Dworzec w Budwitach: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Dworzec w Budwitach''' | + | '''Dworzec w Budwitach''' zalicza się do najładniejszych dworców w regionie. Pierwotnie został wzniesiony we wsi Prakwice (woj. pomorskie gm. Dzierzgoń), by później zostać przeniesionym na obecne miejsce. |
| − | |||
{{Wieś infobox | {{Wieś infobox | ||
| Linia 25: | Linia 24: | ||
|mapa wsi = | |mapa wsi = | ||
|kod mapy = PL-WN | |kod mapy = PL-WN | ||
| − | |stopniN = 53 |minutN = | + | |stopniN = 53 |minutN = 55|sekundN = 00 |
| − | |stopniE = | + | |stopniE = 19 |minutE = 44|sekundE = 00 |
|commons = | |commons = | ||
|wikipodróże = | |wikipodróże = | ||
| Linia 33: | Linia 32: | ||
}} | }} | ||
| − | == Historia== | + | ==Historia== |
| − | + | Dworzec znajdujący się dziś w Budwitach wybudowano ok. 1893 r., pierwotnie w Prakwicach, specjalnie na potrzeby lubiącego polować w okolicy cesarza Wilhelma II. Odwiedzał on pobliski majątek należący do rodziny zu Dohna-Schlobitten ze Słobit. Dworzec nazywany był powszechnie „cesarskim pawilonem”. W związku z tym, iż Wilhelm II był znanym miłośnikiem stylu staronorweskiego w detalach budynku zastosowano elementy nawiązujące go kultury Wikingów. | |
| − | + | ||
| + | Po konflikcie cesarza z właścicielem Prakwic w 1906 r. cesarz zaprzestał odwiedzin i tym samym regularnego korzystania z dworca, który jeszcze przed pierwsza wojną został przebudowany. Około 1921 r. budynek został rozebrany i przeniesiony w nowe miejsce - do Budwit, gdzie pozostaje do dziś. Budwity znajdowały się wówczas na trasie tej samej linii kolejowej Malbork-Myślice-Małdyty uruchomionej w 1893 r. (obecnie nieczynna). Po przeniesieniu budynku z Prakwic do Budwit zrezygnowano z ganku od strony torów, do dworca dobudowano natomiast nastawnię. | ||
| + | |||
| + | Po zakończeniu drugiej wojny światowej tory na trasie Malbork-Myślice-Małdyty zostały zdemontowane przez Armię Czerwoną. Ruch na trasie wznowiono w 1949 r. W późniejszym okresie dworzec pełnił także funkcje mieszkalne. W 1999 r. linia kolejowa została zamknięta. W kolejnych latach dworzec sprzedano osobie prywatnej. Obecnie budynek wpisany jest do rejestru zabytków. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | + | S. Solarz-Taciak, P.W. Taciak, Budwity – cesarski dworzec, „Spotkania z zabytkami” 2006, nr 10, s. 25-26. | |
| − | [[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat | + | [[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat ostródzki]] [[Kategoria: gmina Małdyty]] |
Wersja z 00:20, 30 gru 2014
Dworzec w Budwitach zalicza się do najładniejszych dworców w regionie. Pierwotnie został wzniesiony we wsi Prakwice (woj. pomorskie gm. Dzierzgoń), by później zostać przeniesionym na obecne miejsce.
| Budwity | |
| | |
 Dworzec w Budwitach
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | ostródzki |
| Gmina | Małdyty |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Budwity | |
| Położenie na mapie Polski  Budwity | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Historia
Dworzec znajdujący się dziś w Budwitach wybudowano ok. 1893 r., pierwotnie w Prakwicach, specjalnie na potrzeby lubiącego polować w okolicy cesarza Wilhelma II. Odwiedzał on pobliski majątek należący do rodziny zu Dohna-Schlobitten ze Słobit. Dworzec nazywany był powszechnie „cesarskim pawilonem”. W związku z tym, iż Wilhelm II był znanym miłośnikiem stylu staronorweskiego w detalach budynku zastosowano elementy nawiązujące go kultury Wikingów.
Po konflikcie cesarza z właścicielem Prakwic w 1906 r. cesarz zaprzestał odwiedzin i tym samym regularnego korzystania z dworca, który jeszcze przed pierwsza wojną został przebudowany. Około 1921 r. budynek został rozebrany i przeniesiony w nowe miejsce - do Budwit, gdzie pozostaje do dziś. Budwity znajdowały się wówczas na trasie tej samej linii kolejowej Malbork-Myślice-Małdyty uruchomionej w 1893 r. (obecnie nieczynna). Po przeniesieniu budynku z Prakwic do Budwit zrezygnowano z ganku od strony torów, do dworca dobudowano natomiast nastawnię.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej tory na trasie Malbork-Myślice-Małdyty zostały zdemontowane przez Armię Czerwoną. Ruch na trasie wznowiono w 1949 r. W późniejszym okresie dworzec pełnił także funkcje mieszkalne. W 1999 r. linia kolejowa została zamknięta. W kolejnych latach dworzec sprzedano osobie prywatnej. Obecnie budynek wpisany jest do rejestru zabytków.
Bibliografia
S. Solarz-Taciak, P.W. Taciak, Budwity – cesarski dworzec, „Spotkania z zabytkami” 2006, nr 10, s. 25-26.
