Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "© Stanisław Kuprjaniuk" na "Fot. Stanisław Kuprjaniuk") |
|||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
| − | Od czasów [[Reformacja w Prusach|Reformacji]] znajdował się w centrum miasta Lötzen (Giżycko) drewniany kościół ewangelicko-augsburski, na którego miejscu w 1633 r. zbudowano nowy kościół murowany. 26 listopada 1686 r. spłonęła część miasta i kościół, który odbudowano w 1709 r. Przetrwał on do 1822 r., kiedy to wielki pożar pochłonął 2/3 miasta, w tym kościół. Na odbudowę nowej świątyni zbierano ofiary przez 4 lata. Kamień węgielny pod obecną budowlę położono 11 maja 1826 r. Na dokumencie wmurowanym w fundamenty Kościoła znajdują się słowa: "Boże Wszechmogący, chroń tę świątynię, której budowę rozpoczynamy. Zachowaj ją przez następne stulecia przed podobnym nieszczęściem, jakie tu miało miejsce w nocy 3 kwietnia 1822 roku". W ciągu półtora roku zbudowano kościół w stylu neoklasycystycznym, wg projektu ówczesnego architekta z Berlina [[ | + | Od czasów [[Reformacja w Prusach|Reformacji]] znajdował się w centrum miasta Lötzen (Giżycko) drewniany kościół ewangelicko-augsburski, na którego miejscu w 1633 r. zbudowano nowy kościół murowany. 26 listopada 1686 r. spłonęła część miasta i kościół, który odbudowano w 1709 r. Przetrwał on do 1822 r., kiedy to wielki pożar pochłonął 2/3 miasta, w tym kościół. Na odbudowę nowej świątyni zbierano ofiary przez 4 lata. Kamień węgielny pod obecną budowlę położono 11 maja 1826 r. Na dokumencie wmurowanym w fundamenty Kościoła znajdują się słowa: "Boże Wszechmogący, chroń tę świątynię, której budowę rozpoczynamy. Zachowaj ją przez następne stulecia przed podobnym nieszczęściem, jakie tu miało miejsce w nocy 3 kwietnia 1822 roku". W ciągu półtora roku zbudowano kościół w stylu neoklasycystycznym, wg projektu ówczesnego architekta z Berlina [[Karl Friedrich Schinkel|Karola Fryderyka Schinkla]]. Uroczystość poświęcenia świątyni miała miejsce w niedzielę, 16 września 1827 r. Wzniesiono murowaną i otynkowaną budowlę na rzucie prostokąta, o układzie salowym, krytym dachem dwuspadowym i z wysuniętą wieżą zachodnią na planie kwadratu. W 1881 r. powiększono okna, dobudowano absydę i zakrystię, zmieniono ołtarz i ambonę. Ołtarz zdobią malowidła berlińskiego malarza Karola Gottfrieda Pfannschmidta. W 1935 r. przebudowane organy kościelne wyposażono w trakturę elektryczną. Wykonawcą była firma [[E. Kemper|E. Kempera]] i syna z Lubeki. W 1944 r. świątynię przejął Kościół rzymskokatolicki, nadając kościołowi wezwanie "Chrystusa Króla". W 1945 r. kościół zwrócono ewangelikom i do dnia dzisiejszego są oni użytkownikami świątyni. |
Od 1962 r. parafia ewangelicko-augsburska w Giżycku obejmuje teren miasta [[Węgorzewo|Węgorzewa]], [[Wydminy|Wydmin]] i [[Pozezdrze|Pozezdrza]], w których to miejscowościach regularnie odbywają się nabożeństwa ewangelickie w filialnych kaplicach. Także w kościele giżyckim w każdą niedzielę o godz. 11.00 odbywają się nabożeństwa, zaś w miesiącach od maja do września dodatkowo, o godz. 9.30, sprawowane są nabożeństwa w języku niemieckim. Podczas letnich miesięcy odbywa się w nim Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej. | Od 1962 r. parafia ewangelicko-augsburska w Giżycku obejmuje teren miasta [[Węgorzewo|Węgorzewa]], [[Wydminy|Wydmin]] i [[Pozezdrze|Pozezdrza]], w których to miejscowościach regularnie odbywają się nabożeństwa ewangelickie w filialnych kaplicach. Także w kościele giżyckim w każdą niedzielę o godz. 11.00 odbywają się nabożeństwa, zaś w miesiącach od maja do września dodatkowo, o godz. 9.30, sprawowane są nabożeństwa w języku niemieckim. Podczas letnich miesięcy odbywa się w nim Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej. | ||
Wersja z 10:45, 5 sty 2016
Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku – neoklasycystyczny kościół datowany na 1827 r.
Położenie
Parafialny kościół ewangelicko-augsburski znajduje się w centrum Giżycka przy placu Grunwaldzkim.
Opis
Od czasów Reformacji znajdował się w centrum miasta Lötzen (Giżycko) drewniany kościół ewangelicko-augsburski, na którego miejscu w 1633 r. zbudowano nowy kościół murowany. 26 listopada 1686 r. spłonęła część miasta i kościół, który odbudowano w 1709 r. Przetrwał on do 1822 r., kiedy to wielki pożar pochłonął 2/3 miasta, w tym kościół. Na odbudowę nowej świątyni zbierano ofiary przez 4 lata. Kamień węgielny pod obecną budowlę położono 11 maja 1826 r. Na dokumencie wmurowanym w fundamenty Kościoła znajdują się słowa: "Boże Wszechmogący, chroń tę świątynię, której budowę rozpoczynamy. Zachowaj ją przez następne stulecia przed podobnym nieszczęściem, jakie tu miało miejsce w nocy 3 kwietnia 1822 roku". W ciągu półtora roku zbudowano kościół w stylu neoklasycystycznym, wg projektu ówczesnego architekta z Berlina Karola Fryderyka Schinkla. Uroczystość poświęcenia świątyni miała miejsce w niedzielę, 16 września 1827 r. Wzniesiono murowaną i otynkowaną budowlę na rzucie prostokąta, o układzie salowym, krytym dachem dwuspadowym i z wysuniętą wieżą zachodnią na planie kwadratu. W 1881 r. powiększono okna, dobudowano absydę i zakrystię, zmieniono ołtarz i ambonę. Ołtarz zdobią malowidła berlińskiego malarza Karola Gottfrieda Pfannschmidta. W 1935 r. przebudowane organy kościelne wyposażono w trakturę elektryczną. Wykonawcą była firma E. Kempera i syna z Lubeki. W 1944 r. świątynię przejął Kościół rzymskokatolicki, nadając kościołowi wezwanie "Chrystusa Króla". W 1945 r. kościół zwrócono ewangelikom i do dnia dzisiejszego są oni użytkownikami świątyni.
Od 1962 r. parafia ewangelicko-augsburska w Giżycku obejmuje teren miasta Węgorzewa, Wydmin i Pozezdrza, w których to miejscowościach regularnie odbywają się nabożeństwa ewangelickie w filialnych kaplicach. Także w kościele giżyckim w każdą niedzielę o godz. 11.00 odbywają się nabożeństwa, zaś w miesiącach od maja do września dodatkowo, o godz. 9.30, sprawowane są nabożeństwa w języku niemieckim. Podczas letnich miesięcy odbywa się w nim Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej.
Bibliografia
Bałdowski Jan, Przewodnik. Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, Warszawa 1997.
Siemiński Stanisław, Mazury Północne. Przewodnik ilustrowany, Kętrzyn 2002.
Zduniak Jan, Zduniak Agnieszka, Reisefuehrer Masuren und Umgebung, Kętrzyn 2006.
