Zenon Licznerski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 11: | Linia 11: | ||
'''Zenon Licznerski''' (ur. 27 listopada 1954 roku w [[Elbląg|Elblągu]]) – czołowy sprinter lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, członek srebrnej sztafety z Igrzysk Olimpijskich w Moskwie (1980). | '''Zenon Licznerski''' (ur. 27 listopada 1954 roku w [[Elbląg|Elblągu]]) – czołowy sprinter lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, członek srebrnej sztafety z Igrzysk Olimpijskich w Moskwie (1980). | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| − | =Przebieg kariery sportowej= | + | ==Przebieg kariery sportowej== |
Jest absolwentem Zasadniczej Szkoły Przyzakładowej Zakładów Mechanicznych "Zamech" w Elblągu podoficer WP, lekkoatleta – sprinter [[EKS Start Elbląg|Startu Elbląg]] (1969-1972), Lechii Gdańsk (1972-1974), Górnika Zabrze (1975-1976) i Legii Warszawa (1977-1987) Wychowanek trenera Bogdana Dudelewicza (Start), podopieczny trenerów: Winicjusza Nowosielskiego, Sławomira Nowosielskiego, Sławomira Wąsowskiego i Tadeusza Cucha. 31-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 15-krotny rekordzista kraju (100, 200, 4 x 100 klubowa i reprezentacyjna), 14-krotny mistrz Polski, medalista olimpijski, Mistrzostw Europy o Pucharu Świata, dwukrotny olimpijczyk (Montreal 1976 i Moskwa 1980). Mistrz Sportu, odznaczony m.in. dwukrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Po zakończeniu kariery wrócił do Elbląga i zajmuje się szkoleniem młodzieży w MKS Truso. | Jest absolwentem Zasadniczej Szkoły Przyzakładowej Zakładów Mechanicznych "Zamech" w Elblągu podoficer WP, lekkoatleta – sprinter [[EKS Start Elbląg|Startu Elbląg]] (1969-1972), Lechii Gdańsk (1972-1974), Górnika Zabrze (1975-1976) i Legii Warszawa (1977-1987) Wychowanek trenera Bogdana Dudelewicza (Start), podopieczny trenerów: Winicjusza Nowosielskiego, Sławomira Nowosielskiego, Sławomira Wąsowskiego i Tadeusza Cucha. 31-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 15-krotny rekordzista kraju (100, 200, 4 x 100 klubowa i reprezentacyjna), 14-krotny mistrz Polski, medalista olimpijski, Mistrzostw Europy o Pucharu Świata, dwukrotny olimpijczyk (Montreal 1976 i Moskwa 1980). Mistrz Sportu, odznaczony m.in. dwukrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Po zakończeniu kariery wrócił do Elbląga i zajmuje się szkoleniem młodzieży w MKS Truso. | ||
| − | =Osiągnięcia sportowe= | + | ==Osiągnięcia sportowe== |
'''Puchar Świata''' | '''Puchar Świata''' | ||
*sztafeta 4 razy 100 m: 3 miejsce Montreal (1979) i 1 miejsce Rzym (1981) | *sztafeta 4 razy 100 m: 3 miejsce Montreal (1979) i 1 miejsce Rzym (1981) | ||
Wersja z 16:36, 3 lut 2015
| Zenon Licznerski | |
| | |
| Imię i nazwisko | Zenon Licznerski |
| Data i miejsce urodzenia | 27 listopada 1954 r. Elbląg |
| Dyscyplina | lekkoatletyka |
| Największy sukces | srebrny medal olimpijski |
Zenon Licznerski (ur. 27 listopada 1954 roku w Elblągu) – czołowy sprinter lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, członek srebrnej sztafety z Igrzysk Olimpijskich w Moskwie (1980).
Przebieg kariery sportowej
Jest absolwentem Zasadniczej Szkoły Przyzakładowej Zakładów Mechanicznych "Zamech" w Elblągu podoficer WP, lekkoatleta – sprinter Startu Elbląg (1969-1972), Lechii Gdańsk (1972-1974), Górnika Zabrze (1975-1976) i Legii Warszawa (1977-1987) Wychowanek trenera Bogdana Dudelewicza (Start), podopieczny trenerów: Winicjusza Nowosielskiego, Sławomira Nowosielskiego, Sławomira Wąsowskiego i Tadeusza Cucha. 31-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 15-krotny rekordzista kraju (100, 200, 4 x 100 klubowa i reprezentacyjna), 14-krotny mistrz Polski, medalista olimpijski, Mistrzostw Europy o Pucharu Świata, dwukrotny olimpijczyk (Montreal 1976 i Moskwa 1980). Mistrz Sportu, odznaczony m.in. dwukrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Po zakończeniu kariery wrócił do Elbląga i zajmuje się szkoleniem młodzieży w MKS Truso.
Osiągnięcia sportowe
Puchar Świata
- sztafeta 4 razy 100 m: 3 miejsce Montreal (1979) i 1 miejsce Rzym (1981)
Puchar Europy
- sztafeta 4 razy 100 m: 1 miejsce Turyn (1979) i Zagrzeb (1981)
Mistrzostwa Europy
- sztafeta 4 razy 100 m: 1 miejsce (1978)
halowe mistrzostwa Europy
- 60 metrów: 3 miejsce Katowice (1975)
igrzyska olimpijskie
- sztafeta 4 razy 100 m: 4 miejsce Montreal (1976)
- sztafeta 4 razy 100 m: 2 miejsce Moskwa (1980)
- 14-krotny mistrz Polski: 100 m (1976, 1977), 200 m (1976, 1977), 4 x 100 m (1976–1981, 1983–1985, 1987)
- 15-krotny rekordzista kraju (100, 200, 4 x 100 klubowa i reprezentacyjna)
Rekordy życiowe
- 100 m – 10.22 (25 czerwca 1976 Bydgoszcz)
- 200 m – 20.63 (19 czerwca 1978 Warszawa)
Bibliografia
olimpijski.pl[18.12.2014]
wikipedia.org[18.12.2014]
zambrowiacy.pl[18.12.2014]
konfeks-legnica.com[18.12.2014]
raciborz.com.pl[18.12.2014]
