Browar w Nidzicy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | |||
{{Wieś infobox | {{Wieś infobox | ||
|nazwa = Nidzica | |nazwa = Nidzica | ||
Linia 30: | Linia 29: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
+ | '''Browar w Nidzicy''' – browar założony w [[Nidzica|Nidzicy]] w 1868 r. przez rodzinę Höhl. W kolejnych latach funkcjonował pod nazwą "Browar Zamkowy Nidzica" (niem. ''Schloßbrauerei Neidenburg''). Zlokalizowany jest przy ul. Ratuszowej. | ||
+ | <br/><br/> | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
− | Browar został założony w 1868 r. przez rodzinę Höhl. W kolejnych latach funkcjonował pod nazwą Browar Zamkowy [[Nidzica]] (niem. "Schloßbrauerei Neidenburg"). W 1902 r. zakład przekształcono w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Był to | + | ===Dzieje browaru przed 1945 rokiem=== |
− | W okresie pierwszej wojny światowej | + | Pod koniec XIX w. w Nidzicy funkcjonowały trzy browary. Zachowywany do dziś budynek przy ul. Ratuszowej jest ostatnim istniejącym tego typu zakładem w mieście. Browar został założony w 1868 r. przez rodzinę Höhl. W kolejnych latach funkcjonował pod nazwą Browar Zamkowy [[Nidzica]] (niem. "Schloßbrauerei Neidenburg"). W 1902 r. zakład przekształcono w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Był to wówczas najlepszy i najbardziej znany browar w okolicy. |
+ | |||
+ | W okresie pierwszej wojny światowej produkcja browaru wynosiła około 5-6 tys. hl. piwa rocznie. W latach międzywojennych, aby zwiększyć moc produkcyjną i móc skutecznie walczyć z silną konkurencją, dyrekcja postanowiła zaciągnąć pożyczkę oraz zmodernizować i przebudowywać browar. Zarządzał nim wówczas dyr. Kurrek, dzięki działaniom którego produkcja wzrosła do 25 tys. hl piwa rocznie. W okresie drugiej wojny światowej produkcja browaru zmalała, wynosząc pomiędzy 12-18 tys. hl. piwa rocznie. | ||
+ | |||
+ | ===Dzieje browaru po 1945 roku=== | ||
+ | Od 1945 r. w Nidzicy nie produkuje się już piwa. | ||
+ | Po zakończeniu drugiej wojny światowej w browarze mieściła się rozlewnia oranżady (do 1956 r.). Był to wówczas zakład pozbawiony wyposażenia do produkcji piwa, które zostało w większości zdemontowane i wywiezione przez Armię Czerwoną. Po remoncie przeprowadzonym w 1958 r. uruchomiono w dawnym browarze Wytwórnię Win i Miodów Pitnych znaną w następnych latach z produkcji miodów pitnych: półtoraków, dwójniaków i innych. Na przełomie lat 1970/1980 w nidzickiej winiarni produkowano około 3 mln. litrów alkoholi rocznie. | ||
− | |||
− | |||
Obecnie browar znajduje się w rękach prywatnych. Nadal produkuje się tu wina i miody pitne. W piwnicach budynku funkcjonuje dyskoteka. | Obecnie browar znajduje się w rękach prywatnych. Nadal produkuje się tu wina i miody pitne. W piwnicach budynku funkcjonuje dyskoteka. | ||
− | W styczniu 1992 r. decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dawny browar został wpisany do rejestru zabytków | + | |
+ | W styczniu 1992 r. decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dawny browar został wpisany do rejestru zabytków jako ciekawy przykład XIX-wiecznego budownictwa przemysłowego. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
− | + | Adam Płoski, ''Nidzicki "Browar Zamkowy"'', [w:] "Warmińsko-Mazurski Biuletyn Konserwatorski", Rocznik II, Olsztyn 2000, s. 150-156.<br/> | |
− | + | Adam Płoski, ''Browarnictwo południowych Mazur'', [w:] "Rocznik Mazurski", Tom 6, 2002, s. 104-116.<br/> | |
− | [[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: 1801-1918]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat nidzicki]] [[Kategoria: Nidzica]] |
Wersja z 12:02, 8 lut 2015
Nidzica | |
| |
Browar w Nidzicy
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | nidzicki |
Gmina | Nidzica |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Browar w Nidzicy – browar założony w Nidzicy w 1868 r. przez rodzinę Höhl. W kolejnych latach funkcjonował pod nazwą "Browar Zamkowy Nidzica" (niem. Schloßbrauerei Neidenburg). Zlokalizowany jest przy ul. Ratuszowej.
Spis treści
Historia
Dzieje browaru przed 1945 rokiem
Pod koniec XIX w. w Nidzicy funkcjonowały trzy browary. Zachowywany do dziś budynek przy ul. Ratuszowej jest ostatnim istniejącym tego typu zakładem w mieście. Browar został założony w 1868 r. przez rodzinę Höhl. W kolejnych latach funkcjonował pod nazwą Browar Zamkowy Nidzica (niem. "Schloßbrauerei Neidenburg"). W 1902 r. zakład przekształcono w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Był to wówczas najlepszy i najbardziej znany browar w okolicy.
W okresie pierwszej wojny światowej produkcja browaru wynosiła około 5-6 tys. hl. piwa rocznie. W latach międzywojennych, aby zwiększyć moc produkcyjną i móc skutecznie walczyć z silną konkurencją, dyrekcja postanowiła zaciągnąć pożyczkę oraz zmodernizować i przebudowywać browar. Zarządzał nim wówczas dyr. Kurrek, dzięki działaniom którego produkcja wzrosła do 25 tys. hl piwa rocznie. W okresie drugiej wojny światowej produkcja browaru zmalała, wynosząc pomiędzy 12-18 tys. hl. piwa rocznie.
Dzieje browaru po 1945 roku
Od 1945 r. w Nidzicy nie produkuje się już piwa. Po zakończeniu drugiej wojny światowej w browarze mieściła się rozlewnia oranżady (do 1956 r.). Był to wówczas zakład pozbawiony wyposażenia do produkcji piwa, które zostało w większości zdemontowane i wywiezione przez Armię Czerwoną. Po remoncie przeprowadzonym w 1958 r. uruchomiono w dawnym browarze Wytwórnię Win i Miodów Pitnych znaną w następnych latach z produkcji miodów pitnych: półtoraków, dwójniaków i innych. Na przełomie lat 1970/1980 w nidzickiej winiarni produkowano około 3 mln. litrów alkoholi rocznie.
Obecnie browar znajduje się w rękach prywatnych. Nadal produkuje się tu wina i miody pitne. W piwnicach budynku funkcjonuje dyskoteka.
W styczniu 1992 r. decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dawny browar został wpisany do rejestru zabytków jako ciekawy przykład XIX-wiecznego budownictwa przemysłowego.
Bibliografia
Adam Płoski, Nidzicki "Browar Zamkowy", [w:] "Warmińsko-Mazurski Biuletyn Konserwatorski", Rocznik II, Olsztyn 2000, s. 150-156.
Adam Płoski, Browarnictwo południowych Mazur, [w:] "Rocznik Mazurski", Tom 6, 2002, s. 104-116.