Aksamitkówka złota: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(merytoryczna)
 
(Nie pokazano 24 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:
 
  |Pusta linia = <br/>
 
  |Pusta linia = <br/>
 
  |grafika = phaeolepiota.jpg
 
  |grafika = phaeolepiota.jpg
−
  |podpis grafiki = Aksamitkówka złota - owocniki [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Phaeolepiota_aurea_10886-e3fdea67e8212bcd23f48863a01e98f9.jpg]
+
  |podpis grafiki = Aksamitkówka złota – owocniki. Fot. GgXTcp4RE8U1wqmo. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Phaeolepiota_aurea_10886-e3fdea67e8212bcd23f48863a01e98f9.jpg Commons Wikimedia] [20.05.2014]
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Domena = eukarionty  
 
  |Domena = eukarionty  
Linia 18: Linia 18:
 
  |Synonimy = Synonimy
 
  |Synonimy = Synonimy
 
  |Lista synonimów = }}
 
  |Lista synonimów = }}
−
'''Aksamitkówka złota''' (''Phaeolepiota aurea'' (Matt.) Maire – gatunek grzyba wielkoowocnikowego z rodziny pieczarkowatych (''Agaricaceae''), rzędu pieczarkowców (''Agaricales'')
+
'''Aksamitkówka złota''' (''Phaeolepiota aurea'' (Matt.) Maire) – gatunek grzyba wielkoowocnikowego z rodziny pieczarkowatych (''Agaricaceae''), z rzędu pieczarkowców (''Agaricales'').
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
−
=== Owocnik ===
+
== Owocnik ==
−
Owocniki aksamitkówki złotej pojawiają sie od września do listopada. Złotożółty, suchy i drobnoziarnisty (drobne ziarenka przywierają i brudzą dłoń podczas dotyku) kapelusz może osiągać 25 cm średnicy, z reguły pozostaje jednak mniejszy (5-15 cm). U młodych owocników jest on kulisty i długo otoczony osłoną, później wypukły, aż wreszcie szeroko rozpostarty lub płaski. Trzon cylindryczny z maczugowata podstawą, wysokości nawet 20 cm. Pod wzniesionym, szerokim, żółtobrązowym, błoniastym pierścieniem jest równomiernie ziarnisty i zabarwiony podobnie jak kapelusz. Pierścień jest widoczny dopiero po oddzieleniu się od krawędzi kapelusza. Blaszki są gęste, rdzawożółte lub jasno rdzawobrązowe, nie przyrośnięte do trzonu. Wysyp zarodników jest rdzawobrązowy.
+
Owocniki aksamitkówki złotej pojawiają się od września do listopada. Złotożółty, suchy i drobnoziarnisty (drobne ziarenka przywierają i brudzą dłoń podczas dotyku) kapelusz może osiągać 25 cm średnicy, z reguły pozostaje jednak mniejszy (5–15 cm). U młodych owocników jest on kulisty i długo otoczony osłoną, później wypukły, aż wreszcie szeroko rozpostarty lub płaski.
 +
 
 +
Trzon jest cylindryczny z maczugowatą podstawą, wysokości nawet 20 cm. Pod wzniesionym, szerokim, żółtobrązowym, błoniastym pierścieniem jest równomiernie ziarnisty i zabarwiony podobnie jak kapelusz. Pierścień jest widoczny dopiero po oddzieleniu się od krawędzi kapelusza. Blaszki są gęste, rdzawożółte lub jasno rdzawobrązowe, nieprzyrośnięte do trzonu. Wysyp zarodników jest rdzawobrązowy.
 
<br/>
 
<br/>
−
=== Rozmieszczenie i ekologia ===
 
−
Aksamitkówka złota jest taksonem szeroko rozpowszechnionym w strefie klimatu umiarkowanego. Jest grzybem o zasięgu euroazjatycko-północnoamerykańskim, spotykanym od Alaski po Daleki Wschód. W Europie jest to gatunek rzadki lub bardzo rzadki, w niektórych krajach znany z pojedynczych stanowisk. Na obszarze Polski gatunek ten ma bardzo nieliczne udokumentowane stanowiska. Jej pierwsze stanowiska na [[Warmia i Mazury|Warmii i Mazurach]] opublikowano w roku 2006.
 
  
−
Aksamitkówka złota rośnie zazwyczaj gromadnie jako saprotrof, na żyznych, wilgotnych glebach, na siedliskach najczęściej przekształconych przez człowieka, często w miastach,, zazwyczaj wśród traw, pokrzyw i innych chwastów, w miejscach ruderalnych, pod bzami ''Sambucus'', w pobliżu lasów lub rzadziej w lasach liściastych i mieszanych.
+
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 +
Aksamitkówka złota jest taksonem szeroko rozpowszechnionym w strefie klimatu umiarkowanego. Jest to grzyb o zasięgu euroazjatycko-północnoamerykańskim, spotykany od Alaski po Daleki Wschód. W Europie jest to gatunek rzadki lub bardzo rzadki, w niektórych krajach znany z pojedynczych stanowisk. Na obszarze Polski ma bardzo nieliczne udokumentowane stanowiska.
 +
 
