Franciszek Wiśniewski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Działacze sportowi) |
|||
Linia 16: | Linia 16: | ||
Z Warszawy przeprowadził się wraz z żoną do [[Elbląg|Elbląga ]]. Tu otrzymał propozycję objęcia funkcji kierownika drużyny piłkarskiej. W [[ZKS Olimpia Elbląg|Olimpii]] pracował ćwierć wieku i był to swoisty rekord Polski. | Z Warszawy przeprowadził się wraz z żoną do [[Elbląg|Elbląga ]]. Tu otrzymał propozycję objęcia funkcji kierownika drużyny piłkarskiej. W [[ZKS Olimpia Elbląg|Olimpii]] pracował ćwierć wieku i był to swoisty rekord Polski. | ||
− | W 1988 r. za namową prezesa Startu Elbląg [[Antoni Wieczorek|Antoniego Wieczorka]] związał się z boksem. Z drużyną Startu świętował awans do II i I ligi. Później przyszły największe sukcesy | + | W 1988 r. za namową prezesa Startu Elbląg [[Antoni Wieczorek|Antoniego Wieczorka]] związał się z boksem. Z drużyną Startu świętował awans do II i I ligi. Później przyszły największe sukcesy: drużynowe mistrzostwo Polski oraz wicemistrzostwo kraju. |
− | Mimo choroby, wciąż kibicował elbląskim sportowcom. W sporcie przepracował ponad 50 lat. Za swoją działalność sportową był wielokrotnie nagradzany, otrzymał m.in. Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Medal PZPN, Złotą Odznaką PZB, nagrodę prezydenta Elbląga oraz wyróżnienie | + | Mimo choroby, wciąż kibicował elbląskim sportowcom. W sporcie przepracował ponad 50 lat. |
+ | |||
+ | ==Odznaczenia== | ||
+ | Za swoją działalność sportową był wielokrotnie nagradzany, otrzymał m.in. Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Medal PZPN, Złotą Odznaką PZB, nagrodę prezydenta Elbląga oraz wyróżnienie "Dla zasłużonego działacza Olimpii". | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== |
Wersja z 22:52, 5 lut 2015
Franciszek Wiśniewski (ur. 30 lipca 1933 r. w Łodzi, zm. 30 kwietnia 2012 r. w Elblągu) – działacz sportowy. Długoletni kierownik drużyny piłkarskiej Olimpii Elbląg, a następnie działacz bokserski Startu Elbląg.
Działacze sportowi
Rozpoczął przygodę ze sportem, mając 16 lat, od trenowania piłki nożnej w wielkopolskim klubie Promień Opalenica. Potem jego kolejnymi klubami były Warta i Gwardia Poznań. W wieku 21 lat powołany został do czynnej służby wojskowej i trafił do stołecznego klubu Gwardia. Czynne uprawianie sportu przerwała kontuzja kolana.
Z Warszawy przeprowadził się wraz z żoną do Elbląga . Tu otrzymał propozycję objęcia funkcji kierownika drużyny piłkarskiej. W Olimpii pracował ćwierć wieku i był to swoisty rekord Polski.
W 1988 r. za namową prezesa Startu Elbląg Antoniego Wieczorka związał się z boksem. Z drużyną Startu świętował awans do II i I ligi. Później przyszły największe sukcesy: drużynowe mistrzostwo Polski oraz wicemistrzostwo kraju.
Mimo choroby, wciąż kibicował elbląskim sportowcom. W sporcie przepracował ponad 50 lat.
Odznaczenia
Za swoją działalność sportową był wielokrotnie nagradzany, otrzymał m.in. Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Medal PZPN, Złotą Odznaką PZB, nagrodę prezydenta Elbląga oraz wyróżnienie "Dla zasłużonego działacza Olimpii".
Bibliografia
elblag.wm.pl [19.12.2014]
gazetaolsztynska.pl [19.12.2014]