Daniel Dyluś: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
(→Bibliografia) |
||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
[[Kategoria:Sport|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Zawodnicy|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Ostróda|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Olsztyn|Dyluś, Daniel]] | [[Kategoria:Sport|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Zawodnicy|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Ostróda|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Olsztyn|Dyluś, Daniel]] | ||
| − | [[Kategoria:Szczytno|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Iława|Dyluś, Daniel]] | + | [[Kategoria:Szczytno|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Iława|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Pasym|Dyluś, Daniel]][[Kategoria:Nauczyciele i dyrektorzy placówek|Dyluś, Daniel]] |
[[Kategoria:1990-|Dyluś, Daniel]] | [[Kategoria:1990-|Dyluś, Daniel]] | ||
Wersja z 09:56, 4 lut 2015
| Daniel Dyluś | |
| | |
| Imię i nazwisko | Daniel Dyluś |
| Data i miejsce urodzenia | 3 grudnia 1946 r. w Nysie |
| Dyscyplina | piłka nożna |
| Największy sukces | zdobywca Pucharu Polski |
Daniel Dyluś (ur. 3 grudnia 1946 r. w Nysie) – piłkarz, czołowy zawodnik ekstraklasy, znakomity strzelec.
Przebieg kariery sportowej
Treningi rozpoczął w Stali Nysa, ale jego kariera piłkarska dojrzewała na Warmii i Mazurach. Zadebiutował w Gwardii Szczytno. W 1987 roku, po dobrym sezonie, przeszedł do Zagłębia Lubin. Jeszcze w tym samym roku otrzymał szansę gry w polskiej ekstraklasie. Wystąpił w 27 spotkaniach, strzelając pięć bramek. Mimo pozytywnych opinii wiosną 1989 roku został wypożyczony na jeden sezon do Miedzi Legnica. Tam udowodnił, że przekazanie go zespołu II ligi było poważnym błędem, bowiem w sezonie 1991/1992 zdobył z Miedzią Puchar Polski. Został też najskuteczniejszym zawodnikiem rozgrywek ligowych, zdobywając 19 bramek. Wrócił do Zagłębia Lubin, gdzie potwierdził umiejętności, strzelając 15 bramek.
W roku 1993 przyjął ofertę Sokoła Pniewy i tam spędził kolejne półtora sezonu. W 1996 roku wyjechał do Francji. W klubie Valenciennes FC w sezonie 1996/1997 został najlepszym strzelcem zespołu z 7 bramkami. Po powrocie grał w Jezioraku Iława, z którego w 1996 roku przeniósł się do Stomilu Olsztyn. W sezonie 1996/1997 okazał się podporą olsztyńskiej "jedenastki"(zdobył 6 bramek). Bramka zdobyta w wygranym meczu z Widzewem Łódź strzałem z 40 metrów kandydowała do miana najpiękniejszej w sezonie.
Kolejny zagraniczny epizod wiąże się z Finlandią. Jesienią 1997 roku zagrał w I-ligowym Tampereen Pallo-Veikot (najlepszy strzelec - 11 bramek). Rok później występował w belgijskim Royal Racing Club Tournaisien. Tam doznał poważnej kontuzji. Po jej wyleczeniu już w Polsce reprezentował następujące kluby: Błękitni Orneta, Pogoń Lwówek, Warta Poznań, MKS Mława, GKS Katowice oraz Czarni Żagań i tam zakończył karierę.
Zajął się szkoleniem. Pracował w klubie OKS 1945 Olsztyn, Sokole Ostróda, następnie przez dwa lata był wychowawcą klasy sportowej w gimnazjum w Pasymiu, pomagał Błękitnym Pasym w awansie do IV ligi.
Bibliografia
wikipedia.org [19.12.2014]
90minut.pl[19.12.2014]
miedzlegnica.eu [19.12.2014]
olsztyn.sport.pl [19.12.2014]
wikiliga.pl [19.12.2014]
futbolowo.pl [19.12.2014]