 +
Istnienie stanowisk aksamitówki złotej na [[Warmia|Warmii]] ogłoszono po raz pierwszy w 2006 r. Gatunek ten znany jest współcześnie z dwóch stanowisk koło [[Olsztyn|Olsztyna]]: z kompleksu ogródków działkowych Wójtowa Rola w [[Wójtowo|Wójtowie]] oraz [[Leśne Arboretum Warmii i Mazur w Kudypach|Leśnego Arboretum w Kudypach]].
 +
 
 +
Aksamitkówka złota rośnie zazwyczaj gromadnie jako saprotrof na żyznych, wilgotnych glebach, na siedliskach najczęściej przekształconych przez człowieka, często w miastach, zazwyczaj wśród traw, pokrzyw i innych chwastów, w miejscach ruderalnych, pod bzami ''Sambucus'', w pobliżu lasów lub, rzadziej, w lasach liściastych i mieszanych.
 
<br/>
 
<br/>
−
=== Wartość użytkowa ===
+
 
−
Aksamitkówka złota została w Polsce zaliczona do kategorii grzybów rzadkich - R. Jest gatunkiem zasługującym na ochronę. Jej okazałe owocniki, przyciągające rozmiarami, kształtem i barwą mogą być bezmyślnie niszczone. Mogą również być zbierane do celów konsumpcyjnych, ponieważ w większości atlasów poświęconych grzybom, jakie ukazały się w ostatnim czasie w naszym kraju, gatunek ten jest zaliczany do grzybów jadalnych. Spożycie owocników tego gatunku może jednak powodować, w indywidualnych przypadkach, zaburzenia gastryczne. W owocnikach aksamitkówki wykryto m.in. obecność kwasy cyjanowodorowego HCN, silnie trującej substancji, potocznie zwanej kwasem pruskim.
+
== Wartość użytkowa ==
 +
Aksamitkówka złota w Polsce jest zaliczana do kategorii grzybów rzadkich – R. Jest gatunkiem zasługującym na ochronę. Jej okazałe owocniki przyciągające wzrok rozmiarami, kształtem i barwą bywają bezmyślnie niszczone. Mogą być zbierane do celów konsumpcyjnych; w większości atlasów poświęconych grzybom, jakie ukazały się w ostatnim czasie w Polsce, gatunek ten jest zaliczany do grzybów jadalnych. Spożycie owocników tego gatunku może jednak powodować w indywidualnych przypadkach zaburzenia gastryczne. W owocnikach aksamitkówki wykryto m.in. obecność kwasu cyjanowodorowego HCN, silnie trującej substancji potocznie zwanej kwasem pruskim.
 
<br/>
 
<br/>
−
=== Ciekawostki ===
 
  
−
Ze względu na specyficzne siedliska, w których występuje aksamitkówka (pobocza dróg i ulic, śmietniska i cmentarze), gatunek ten jest czasem określany nazwą "grzyb cmentarny" - "Friedhofspilz".
+
== Ciekawostki ==
 +
Ze względu na specyficzne siedliska, w których występuje aksamitkówka (pobocza dróg i ulic, śmietniska i cmentarze), gatunek ten jest czasem określany nazwą "grzyb cmentarny" (z niem. ''Friedhofspilz'').
  
−
Na [[Warmia i Mazury|Warmii i Mazurach]] aksamitkówka złota znana jest współcześnie z dwóch stanowisk, koło Olsztyna: z kompleksu ogródków działkowych "Wójtowa Rola" w [[Wójtowo|Wójtowie]] oraz [[Leśne Arboretum Warmii i Mazur w Kudypach|Leśnego Arboretum w Kudypach]].
+
== Zobacz też ==
 +
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Aksamitkówka_złota pl.wikipedia.org, aksamitkówka złota] [20.04.2014]
 
<br/>
 
<br/>
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 +
Kubiak Dariusz, Dynowska Maria, ''Nowe stanowiska aksamitkówki złotej Phaeolepiota aurea w Polsce'', "Chrońmy Przyrodę Ojczystą" 2006, nr 62, z. 2, s. 93–98.
  
−
D. Kubiak, M. Dynowska: ''Nowe stanowiska aksamitkówki złotej Phaeolepiota aurea w Polsce''. Chrońmy Przyrodę Ojczystą 62(2): 93-98, 2006.<br/>
+
Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, ''Red list of the macrofungi in Poland'', [w:] ''Red lists of plants and fungi in Poland'', red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, 55–70.
−
W. Wojewoda, M. Ławrynowicz: ''Red list of the macrofungi in Poland''. W: Z. Mirek, . Zarzycki, W. Wojewoda Z. Szelag (red.), ''Red lists of plants and fungi in Poland''. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006, 55-70.
 
