Erminia von Olfers-Batocki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Życiorys) |
|||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
Erminia Tortilovitz von Batocki pochodziła z rodziny ziemiańskiej właścicieli majątku Tharau w Sambii. Jej ojcem był Rudolf Tortilovitz von Batocki (1845–1900), a matką Pauline von Gramatzki (1848–1914), dziedziczka majątku Tharau. | Erminia Tortilovitz von Batocki pochodziła z rodziny ziemiańskiej właścicieli majątku Tharau w Sambii. Jej ojcem był Rudolf Tortilovitz von Batocki (1845–1900), a matką Pauline von Gramatzki (1848–1914), dziedziczka majątku Tharau. | ||
| − | Dzieciństwo spędziła w Królewcu. | + | Dzieciństwo spędziła w Królewcu. 24 maja 1912 roku wyszła za mąż za Johannesa (Hansa) von Olfers. Małżonkowie zamieszkali w Królewcu. Tam Erminia kierowała lokalna redakcją "Ostpreußischen Hausfrau". Później powróciła do Tharau. Miała jedną córkę Hedwig |
| − | 24 maja 1912 roku wyszła za mąż za Johannesa (Hansa) von Olfers. Małżonkowie zamieszkali w Królewcu. Tam Erminia kierowała lokalna redakcją "Ostpreußischen Hausfrau". Później powróciła do Tharau. | ||
| − | |||
| − | |||
Zbierała pieśni i gwarowe opowiastki, urządzała inscenizacje gwarowych tekstów w wykonaniu amatorów w Królewcu. Pisać zaczęła już w czasach panieńskich. W późniejszym okresie pisała wiersze w gwarze natangijskiej (natangisches Platt), układała bajki i historie z życia wsi. | Zbierała pieśni i gwarowe opowiastki, urządzała inscenizacje gwarowych tekstów w wykonaniu amatorów w Królewcu. Pisać zaczęła już w czasach panieńskich. W późniejszym okresie pisała wiersze w gwarze natangijskiej (natangisches Platt), układała bajki i historie z życia wsi. | ||
Była znajomą [[Agnes Miegel]]. | Była znajomą [[Agnes Miegel]]. | ||
| − | Największą uwagę wzbudził jej ''Taubenhaus''. Jest to historia rodziny rozgrywająca się | + | Największą uwagę wzbudził jej ''Taubenhaus''. Jest to historia rodziny rozgrywająca się na przestrzeni około 100 lat w Królewcu. Opisała w nim również święto na wzgórzu Galtgarben. |
| + | Jej dzieło literackie przepadło w większości podczas ucieczki z Prus Wschodnich. O swoich losach w trakcie wypędzenia pisała pamiętnik. W styczniu 1945 roku pieszo przez [[Zalew Wiślany]] przedostała się do Piławy, następnie okrętem dotarła na Zachód. Po 1945 roku zostały wznowione jej dwie książki: ''Ostpreussische Dorfgeschichten'' oraz ''Das Taubenhaus''. | ||
| − | + | Zmarła 14 grudnia 1954 roku w Bad Harzburgw wieku 78 lat. <br> | |
| − | |||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
[http://de.wikipedia.org/wiki/Erminia_von_Olfers-Batocki de.wikipedia.org] [29.01.2015]<br/> | [http://de.wikipedia.org/wiki/Erminia_von_Olfers-Batocki de.wikipedia.org] [29.01.2015]<br/> | ||
Wersja z 11:04, 29 sty 2015
| Erminia von Olfers-Batocki | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 czerwca 1876 roku Gross Ratshof koło Królewca |
| Data i miejsce śmierci | 14 grudnia 1954 roku Bad Harzburg |
| Zawód | etnograf i pisarka |
Erminia von Olfers-Batocki (ur. 29 czerwca 1876 r. w Gross Ratshof koło Królewca, zm. 14 grudnia 1954 r. w Bad Harzburg) – etnograf i pisarka.
Życiorys
Erminia Tortilovitz von Batocki pochodziła z rodziny ziemiańskiej właścicieli majątku Tharau w Sambii. Jej ojcem był Rudolf Tortilovitz von Batocki (1845–1900), a matką Pauline von Gramatzki (1848–1914), dziedziczka majątku Tharau.
Dzieciństwo spędziła w Królewcu. 24 maja 1912 roku wyszła za mąż za Johannesa (Hansa) von Olfers. Małżonkowie zamieszkali w Królewcu. Tam Erminia kierowała lokalna redakcją "Ostpreußischen Hausfrau". Później powróciła do Tharau. Miała jedną córkę Hedwig
Zbierała pieśni i gwarowe opowiastki, urządzała inscenizacje gwarowych tekstów w wykonaniu amatorów w Królewcu. Pisać zaczęła już w czasach panieńskich. W późniejszym okresie pisała wiersze w gwarze natangijskiej (natangisches Platt), układała bajki i historie z życia wsi. Była znajomą Agnes Miegel.
Największą uwagę wzbudził jej Taubenhaus. Jest to historia rodziny rozgrywająca się na przestrzeni około 100 lat w Królewcu. Opisała w nim również święto na wzgórzu Galtgarben. Jej dzieło literackie przepadło w większości podczas ucieczki z Prus Wschodnich. O swoich losach w trakcie wypędzenia pisała pamiętnik. W styczniu 1945 roku pieszo przez Zalew Wiślany przedostała się do Piławy, następnie okrętem dotarła na Zachód. Po 1945 roku zostały wznowione jej dwie książki: Ostpreussische Dorfgeschichten oraz Das Taubenhaus.
Zmarła 14 grudnia 1954 roku w Bad Harzburgw wieku 78 lat.
Bibliografia
de.wikipedia.org [29.01.2015]
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
