Brodziec leśny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 39: | Linia 39: | ||
[[Plik: glareo.jpg]] | [[Plik: glareo.jpg]] | ||
<br/> | <br/> | ||
− | Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Tringa_glareola_P4279182.jpg Commons Wikimedia] | + | Fot. Alnus. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Tringa_glareola_P4279182.jpg Commons Wikimedia] |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 15:37, 8 lut 2015
Brodziec leśny | |
| |
Tringa glareola` | |
Linnaeus, 1758 | |
Tringa glareola Linnaeus, 1758 | |
Fot. Shantanu Kuveskar. Źródło: Commons Wikimedia | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | ptaki |
Rząd | siewkowe |
Rodzina | bekasowate |
Rodzaj | Tringa |
Gatunek | brodziec leśny |
Synonimy | |
łęczak, trawnik |
Brodziec leśny (Tringa glareola) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Długość ciała – ok. 20-25 cm.
Spis treści
Charakterystyka
Ptak wielkości małego drozda, o smukłej sylwetce z długimi oliwkowymi nogami. Wierzch ciała szary z brunatnymi plamkami, głowa i szyja czarno kropkowane, boki piersi bardziej prążkowane. Spód ciała, ogon i kuper białe, na ogonie drobne, czarne, poprzeczne prążki. Dziób czarny, nad oczami wyraźne, białe "brwi".
Gatunek występuje na śródleśnych torfowiskach wysokich w otoczeniu borów bagiennych, a podczas przelotów - na mulistych brzegach różnego typu wód i na terenach podmokłych, będąc tam w tym okresie najczęściej spotykanym brodźcem.
Żywi się drobnymi bezkręgowcami, głównie owadami i ich larwami, a także mięczakami, skorupiakami.
Gniazdo buduje na ziemi - jako dołek dobrze ukryty w kępie turzycy, wyścielony trawami.
Fot. Alnus. Źródło: Commons Wikimedia
Występowanie
Zamieszkuje całą północną Eurazję od Europy po Półwysep Czukocki i Wyspy Komandorskie na dalekim wschodzie Rosji. Zimuje natomiast w pasie klimatów tropikalnych i subtropikalnych Afryki, w południowej Azji (południowe Chiny, Filipiny, Indonezja) oraz w Australii.
W Polsce skrajnie nielicznie lęgowy (zaledwie kilka par); jedynym stanowiskiem lęgowym w kraju są Bielawskie Błota na Pobrzeżu Gdańskim. Niegdyś gnieździł się dość licznie w całym kraju, ale likwidacja bagien i mokradeł sprawiła, że przez lata nie było dowodu na lęgi łęczaka. Podczas przelotów (przylot: kwiecień-maj; odlot: czerwiec-październik) jest to najliczniejszy z brodźców pojawiających się w Polsce.
Na Warmii i Mazurach brodźca leśnego odnotowano na obszarze Natura 2000 Lasy Skaliskie należącym do sieci Natura 2000, a także w Rezerwacie Nietlickie Bagno.
W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek skrajnie zagrożony oraz w Dyrektywie Ptasiej, zagrożony zanikiem siedlisk lęgowych spowodowanym osuszaniem i zarastaniem torfowisk.
Bibliografia
Richarz Klaus, Ptaki-przewodnik, Warszawa, Wydawnictwo Muza, 2009.
Radziszewski Michał, Ptaki Polski, Warszawa, Carta Blanca, 2011.
Zobacz też
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną, Dziennik Ustaw 2004, nr 220, poz. 2237 [1]
[2]
[3]
[4]