Kazimierz Czarnocki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|podpis grafiki = źródło: mosir.elblag.eu | |podpis grafiki = źródło: mosir.elblag.eu | ||
|Imię i Nazwisko = Kazimierz Czarnocki | |Imię i Nazwisko = Kazimierz Czarnocki | ||
| − | |Data i miejsce urodzenia = 1912 | + | |Data i miejsce urodzenia = 1912 r., Brześć |
| − | |Data śmierci = 6 grudnia 1981 | + | |Data śmierci = 6 grudnia 1981 r., Elbląg |
| − | |Dyscyplina = | + | |Dyscyplina = działacz sportowy |
| − | |Największy sukces = | + | |Największy sukces = prezes Orła Elbląg |
}} | }} | ||
| − | '''Kazimierz Czarnocki''' (ur. w 1912 roku w Brześciu, | + | '''Kazimierz Czarnocki''' (ur. w 1912 roku w Brześciu, zm. 6 grudnia 1981 roku w [[Elbląg|Elblągu]]) – zasłużony dla Elbląga promotor łyżwiarstwa szybkiego, pierwszy prezes Orła Elbląg. |
| − | = | + | <br/><br/> |
| − | W 1931 roku ukończył gimnazjum w Brześciu, po czym rozpoczął studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej. | + | ==Działalność== |
| − | Sportem zainteresował się w dzieciństwie, a będąc na studiach wyczynowo uprawiał lekkoatletykę (bieg na 110 | + | W 1931 roku ukończył gimnazjum w Brześciu, po czym rozpoczął studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej. Jego prawdziwą pasją stało się jednak dziennikarstwo. Po studiach wrócił do rodzinnego miasta i będąc dyrektorem lokalnej ekspozytury Ligi Morskiej i Kolonialnej, przyjął propozycję korespondenta Polskiej Agencji Telegraficznej. Jednocześnie był redaktorem naczelnym tygodnika "Polesie". Po wojnie, w 1951 roku trafił do [[Elbląg|Elbląga]]. Najpierw współpracował z "Kurierem Codziennym", a następnie został szefem oddziału "Dziennika Bałtyckiego", najpoczytniejszej gazety na wybrzeżu. |
| − | W 1964 roku otrzymał propozycję objęcia funkcji prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego. Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu | + | |
| − | =Bibliografia= | + | Sportem zainteresował się w dzieciństwie, a będąc na studiach, wyczynowo uprawiał lekkoatletykę (bieg na 110 m przez plotki), był nawet kandydatem do reprezentacji na Igrzyska Olimpijskie w Berlinie w 1936 roku. Sportowa żyłka pozostała. W Elblągu został prezesem klubu Włókniarz (1952) i zakładał w nim sekcję łyżwiarstwa szybkiego. Klub zmienił nazwę na [[KS Orzeł Elbląg|Orzeł]] (1957), i tak jest do dziś. |
| − | + | ||
| − | + | Wychował kilka generacji doskonałych działaczy, trenerów i zawodników, którzy osiągali nie tylko znakomite wyniki sportowe. Cechowało ich przywiązanie do klubu i przestrzeganie zasad fair play. | |
| + | |||
| + | W 1964 roku otrzymał propozycję objęcia funkcji prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego. | ||
| + | |||
| + | ==Odznaczenia i wyróżnienia== | ||
| + | Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, złotym medalem dla "Zasłużonego działacza kultury fizycznej" i Medalem Stulecia Sportu Polskiego. | ||
| + | ==Bibliografia== | ||
| + | [http://mosir.elblag.eu/.media/.media/Ludzie%20sportu/Czarnocki.pdf Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Olsztynie] [18.12.2014]<br/> | ||
| + | [http://www.orzel.elblag.com.pl/pliki/Historia%20KS%20Orzel.pdf KS Orzeł, historia klubu] [18.12.2014]<br/> | ||
[[Kategoria: Sport|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Elbląg|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: 1945-1989|Czarnocki, Kazimierz]] | [[Kategoria: Sport|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Elbląg|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: 1945-1989|Czarnocki, Kazimierz]] | ||
Wersja z 23:49, 4 lut 2015
| Kazimierz Czarnocki | |
| | |
 źródło: mosir.elblag.eu | |
| Imię i nazwisko | Kazimierz Czarnocki |
| Data i miejsce urodzenia | 1912 r., Brześć |
| Data śmierci | 6 grudnia 1981 r., Elbląg |
| Dyscyplina | działacz sportowy |
| Największy sukces | prezes Orła Elbląg |
Kazimierz Czarnocki (ur. w 1912 roku w Brześciu, zm. 6 grudnia 1981 roku w Elblągu) – zasłużony dla Elbląga promotor łyżwiarstwa szybkiego, pierwszy prezes Orła Elbląg.
Działalność
W 1931 roku ukończył gimnazjum w Brześciu, po czym rozpoczął studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej. Jego prawdziwą pasją stało się jednak dziennikarstwo. Po studiach wrócił do rodzinnego miasta i będąc dyrektorem lokalnej ekspozytury Ligi Morskiej i Kolonialnej, przyjął propozycję korespondenta Polskiej Agencji Telegraficznej. Jednocześnie był redaktorem naczelnym tygodnika "Polesie". Po wojnie, w 1951 roku trafił do Elbląga. Najpierw współpracował z "Kurierem Codziennym", a następnie został szefem oddziału "Dziennika Bałtyckiego", najpoczytniejszej gazety na wybrzeżu.
Sportem zainteresował się w dzieciństwie, a będąc na studiach, wyczynowo uprawiał lekkoatletykę (bieg na 110 m przez plotki), był nawet kandydatem do reprezentacji na Igrzyska Olimpijskie w Berlinie w 1936 roku. Sportowa żyłka pozostała. W Elblągu został prezesem klubu Włókniarz (1952) i zakładał w nim sekcję łyżwiarstwa szybkiego. Klub zmienił nazwę na Orzeł (1957), i tak jest do dziś.
Wychował kilka generacji doskonałych działaczy, trenerów i zawodników, którzy osiągali nie tylko znakomite wyniki sportowe. Cechowało ich przywiązanie do klubu i przestrzeganie zasad fair play.
W 1964 roku otrzymał propozycję objęcia funkcji prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego.
Odznaczenia i wyróżnienia
Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, złotym medalem dla "Zasłużonego działacza kultury fizycznej" i Medalem Stulecia Sportu Polskiego.
Bibliografia
Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Olsztynie [18.12.2014]
KS Orzeł, historia klubu [18.12.2014]
