Käthe Kollwitz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria: Osoba" na "[[Kategoria:Osoby") |
|||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Osoby|Kollwitz, Käthe]] [[Kategoria: Rzeźbiarze|Kollwitz, Käthe]][[Kategoria: Malarze|Kollwitz, Käthe]][[Kategoria: 1919-1944|Kollwitz, Käthe]] |
[[Kategoria: 1801-1918|Kollwitz, Käthe]] | [[Kategoria: 1801-1918|Kollwitz, Käthe]] | ||
Wersja z 20:20, 17 mar 2015
| Käthe Kollwitz | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 lipca 1867 r. Królewiec |
| Data i miejsce śmierci | 22 kwietnia 1945 r. Moritzburg koło Drezna |
| Zawód | rzeźbiarka, graficzka i malarka |
| Odznaczenia | |
| order Pour le Merite | |
Käthe Kollwitz (ur. 8 lipca 1867 r. w Królewcu, zm. 22 kwietnia 1945 r. w Moritzburgu koło Drezna) – rzeźbiarka, graficzka, miedziorytniczka, litografka i malarka. Jedna z największych artystek niemieckich XX wieku.
Życiorys
Była piątym dzieckiem właściciela firmy budowlanej.
Naukę pobierała w szkołach prywatnych. Na lekcję rysunku uczęszczała do Emila Naidego. Studiowała w Berlinie. Tam spotkała się z dramatopisarzem Gerhartem Hauptmannem.
Po studiach w Berlinie i Monachium przyjechała do Królewca, gdzie urządziła pracownię. Potem z mężem lekarzem zamieszkała w Berlinie. Dużo podróżowała.
Twórczość Käthe Kollwitz przepełniona jest głębokim humanizmem; zadziwiała wszystkich prostotą ujęć. W swoich akwafortach, drzeworytach, szkicach, miedziorytach i akwarelach wyrażała proletariackie, komunistyczne i pacyficzne sympatie. Do najważniejszych jej prac należą cykle graficzne "Powstanie tkaczy" (1893–1898) i "Wojny chłopskie" (1902–1908), plakat "Nigdy więcej wojny", litografie i drzeworyty: "Wojna" (1934–1935), "Triumf nad burżuazją" (1924), "Wyzysk" (1925) "Proletariat" (1925), "Śmierć" (1934-1935), rzeźby, np. "Skarga" (1939)[1].
Kollwitz jako pierwsza kobieta została członkiem Pruskiej Akademii Sztuki (1919). Otrzymała tytuł profesora akademii sztuk pięknych (1928). Rok później otrzymała order Pour le Merite.
W 1933 roku usunięto ją z Pruskiej Akademii. Ostatnie lata życia spędziła pod opieką syna w Moritzburgu. Podczas bombardowania w 1943 roku wiele jej prac uległo zniszczeniu, mimo to spuścizna Kollwitz jest znaczna. Największy zbiór prac, tj. około 300 rysunków, 500 grafik, plakaty i prace plastyczne oglądać można w największym poświęconym jej muzeum w Kolonii (Käthe-Kollwitz-Museum). Zachowały się m.in. jej realistyczne rzeźby: Matka, Para miłosna, Skarga, Kobiety żegnające żołnierzy, Grupa dzieci, Śmierć. Rzeźba z podobizną jej dziadka Juliusa Ruppa znajduje się w Kaliningradzie obok murów katedry. Zmarła 22 kwietnia 1945 roku w Moritzburgu koło Drezna.
Przypisy
- ↑ pl.wikipedia.org [31.01.2015]
Bibliografia
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
