiec górski jest gatunkiem znanym głównie z obszarów górskich Europy Środkowej (Alpy, Bałkany, Dynary, Karpaty), rzadko spotykanym na niżu. Jego pojedyncze, izolowane stanowiska znane są m.in. ze Szwecji.
W Polsce żebrowiec górski występuje głównie w Sudetach i Karpatach, ale znany jest także z rozproszonych stanowisk na pogórzu oraz kilkunastu stanowisk na niżu. Preferuje gleby bogate w węglan wapnia, w górach rośnie na skalistych zboczach.
Jednym z nielicznych na niżu stanowisk tego gatunku jest rezerwat przyrody Buki Wysoczyzny Elbląskiej w Parku Krajobrazowym Wysoczyzny Elbląskiej.
Ciekawostki
Naukowcy z Katedry Ekologii i Ochrony Przyrody Uniwersytetu Gdańskiego odkryli, że nasiona żebrowca kiełkują dopiero po dwukrotnym przezimowaniu.
Zobacz też
zielnik-karpacki.pl [20.05.2014]
Bibliografia
Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć, Warmińsko-Mazurska Regionalna Organizacja Turystyczna, Olsztyn 2012.
