Omule: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>'''Omule''' (niem. ''Omulle'', w latach 1942-1945 miejscowość nosiła nazwę ''Mole'') – wieś sołecka w Polsce, znajdująca się w [[ | + | <big>'''Omule''' (niem. ''Omulle'', w latach 1942-1945 miejscowość nosiła nazwę ''Mole'') – [[wieś sołecka]] w Polsce, znajdująca się w [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], [[Powiat iławski|powiecie iławskim]]. Przynależy do [[Lubawa (gmina wiejska)|gminy Lubawa]]. Miejscowość położona 6 km na południowy wschód od [[Lubawa|Lubawy]]. Należała do klucza lubawskiego. Wieś w latach 1975-1998 należała administracyjnie do [[Województwo olsztyńskie|województwa olsztyńskiego]]. Obecnie sołtysem wsi jest [[Benedykt Czarnecki]]. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
| − | Wieś powstała po roku 1303. W 1338 roku Omule były wsią czynszową, ulokowaną na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]]. Obszar w 1570 roku liczył 60 łanów ziemi. W 1682 roku [[biskup Opaliński]] nadał swojemu czynszownikowi [[Stanisław Oczkowski|Stanisławowi Oczkowskiemu]] 6 łanów na 40 lat. | + | Wieś powstała po roku 1303. W 1338 roku Omule były wsią czynszową, ulokowaną na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]]. Obszar w 1570 roku liczył 60 łanów ziemi. W 1682 roku [[Kazimierz Jan z Bnina Opaliński |biskup Opaliński]] nadał swojemu czynszownikowi [[Stanisław Oczkowski|Stanisławowi Oczkowskiemu]] 6 łanów na 40 lat. |
Władze pruskie przejęły Omule w 1773 roku. W 1789 roku we wsi było trzydzieści zagród. Znajdowała się także karczma. Areał wsi w 1885 roku wynosił 957 ha. We wsi mieszkało 469 osób, w tym 401 katolików oraz 68 ewangelików. | Władze pruskie przejęły Omule w 1773 roku. W 1789 roku we wsi było trzydzieści zagród. Znajdowała się także karczma. Areał wsi w 1885 roku wynosił 957 ha. We wsi mieszkało 469 osób, w tym 401 katolików oraz 68 ewangelików. | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
Po drugiej wojnie światowej we wsi Omule, oddalonej od głównych dróg handlowych oraz ośrodków kulturalno–oświatowych, przez okres kilkunastu lat, poza czteroklasową szkołą podstawową, nie było tu innych ośrodków kultury. W latach sześćdziesiątych we wsi nastąpiło znaczne ożywienie społeczno–gospodarcze. We wsi powstał wówczas również ośrodek kultury, w którym mieściły się KGW, miejscowa OSP, biblioteka, koło ZSMP. W 1978 roku we wsi Omule mieszkało 496 ludzi. | Po drugiej wojnie światowej we wsi Omule, oddalonej od głównych dróg handlowych oraz ośrodków kulturalno–oświatowych, przez okres kilkunastu lat, poza czteroklasową szkołą podstawową, nie było tu innych ośrodków kultury. W latach sześćdziesiątych we wsi nastąpiło znaczne ożywienie społeczno–gospodarcze. We wsi powstał wówczas również ośrodek kultury, w którym mieściły się KGW, miejscowa OSP, biblioteka, koło ZSMP. W 1978 roku we wsi Omule mieszkało 496 ludzi. | ||
| + | |||
| + | <br/> | ||
| + | |||
| + | === Religia === | ||
| + | Wieś znajduje się na terenie [[Parafia pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Prątnicy |parafii rzymskokatolickiej pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Prątnicy]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 57: | Linia 62: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria: Powiat iławski]] | |
| − | + | [[Kategoria: Lubawa (gmina wiejska)]] | |
| − | + | [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | |
| − | + | [[Kategoria: 1301-1400]] | |
| − | |||
Wersja z 10:39, 4 sie 2014
| Omule | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | Wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | Warmińsko-Mazurskie |
| Powiat | iławski |
| Gmina | Lubawa |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Kod pocztowy | 14-260 |
| Tablice rejestracyjne | NIL |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Omule | |
| Położenie na mapie Polski  Omule | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Omule (niem. Omulle, w latach 1942-1945 miejscowość nosiła nazwę Mole) – wieś sołecka w Polsce, znajdująca się w województwie warmińsko-mazurskim, powiecie iławskim. Przynależy do gminy Lubawa. Miejscowość położona 6 km na południowy wschód od Lubawy. Należała do klucza lubawskiego. Wieś w latach 1975-1998 należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. Obecnie sołtysem wsi jest Benedykt Czarnecki.
Charakterystyka fizjograficzna
W okolicach Omula występują pagórki morenowe. Zbudowane są z materiału żwirowo–kamienistego, z głazami o średnicy do 1,5 m. Najczęściej można spotkać tu głazy granitowe, gnejsy oraz piaskowce, kwarcyty i paleozoiczne wapienie.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała po roku 1303. W 1338 roku Omule były wsią czynszową, ulokowaną na prawie chełmińskim. Obszar w 1570 roku liczył 60 łanów ziemi. W 1682 roku biskup Opaliński nadał swojemu czynszownikowi Stanisławowi Oczkowskiemu 6 łanów na 40 lat.
Władze pruskie przejęły Omule w 1773 roku. W 1789 roku we wsi było trzydzieści zagród. Znajdowała się także karczma. Areał wsi w 1885 roku wynosił 957 ha. We wsi mieszkało 469 osób, w tym 401 katolików oraz 68 ewangelików.
Szkoła w Omulu była już przed 1797 rokiem. Wówczas uczył w niej Andrzej Łasiński.
Po drugiej wojnie światowej we wsi Omule, oddalonej od głównych dróg handlowych oraz ośrodków kulturalno–oświatowych, przez okres kilkunastu lat, poza czteroklasową szkołą podstawową, nie było tu innych ośrodków kultury. W latach sześćdziesiątych we wsi nastąpiło znaczne ożywienie społeczno–gospodarcze. We wsi powstał wówczas również ośrodek kultury, w którym mieściły się KGW, miejscowa OSP, biblioteka, koło ZSMP. W 1978 roku we wsi Omule mieszkało 496 ludzi.
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Prątnicy.
Bibliografia
Omule, w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 7, red. B. Chlebowski, Warszawa 1886.
Śliwiński Józef, ‘’Lubawa, z dziejów miasta i okolic’’, Olsztyn 1982.
Panfil Jan, Pojezierze Mazurskie, Warszawa 1968.
Michniewska-Szczepkowska Barbara, Szczepkowski Bohdan, Województwo olsztyńskie, środowisko geograficzne tekst i mapy krajoznawcze, Olsztyn 1969.
