Władysław Świtalski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox | {{Biogram infobox | ||
| − | |imię i nazwisko = | + | |imię i nazwisko = Władysław Świtalski |
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
|grafika = Switalski.jpg | |grafika = Switalski.jpg | ||
| − | |opis grafiki = | + | |opis grafiki = ks. Władysław Świtalski |
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = 27 czerwca 1875 r. | |data urodzenia = 27 czerwca 1875 r. | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
| − | ''' | + | '''Włądysław Świtalski''' (ur. 27 czerwca 1875 r., zm. 9 lutego 1945 r.) – duchowny rzymskokatolicki, włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
===Sylwetka=== | ===Sylwetka=== | ||
| − | Urodził się 27 czerwca 1875 r. w Kąkolu koło Leszna. Jego ojciec, Marcin, był z wykształcenia matematykiem. Po osiedleniu się w [[Braniewo|Braniewie]] | + | Urodził się 27 czerwca 1875 r. w Kąkolu koło Leszna. Jego ojciec, Marcin, był z wykształcenia matematykiem. Po osiedleniu się w [[Braniewo|Braniewie]] w 1890 r. pracował jako nauczyciel matematyki i fizyki w gimnazjum, później jako lektor języka polskiego w [[Liceum "Hosianum" w Braniewie|liceum "Hosianum"]]. W 1927 r. otrzymał profesurę Akademii Państwowej w Braniewie. Jego niezłomna postawa w obronie polskości – władze niemieckie nadały mu przydomek "zacięty Polak" – miała ogromne znaczenie w wychowaniu Władysława.<br/> |
| − | + | Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1897 r. Władysław rozpoczął studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Braniewie. Wiedzę z zakresu filozofii pogłębiał również na uniwersytecie w Monachium. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 września 1899 r.<br/> | |
| − | Początkowo | + | Początkowo pracował w [[Olsztyn|Olsztynie]] jako wikariusz, zaangażował się w pracę duszpasterską wśród robotników. Uczył również religii w szkole dla chłopców. W styczniu 1900 r. został promowany na doktora filozofii. W maju 1903 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w grudniu 1907 r. zwyczajnym na Wydziale Filozofii Liceum "Hosianum" w Braniewie. Wykładał filozofię i pedagogikę.<br/> |
| − | W latach | + | W latach 1914–1917 i 1926–1927 pełnił funkcję rektora Akademii w Braniewie. W roku akademickim 1922/1923 zorganizował w Bonn Akademię św. Alberta Wielkiego, czyli Katolicki Instytut Filozoficzny. Był członkiem kilku towarzystw naukowych. Należał także do zarządu warmińskich wydawnictw prasowych. W grudniu 1923 r. Wydział Teologiczny Uniwersytetu w Bonn przyznał mu doktorat honoris causa. W listopadzie 1932 r. został mianowany kanonikiem katedralnym we [[Frombork|Fromborku]]. Pełnił funkcję kaznodziei katedralnego i ekonoma kapitulnego. W kurii biskupiej zajmował się sprawami katechetycznymi i żeńskimi klasztorami. Był m.in. komisarzem do spraw katarzynek w Braniewie.<br/> |
===Śmierć męczeńska=== | ===Śmierć męczeńska=== | ||
| − | Po wkroczeniu do Fromborka wojsk radzieckich | + | Po wkroczeniu do Fromborka wojsk radzieckich 9 lutego 1945 r. ks. Świtalski, zaniepokojony o los przebywającej w tym czasie w mieście swojej siostry Heleny, podjął próbę jej odnalezienia. Podczas poszukiwań ks. Władysław został zatrzymany przez młodego radzieckiego żołnierza. Czerwonoarmista nakazał mu stanąć pod murem pobliskiej stodoły kanonii św. Stanisława. Następnie zapytał, co oznacza noszona koloratka. "To znak bycia Chrystusowym kapłanem" – usłyszał odpowiedź. Żołnierz, kiedy to usłyszał, bez wahania skierował w stronę ks. Świtalskiego pistolet i wystrzelił. Na chwilę przed śmiercią ks. Świtalski wziął do ręki różaniec i się modlił. Strzał okazał się śmiertelny.<br/> |
Świadkiem tego wydarzenia był Franz Birkhahn, który pomagał ks. Władysławowi w poszukiwaniach. Przeżył tylko dlatego, że żołnierzowi zaciął się pistolet. Mimo kilkukrotnych prób, nie odblokował broni i kazał Franzowi opuścić fromborskie wzgórze.<br/> | Świadkiem tego wydarzenia był Franz Birkhahn, który pomagał ks. Władysławowi w poszukiwaniach. Przeżył tylko dlatego, że żołnierzowi zaciął się pistolet. Mimo kilkukrotnych prób, nie odblokował broni i kazał Franzowi opuścić fromborskie wzgórze.<br/> | ||