 
<br/>
 
<br/>
 +
[[Kategoria: Przyroda]]
  
−
== Linki zewnętrzne ==
+
[[Kategoria: Grzyby Warmii i Mazur]]  
−
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Aksamitkówka_złota pl.wikipedia.org, Aksamitkówka złota] [20.04.2014]
+
[[Kategoria: Powiat olsztyński]]
−
<br/>
+
[[Kategoria: Gietrzwałd (gmina wiejska)]]
−
[[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Grzyby]][[Kategoria:Grzyby Warmii i Mazur]]
+
[[Kategoria: Barczewo (gmina miejsko-wiejska)]]

Aktualna wersja na dzień 21:02, 24 lis 2017

Aksamitkówka złota
Phaeolepiota aurea
(Matt.) Maire
Aksamitkówka złota – owocniki. Fot. GgXTcp4RE8U1wqmo. Źródło: Commons Wikimedia [20.05.2014]
Aksamitkówka złota – owocniki. Fot. GgXTcp4RE8U1wqmo. Źródło: Commons Wikimedia [20.05.2014]
Systematyka
Królestwo grzyby
Gromada grzyby podstawkowe
Klasa pieczarniaki
Rząd pieczarkowce
Rodzina pieczarkowate
Rodzaj aksamitkówka
Gatunek aksamitkówka złota
Synonimy

Aksamitkówka złota (Phaeolepiota aurea (Matt.) Maire) – gatunek grzyba wielkoowocnikowego z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae), z rzędu pieczarkowców (Agaricales).

Owocnik

Owocniki aksamitkówki złotej pojawiają się od września do listopada. Złotożółty, suchy i drobnoziarnisty (drobne ziarenka przywierają i brudzą dłoń podczas dotyku) kapelusz może osiągać 25 cm średnicy, z reguły pozostaje jednak mniejszy (5–15 cm). U młodych owocników jest on kulisty i długo otoczony osłoną, później wypukły, aż wreszcie szeroko rozpostarty lub płaski.

Trzon jest cylindryczny z maczugowatą podstawą, wysokości nawet 20 cm. Pod wzniesionym, szerokim, żółtobrązowym, błoniastym pierścieniem jest równomiernie ziarnisty i zabarwiony podobnie jak kapelusz. Pierścień jest widoczny dopiero po oddzieleniu się od krawędzi kapelusza. Blaszki są gęste, rdzawożółte lub jasno rdzawobrązowe, nieprzyrośnięte do trzonu. Wysyp zarodników jest rdzawobrązowy.

Rozmieszczenie i ekologia

Aksamitkówka złota jest taksonem szeroko rozpowszechnionym w strefie klimatu umiarkowanego. Jest to grzyb o zasięgu euroazjatycko-północnoamerykańskim, spotykany od Alaski po Daleki Wschód. W Europie jest to gatunek rzadki lub bardzo rzadki, w niektórych krajach znany z pojedynczych stanowisk. Na obszarze Polski ma bardzo nieliczne udokumentowane stanowiska.

Istnienie stanowisk aksamitówki złotej na Warmii ogłoszono po raz pierwszy w 2006 r. Gatunek ten znany jest współcześnie z dwóch stanowisk koło Olsztyna: z kompleksu ogródków działkowych Wójtowa Rola w Wójtowie oraz Leśnego Arboretum w Kudypach.

Aksamitkówka złota rośnie zazwyczaj gromadnie jako saprotrof na żyznych, wilgotnych glebach, na siedliskach najczęściej przekształconych przez człowieka, często w miastach, zazwyczaj wśród traw, pokrzyw i innych chwastów, w miejscach ruderalnych, pod bzami Sambucus, w pobliżu lasów lub, rzadziej, w lasach liściastych i mieszanych.

Wartość użytkowa

Aksamitkówka złota w Polsce jest zaliczana do kategorii grzybów rzadkich – R. Jest gatunkiem zasługującym na ochronę. Jej okazałe owocniki przyciągające wzrok rozmiarami, kształtem i barwą bywają bezmyślnie niszczone. Mogą być zbierane do celów konsumpcyjnych; w większości atlasów poświęconych grzybom, jakie ukazały się w ostatnim czasie w Polsce, gatunek ten jest zaliczany do grzybów jadalnych. Spożycie owocników tego gatunku może jednak powodować w indywidualnych przypadkach zaburzenia gastryczne. W owocnikach aksamitkówki wykryto m.in. obecność kwasu cyjanowodorowego HCN, silnie trującej substancji potocznie zwanej kwasem pruskim.

Ciekawostki

Ze względu na specyficzne siedliska, w których występuje aksamitkówka (pobocza dróg i ulic, śmietniska i cmentarze), gatunek ten jest czasem określany nazwą "grzyb cmentarny" (z niem. Friedhofspilz).

Zobacz też

pl.wikipedia.org, aksamitkówka złota [20.04.2014]

Bibliografia

Kubiak Dariusz, Dynowska Maria, Nowe stanowiska aksamitkówki złotej Phaeolepiota aurea w Polsce, "Chrońmy Przyrodę Ojczystą" 2006, nr 62, z. 2, s. 93–98.

Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, Red list of the macrofungi in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, 55–70.

Źródło: „http://encyklopedia.warmia.mazury.pl/index.php?title=Aksamitkówka_złota&oldid=156025”