Eleonora Kopeć-Toczyłowska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Ochrona zdrowia" na "Kategoria: Lekarze i pielęgniarki") |
|||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
Bednarski Zenobiusz, "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, vol. I, s.77-78.<br/> | Bednarski Zenobiusz, "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, vol. I, s.77-78.<br/> | ||
| − | [[Kategoria: Zdrowie|Kopeć-Toczyłowska, Eleonora]][[Kategoria: | + | [[Kategoria: Zdrowie|Kopeć-Toczyłowska, Eleonora]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Kopeć-Toczyłowska, Eleonora]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Kopeć-Toczyłowska, Eleonora]][[Kategoria: Olsztyn|Kopeć-Toczyłowska, Eleonora]][[Kategoria: 1945-1989|Kopeć-Toczyłowska, Eleonora]] |
Aktualna wersja na dzień 19:53, 18 mar 2015
| Eleonora Kopeć-Toczyłowska | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 lutego 1915 r. Moskwa |
| Zawód | lekarz |
Eleonora Kopeć-Toczyłowska (ur. 1 lutego 1915 r. w Moskwie, zm. 1 lutego 1915 r.) – lekarz, specjalista z zakresu pediatrii i krwiodawstwa.
Spis treści
Życiorys
Córka Leopolda i Jadwigi z d. Szukszty. W 1923 r. powróciła z rodzicami do Polski i zamieszkała w Wilnie. Po śmierci męża wyjechała do syna w Gdańsku.
Szkoła i wykształcenie
W latach 1925–1933 uczęszczała do Państwowego Żeńskiego Gimnazjum w Wilnie. Świadectwo dojrzałości uzyskała w 1933 r. i w tym samym roku została przyjęta na Wydział Lekarski USB w Wilnie. Studia ukończyła w 1939 r. 18 września 1939 r. otrzymała dyplom lekarza.
Praca
Od września 1939 r. do marca 1941 r. odbywała w Szpitalu Świętego Jakuba w Wilnie bezpłatną praktykę lekarską. Następnie pracowała jako lekarz wolontariusz. Od marca do maja 1941 r. odbyła kurs pediatryczny pod kierunkiem prof. Władysława Wiktora Bujaka w Szpitalu Miejskim w Wilnie, od czerwca 1941 r. do sierpnia 1942 r. pracowała w Stacji Opieki nad Matką i Dzieckiem w Nowo Święcianach, od września 1942 r. do grudnia 1944 r. była lekarzem rejonu wiejskiego w gminie mejszagolskiej, woj. wileńskie.
W maju 1945 r. została wysiedlona z Wileńszczyzny. Przybyła 1 czerwca 1945 r. do Chełmży, gdzie była lekarzem Poradni D. We wrześniu 1950 r. przeniosła się do Olsztyna i objęła kierownictwo Stacji Krwiodawstwa. Jednocześnie pracowała jako pediatra Poradni D1 PMRN od 1 marca do 31 maja 1955 r., a następnie od 1 czerwca 1955 r. do przejścia na emeryturę w Okręgowej Poradni Lekarskiej DOKP.
Uzyskała specjalizacje I st. z pediatrii i II st. z krwiodawstwa.
Bibliografia
Bednarski Zenobiusz, "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, vol. I, s.77-78.
