Jan Janowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
m (LPF przeniósł stronę Janowicz Jan na Jan Janowicz, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem)
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Ochrona zdrowia" na "Kategoria: Lekarze i pielęgniarki")
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 6: Linia 6:
 
|opis grafiki        =   
 
|opis grafiki        =   
 
|podpis              =  
 
|podpis              =  
|data urodzenia = 27 maja 1893r.
+
|data urodzenia = 27 maja 1893 r.
 
|miejsce urodzenia = Giełucie
 
|miejsce urodzenia = Giełucie
 
|imię przy narodzeniu =  
 
|imię przy narodzeniu =  
|data śmierci = 6 stycznia 1964r.
+
|data śmierci = 6 stycznia 1964 r.
 
|miejsce śmierci = Warszawa
 
|miejsce śmierci = Warszawa
 
|przyczyna śmierci    =  
 
|przyczyna śmierci    =  
Linia 21: Linia 21:
 
|www                  =
 
|www                  =
 
}}
 
}}
'''Jan Janowicz''' ur. 27 maja 1893r. w Giełuciach, pow. szawelski, s. Marcjana i Krystyny z d. Butkiewicz. Zmarł 6 stycznia 1964r. w Warszawie. Pochowany na [[Cmentarz komunalny w Olsztynie|cmentarzu komunalnym w Olsztynie]].
+
'''Jan Janowicz''' (ur. 27 maja 1893 r. w Giełuciach, pow. szawelski, zm. 6 stycznia 1964 r. w Warszawie) – lekarz.  
 
<br/> <br/>  
 
<br/> <br/>  
 
==Życiorys==
 
==Życiorys==
 +
Syn Marcjana i Krystyny z d. Butkiewicz. Pochowany na cmentarzu komunalnym w [[Olsztyn|Olsztynie]].
 
=== Szkoła i wykształcenie ===  
 
=== Szkoła i wykształcenie ===  
Do szkoły średniej uczęszczał w Smoleńsku i Szawlach. W 1913r. Ukończył Gimnazjum Klasyczne w Szawlach i otrzymał świadectwo dojrzałości. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Juriewskiego, dawnego Dorpackiego (obecnie Tartu w Estonii). Dyplom lekarski nostryfikował w 1920r., a 11 lipca 1925r. uzyskał tytuł doktora wszechnauk lekarskich na UW.
+
Do szkoły średniej uczęszczał w Smoleńsku i Szawlach. W 1913 r. ukończył Gimnazjum Klasyczne w Szawlach i otrzymał świadectwo dojrzałości. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Juriewskiego, dawnego Dorpackiego (obecnie Tartu w Estonii). Dyplom lekarski nostryfikował w 1920 r., a 11 lipca 1925 r. uzyskał tytuł doktora wszechnauk lekarskich na UW.
 
=== Praca ===  
 
=== Praca ===  
W marcu 1917r. był lekarzem batalionowym 195 pułku piechoty armii rosyjskiej na froncie rumuńskim. W grudniu 1917r. Wstąpił do I Korpusu Polskiego gen Józefa Dowbór-Muśnickiego i był lekarzem 7 pułku 2 dywizji w Bobrujsku. W latach 1919-1922 służył w WP kolejno jako lekarz i jako młodszy ordynator na oddziale chirurgicznym Szpitala Garnizonowego w Wilnie. Od 1 marca 1922r. do wybuchu drugiej wojny światowej pracował w Szpitalu Kolejowym na Wilczej Łapie w Wilnie jako młodszy a następnie starszy ordynator chirurgii. W 1939r. powołany został do wojska i pełnił obowiązki kierownika oddziału chirurgicznego Szpitala Garnizonowego w Wilnie. Po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną pracował w Szpitalu Kolejowym. Od czerwca 1944r. do lutego 1945r. był kierownikiem oddziału chirurgicznego Szpitala Kolejowego w Wilnie. 1 maja 1945r. przeniesiony z Białegostoku do Olsztyna, objął ordynaturę na oddziale chirurgicznym w Szpitalu Kolejowym (do 1964r.), WUBP (do 1954r.) oraz Wojewódzkim. Pełnił również rolę konsultanta wojewódzkiego ds. chirurgii.
+
W marcu 1917 r. był lekarzem batalionowym 195 pułku piechoty armii rosyjskiej na froncie rumuńskim. W grudniu 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego i był lekarzem 7 pułku 2 dywizji w Bobrujsku. W latach 1919–1922 służył w WP, kolejno jako lekarz i jako młodszy ordynator na oddziale chirurgicznym Szpitala Garnizonowego w Wilnie.  
== Bibliografia biograficzna ==  
+
 
