Zbigniew Lubiejewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Przebieg kariery sportowej) |
|||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
Pawlak Anna, ''Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924-1998'', Kraków 2000, s. 155. | Pawlak Anna, ''Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924-1998'', Kraków 2000, s. 155. | ||
| − | [[Kategoria: Sport | + | [[Kategoria: Sport]][[Kategoria:Sportowcy|Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria:Olimpijczycy|Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria:Zawodnicy|Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria:Olsztyn|Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria:Siatkówka|Lubiejewski, Zbigniew]] |
Wersja z 09:08, 10 kwi 2014
| Zbigniew Lubiejewski | |
| | |
| |
| Imię i nazwisko | Zbigniew Lubiejewski |
| Data i miejsce urodzenia | 6 listopada 1949, Bartoszyce |
| Dyscyplina | Siatkówka |
| Największy sukces | Złoty medalista olimpijski z Montrealu (1976) |
Zbigniew Lubiejewski (ur. 6 listopada 1949 w Bartoszycach) – siatkarz, złoty medalista olimpijski z Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w 1976 roku, członek słynnej drużyny Huberta Wagnera.
Przebieg kariery sportowej
Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Bartoszycach, studia rozpoczął na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, które ukończył, uzyskując tytuł inż. rolnictwa.
Do reprezentacji Polski trafił w 1972 roku i w ciągu pięciu lat rozegrał 77 oficjalnych spotkań międzypaństwowych. Oprócz olimpijskiego złota zdobył srebrny medal w Mistrzostwach Europy w Belgradzie w 1975 roku. Sportową karierę w kraju związał z AZS-em Olsztyn, z którym osiągał sukcesy w Polsce i w Europie. Trafił pod skrzydła znakomitego trenera Leszka Dorosza, który wykorzystał jego predyspozycje, przede wszystkim: nieprzeciętną siłę i dynamikę.
Imponujący jest dorobek klubowy Lubiejewskiego. W czasie gry w akademickim klubie z Olsztyna zdobył z nim trzy razy mistrzostwo Polski (1973, 1976, 1978), cztery razy wicemistrzostwo (1972, 1974, 1977, 1980) i dwa razy zajął trzecie miejsce (1971 i 1975). W latach 1970-1972 trzykrotnie z zespołem AZS-u wywalczył Puchar Polski. W 1978 roku był finalistą turnieju Pucharu Europy Zdobywców Pucharów, gdzie AZS Olsztyn zajął drugą pozycję.
Karierę zakończył w belgijskim klubie Antonius Herentals, gdzie pełnił rolę zawodnika oraz trenera. Po powrocie do Polski ciągle pozostaje blisko związany z AZS-em. Jako członek Zarządu Klubu wspiera go wiedzą i doświadczeniem.
Uwielbiany przez kibiców, wielokrotnie znajdował się w dziesiątce najlepszych sportowców Warmii i Mazur. Popularyzuje siatkówkę wśród najmłodszych.
Osiągnięcia sportowe
- Złoty medalista olimpijski z Igrzysk Olimpijskich w Montrealu (1976)
- Srebrny medalista Mistrzostw Europy w Belgradzie (1975)
- Trzykrotne mistrzostwo Polski (1973, 1976, 1978) w barwach AZS Olsztyn
- Trzykrotny Puchar Polski (1970-1972) w barwach AZS Olsztyn
Bibliografia
Duński Witold, Od Paryża do Sydney 2000: polscy medaliści olimpijscy i paraolimpijscy: encyklopedia ilustrowana, Warszawa 2000, s. 515.
Głuszek Zygmunt, Leksykon 1999, Warszawa 1999, s. 260.
Mecner Krzysztof, 80 lat siatkówki: od "przebijanki" do ligi światowej, Olsztyn 2001, s. 109.
MES, t. 2, s. 95.
Pawlak Anna, Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924-1998, Kraków 2000, s. 155.