Helenę, siostrę ks. Władysława, sowieci uwięzili i wywieźli za Ural, gdzie tego samego roku zmarła w nieznanych okolicznościach.<br> | Helenę, siostrę ks. Władysława, sowieci uwięzili i wywieźli za Ural, gdzie tego samego roku zmarła w nieznanych okolicznościach.<br> | ||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
[http://olsztyn.gosc.pl/ olsztyn.gosc.pl] [15.11.2014]<br/> | [http://olsztyn.gosc.pl/ olsztyn.gosc.pl] [15.11.2014]<br/> | ||
Wersja z 10:00, 28 sty 2015
| Władysław Świtalski | |
| | |
 ks. Władysław Świtalski
| |
| Data i miejsce urodzenia | 27 czerwca 1875 r. Kąkol |
| Data i miejsce śmierci | 9 lutego 1945 r. Frombork |
| Przyczyna śmierci | śmierć męczeńska |
| Miejsce spoczynku | Frombork |
Włądysław Świtalski (ur. 27 czerwca 1875 r., zm. 9 lutego 1945 r.) – duchowny rzymskokatolicki, włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
Spis treści
Życiorys
Sylwetka
Urodził się 27 czerwca 1875 r. w Kąkolu koło Leszna. Jego ojciec, Marcin, był z wykształcenia matematykiem. Po osiedleniu się w Braniewie w 1890 r. pracował jako nauczyciel matematyki i fizyki w gimnazjum, później jako lektor języka polskiego w liceum "Hosianum". W 1927 r. otrzymał profesurę Akademii Państwowej w Braniewie. Jego niezłomna postawa w obronie polskości – władze niemieckie nadały mu przydomek "zacięty Polak" – miała ogromne znaczenie w wychowaniu Władysława.
Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1897 r. Władysław rozpoczął studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Braniewie. Wiedzę z zakresu filozofii pogłębiał również na uniwersytecie w Monachium. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 września 1899 r.
Początkowo pracował w Olsztynie jako wikariusz, zaangażował się w pracę duszpasterską wśród robotników. Uczył również religii w szkole dla chłopców. W styczniu 1900 r. został promowany na doktora filozofii. W maju 1903 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w grudniu 1907 r. zwyczajnym na Wydziale Filozofii Liceum "Hosianum" w Braniewie. Wykładał filozofię i pedagogikę.
W latach 1914–1917 i 1926–1927 pełnił funkcję rektora Akademii w Braniewie. W roku akademickim 1922/1923 zorganizował w Bonn Akademię św. Alberta Wielkiego, czyli Katolicki Instytut Filozoficzny. Był członkiem kilku towarzystw naukowych. Należał także do zarządu warmińskich wydawnictw prasowych. W grudniu 1923 r. Wydział Teologiczny Uniwersytetu w Bonn przyznał mu doktorat honoris causa. W listopadzie 1932 r. został mianowany kanonikiem katedralnym we Fromborku. Pełnił funkcję kaznodziei katedralnego i ekonoma kapitulnego. W kurii biskupiej zajmował się sprawami katechetycznymi i żeńskimi klasztorami. Był m.in. komisarzem do spraw katarzynek w Braniewie.
Śmierć męczeńska
Po wkroczeniu do Fromborka wojsk radzieckich 9 lutego 1945 r. ks. Świtalski, zaniepokojony o los przebywającej w tym czasie w mieście swojej siostry Heleny, podjął próbę jej odnalezienia. Podczas poszukiwań ks. Władysław został zatrzymany przez młodego radzieckiego żołnierza. Czerwonoarmista nakazał mu stanąć pod murem pobliskiej stodoły kanonii św. Stanisława. Następnie zapytał, co oznacza noszona koloratka. "To znak bycia Chrystusowym kapłanem" – usłyszał odpowiedź. Żołnierz, kiedy to usłyszał, bez wahania skierował w stronę ks. Świtalskiego pistolet i wystrzelił. Na chwilę przed śmiercią ks. Świtalski wziął do ręki różaniec i się modlił. Strzał okazał się śmiertelny.
Świadkiem tego wydarzenia był Franz Birkhahn, który pomagał ks. Władysławowi w poszukiwaniach. Przeżył tylko dlatego, że żołnierzowi zaciął się pistolet. Mimo kilkukrotnych prób, nie odblokował broni i kazał Franzowi opuścić fromborskie wzgórze.
Helenę, siostrę ks. Władysława, sowieci uwięzili i wywieźli za Ural, gdzie tego samego roku zmarła w nieznanych okolicznościach.
Bibliografia
olsztyn.gosc.pl [15.11.2014]
