Kurt Obitz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Życiorys) |
|||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
W czasie studiów związał się z separatystycznym ruchem mazurskim pod nazwą "Masurenbund". Był przez cztery lata redaktorem miesięcznika "Cech", w którym przeciwstawiał się germanizacji [[Mazurzy|Mazurów]] i odnosił się z sympatią do języka polskiego. Drukował artykuły w polskich pismach dla Mazurów wydawanych w Prusach Wschodnich. Działania te stały się powodem jego wydalenia z uczelni w 1931 roku. | W czasie studiów związał się z separatystycznym ruchem mazurskim pod nazwą "Masurenbund". Był przez cztery lata redaktorem miesięcznika "Cech", w którym przeciwstawiał się germanizacji [[Mazurzy|Mazurów]] i odnosił się z sympatią do języka polskiego. Drukował artykuły w polskich pismach dla Mazurów wydawanych w Prusach Wschodnich. Działania te stały się powodem jego wydalenia z uczelni w 1931 roku. | ||
| − | Skorzystał z zaproszenia rządu RP i został zatrudniony w Katedrze Chorób Wewnętrznych, potem przy Katedrze Zoologii i Parazytologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pisał prace naukowe i brał udział w międzynarodowych kongresach weterynaryjnych. Uczestniczył też w zebraniu powołującym w 1935 roku [[Związek Mazurów]]. Został wybrany przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. W 1936 roku prowadził zajęcia na kursie dla przodowników pracy kulturalno-oświatowej z Działdowszczyzny. | + | Skorzystał z zaproszenia rządu RP i został zatrudniony w Katedrze Chorób Wewnętrznych, potem przy Katedrze Zoologii i Parazytologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pisał prace naukowe i brał udział w międzynarodowych kongresach weterynaryjnych. Uczestniczył też w zebraniu powołującym w 1935 roku [[Związek Mazurów]]. Został wybrany przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. W 1935 roku przeniósł się do Puław. Objął stanowisko kierownika Działu Parazytologii Wydziału Weterynarii Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego. W 1936 roku prowadził zajęcia na kursie dla przodowników pracy kulturalno-oświatowej z Działdowszczyzny. |
| − | Po wybuchu wony osiadł z żoną na Wołyniu. W krótkim czasie | + | Po wybuchu wony osiadł z żoną na Wołyniu. W krótkim czasie powrócił do Puław. Został aresztowany i osadzony w lubelskim więzieniu. Kiedy odmówił podpisania volkslisty, został wysłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Zachorował na gruźlicę. Był leczony szpitalu w Bawarii prowadzonym po 1945 roku przez władze USA. Nie zdołał się wyleczyć. |
| − | W trakcie uroczystości ćwierćwiecza Wydziału Weterynaryjnego [[Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie|Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie]] jego imię nadano sali seminaryjno-bibliotecznej Katedry Parazytologii. | + | W trakcie uroczystości ćwierćwiecza Wydziału Weterynaryjnego [[Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie|Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie]] jego imię nadano sali seminaryjno-bibliotecznej Katedry Parazytologii. |
| + | |||
| + | Postać Obitza utrwalili [[Melchior Wańkowicz]] i [[Karol Małłek]]. | ||
| + | |||
| + | W 2007 roku w [[Dąbrównie]] ukazała się praca Obitza ''Dzieje ludu mazurskiego'' pozostająca przez 70 lat w mszynopisie. Jest ona (po [[Paul Hensel|Paula Hensla]] ''Die evangelischen Masuren in ihrer kirchlichen und nationalen Eigenart'') jedną z pierwszych prób oglądu Mazurów i ich dziejów z perspektywy przedstawiciela tej społeczności. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 16:22, 31 sty 2015
| Kurt Obitz | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1907 r. Brzozowo koło Węgorzewa |
| Data i miejsce śmierci | 8 sierpnia 1945 r. Szwecja |
| Przyczyna śmierci | gruźlica |
| Zawód | lekarz weterynarii, dziennikarz |
Kurt Obitz (ur. 16 stycznia 1907 r. w Brzozowie koło Węgorzewa, zm. 8 sierpnia 1945 r. w Szwecji) – lekarz weterynarii, dziennikarz, autor Dziejów ludu mazurskiego.
Życiorys
Był synem rolnika Fryderyka Krystiana i Ludwiki Karoliny z d. Bartk. Do gimnazjum uczęszczał w Królewcu. W Berlinie kończył studia w Wyższej Szkole Weterynaryjnej. W 1930 roku uzyskał tytuł doktora medycyny weterynaryjnej.
W czasie studiów związał się z separatystycznym ruchem mazurskim pod nazwą "Masurenbund". Był przez cztery lata redaktorem miesięcznika "Cech", w którym przeciwstawiał się germanizacji Mazurów i odnosił się z sympatią do języka polskiego. Drukował artykuły w polskich pismach dla Mazurów wydawanych w Prusach Wschodnich. Działania te stały się powodem jego wydalenia z uczelni w 1931 roku.
Skorzystał z zaproszenia rządu RP i został zatrudniony w Katedrze Chorób Wewnętrznych, potem przy Katedrze Zoologii i Parazytologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pisał prace naukowe i brał udział w międzynarodowych kongresach weterynaryjnych. Uczestniczył też w zebraniu powołującym w 1935 roku Związek Mazurów. Został wybrany przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. W 1935 roku przeniósł się do Puław. Objął stanowisko kierownika Działu Parazytologii Wydziału Weterynarii Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego. W 1936 roku prowadził zajęcia na kursie dla przodowników pracy kulturalno-oświatowej z Działdowszczyzny.
Po wybuchu wony osiadł z żoną na Wołyniu. W krótkim czasie powrócił do Puław. Został aresztowany i osadzony w lubelskim więzieniu. Kiedy odmówił podpisania volkslisty, został wysłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Zachorował na gruźlicę. Był leczony szpitalu w Bawarii prowadzonym po 1945 roku przez władze USA. Nie zdołał się wyleczyć.
W trakcie uroczystości ćwierćwiecza Wydziału Weterynaryjnego Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie jego imię nadano sali seminaryjno-bibliotecznej Katedry Parazytologii.
Postać Obitza utrwalili Melchior Wańkowicz i Karol Małłek.
W 2007 roku w Dąbrównie ukazała się praca Obitza Dzieje ludu mazurskiego pozostająca przez 70 lat w mszynopisie. Jest ona (po Paula Hensla Die evangelischen Masuren in ihrer kirchlichen und nationalen Eigenart) jedną z pierwszych prób oglądu Mazurów i ich dziejów z perspektywy przedstawiciela tej społeczności.
Bibliografia
Jan Chłosta, Ludzie godni pamięci, warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997.