Bednarski Z. Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s.58; Olsztyn 1997.
+
Od 1 marca 1922 r. do wybuchu II wojny światowej pracował w Szpitalu Kolejowym na Wilczej Łapie w Wilnie jako młodszy, a następnie starszy ordynator chirurgii. W 1939 r. został powołany do wojska i pełnił obowiązki kierownika oddziału chirurgicznego Szpitala Garnizonowego w Wilnie. Po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną pracował w Szpitalu Kolejowym. Od czerwca 1944 r. do lutego 1945 r. był kierownikiem oddziału chirurgicznego Szpitala Kolejowego w Wilnie.  
[[Kategoria: Zdrowie|Janowicz Jan]]
+
 
 +
1 maja 1945 r. został przeniesiony z Białegostoku do [[Olsztyn|Olsztyna]], gdzie objął ordynaturę na oddziale chirurgicznym w Szpitalu Kolejowym (do 1964 r.), WUBP (do 1954r.) oraz Wojewódzkim. Pełnił również rolę konsultanta wojewódzkiego ds. chirurgii.
 +
 
 +
== Bibliografia ==  
 +
Bednarski Z., "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, vol. I, s. 58.<br/>
 +
 
 +
[[Kategoria: Zdrowie|Janowicz, Jan]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Janowicz, Jan]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Janowicz, Jan]][[Kategoria: Olsztyn|Janowicz, Jan]][[Kategoria: 1945-1989|Janowicz, Jan]][[Kategoria: 1919-1944|Janowicz, Jan]]

Aktualna wersja na dzień 19:49, 18 mar 2015

Jan Janowicz

Data i miejsce urodzenia 27 maja 1893 r.
Giełucie
Data i miejsce śmierci 6 stycznia 1964 r.
Warszawa
Zawód lekarz

Jan Janowicz (ur. 27 maja 1893 r. w Giełuciach, pow. szawelski, zm. 6 stycznia 1964 r. w Warszawie) – lekarz.

Życiorys

Syn Marcjana i Krystyny z d. Butkiewicz. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Olsztynie.

Szkoła i wykształcenie

Do szkoły średniej uczęszczał w Smoleńsku i Szawlach. W 1913 r. ukończył Gimnazjum Klasyczne w Szawlach i otrzymał świadectwo dojrzałości. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Juriewskiego, dawnego Dorpackiego (obecnie Tartu w Estonii). Dyplom lekarski nostryfikował w 1920 r., a 11 lipca 1925 r. uzyskał tytuł doktora wszechnauk lekarskich na UW.

Praca

W marcu 1917 r. był lekarzem batalionowym 195 pułku piechoty armii rosyjskiej na froncie rumuńskim. W grudniu 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego i był lekarzem 7 pułku 2 dywizji w Bobrujsku. W latach 1919–1922 służył w WP, kolejno jako lekarz i jako młodszy ordynator na oddziale chirurgicznym Szpitala Garnizonowego w Wilnie.

Od 1 marca 1922 r. do wybuchu II wojny światowej pracował w Szpitalu Kolejowym na Wilczej Łapie w Wilnie jako młodszy, a następnie starszy ordynator chirurgii. W 1939 r. został powołany do wojska i pełnił obowiązki kierownika oddziału chirurgicznego Szpitala Garnizonowego w Wilnie. Po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną pracował w Szpitalu Kolejowym. Od czerwca 1944 r. do lutego 1945 r. był kierownikiem oddziału chirurgicznego Szpitala Kolejowego w Wilnie.

1 maja 1945 r. został przeniesiony z Białegostoku do Olsztyna, gdzie objął ordynaturę na oddziale chirurgicznym w Szpitalu Kolejowym (do 1964 r.), WUBP (do 1954r.) oraz Wojewódzkim. Pełnił również rolę konsultanta wojewódzkiego ds. chirurgii.

Bibliografia

Bednarski Z., "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, vol. I, s. 58.