Drogosze: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
Linia 61: Linia 61:
 
*Spichlerz plebański, który pochodzi z XVIII w.
 
*Spichlerz plebański, który pochodzi z XVIII w.
 
*Neoklasycystyczna strażnica pożarowa, która została wybudowana w XIX wieku.
 
*Neoklasycystyczna strażnica pożarowa, która została wybudowana w XIX wieku.
==Galeria zdjęć==
 
<gallery mode=packed widths=300px heights=300px class="left">
 
File:Drogosze. Zachowany kominek pałacowy.jpg|<center>Drogosze. Zachowany kominek pałacowy.<br>Fot. Tadeusz Plebański.<br>Źródło: [http://www.ciekawemazury.pl/info.htm#826/pl/p/drogosze_-_zabytkowy_palac www.ciekawemazury.pl]]]
 
File: Herb na wejściem do pałacu w Drogoszach.jpg|<center>Herb na wejściem do pałacu w Drogoszach.<br>Fot. Tadeusz Plebański.<br>Źródło: [http://www.ciekawemazury.pl/info.htm#826/pl/p/drogosze_-_zabytkowy_palac www.ciekawemazury.pl]]]
 
File:Pałac w Drogoszach.jpg|<center>Pałac w Drogoszach.<br>Fot. Tadeusz Plebański.<br>Źródło: [http://www.ciekawemazury.pl/info.htm#826/pl/p/drogosze_-_zabytkowy_palac www.ciekawemazury.pl]
 
</gallery>
 
  
 
{{Przypisy}}
 
{{Przypisy}}

Wersja z 22:29, 27 mar 2015

Drogosze

Kościół pw. Matki Bożej Ostrobramskiej w Drogoszach, fot. Ralf Lotys, źródło: Wikimedia Commons
Kościół pw. Matki Bożej Ostrobramskiej w Drogoszach, fot. Ralf Lotys, źródło: Wikimedia Commons
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat kętrzyński
Gmina Barciany
Liczba ludności (2010) 561
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Drogosze
Drogosze
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Drogosze
Drogosze
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Drogosze (niem. Gross Wolfsdorf, Dӧnhoffstadt) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Barciany. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą wsie: Drogosze, Kolwiny, Krymławki i Rzymek. Funkcję sołtysa obecnie sprawuje Wiesława Antończyk[1].

Charakterystyka fizjograficzna

Miejscowość leży w odległości 16 km na północny zachód od Kętrzyna.

Dzieje miejscowości

Pierwsza wzmianka dotycząca miejscowości pochodzi z 1361 roku. Wówczas miejscowe dobra stały się własnością Konrada von Wolfsdorfa. Od tego czasu wieś zwano Wilkowem Wielkim, co stanowiło bezpośrednie odwołanie do nazwiska właściciela. Jeszcze w XIV wieku wybudowano kościół w stylu gotyckim. W latach 1598–1606 Rautterowie wznieśli we wsi pałac, który jednak spłonął od uderzenia pioruna. Pałac został rozebrany w początkach XVIII wieku.

Jedna z przedstawicielek rodu Rautterów wyszła za mąż za hrabiego Dӧnhoffa, otrzymując w posagu Wilkowo. Dӧnhoffowie należeli do najznamienitszych rodów magnackich i byli również związani z polskim dworem. W Polsce zwano ich Denhofami. Ród pochodził w Westfalii, gdzie już w XIII w. był właścicielem dużych majątków. Część rodu w pierwszej połowie XIV wieku przeniosła się do Inflant, Kurlandii oraz Polski, a dwa wieki później trafili również do Prus Książęcych. Do najznakomitszych przedstawicieli rodu należy wliczyć Annę Dӧnhoff – matkę króla Polski Stanisława Leszczyńskiego, Gerarda – wojewodę pomorskiego, ulubieńca i doradcę Władysława IV czy Fryderyka – pułkownika księcia Radziwiłła, posła na elekcję Jana III Sobieskiego. Chwalebnie na kartach historii rodu zapisali się również uczestnicy wyprawy na Wiedeń – Ernest i Jan Kazimierz.

W Wilkowie osiedli przedstawiciele rodziny wywodzący się z linii Magnusa Ernesta Dӧnhoffa. Ród stopniowo ulegał zniemczeniu, choć w kolejnych dziesięcioleciach napotkać można na polskie imiona dziedziczone po słynnych przodkach. W XVIII w. Wilkowo Wielkie przekształciło się w główną siedzibę rodu i zarazem centrum klucza majątków. Obejmował on 25 wsi i majątków zlokalizowanych w dawnym powiecie kętrzyńskim i mrągowskim. W 1795 roku rodzina odziedziczyła po rodzie Warechów kolejne posiadłości w powiecie kętrzyńskim. W latach 1710–1716 Bogusław Dӧnhoff wybudował okazały barokowy pałac, zaprojektowany przez słynnego wówczas von Collasa. W 1816 roku umarł ostatni męski przedstawiciel rodu w Wilkowie Wielkim.

W 1817 roku wieś liczyła 366 mieszkańców i składała się z 34 domów. Od tego momentu majątek był dziedziczony przez kobiety. W pierwszej połowie XIX wieku trafił w ręce młodszej linii rodu – Stolberg-Wernigerod, która pozostała w Wilkowie Wielkim do końca II wojny światowej. Do roku 1938 majątek obejmował obszar 5866 ha. Wieś nosiła wówczas nazwę Dӧnhoffstadt. W 1939 roku wieś liczyła 1216 mieszkańców.

Po zakończeniu II wojny światowej wieś została nazwana przez nowych osadników Pałacowem. Od 1946 roku zaczęła obowiązywać nazwa Drogosze. W 1954 roku powołano do życia Gromadzką Radę Narodową. Gromada uległa likwidacji w roku 1968. Od 1954 roku w pałacu zaczął działać Ośrodek Szkolenia Rolniczego. W 1974 roku pałac zaczął również pełnić rolę ośrodka kolonijnego dla dzieci pracowników Toruńskiej Przędzalni Czesankowej. W 1970 roku Drogosze liczyły 566 mieszkańców. W 1973 roku sołectwo Drogosze wchodzące w skład gminy Barciany obejmowało cztery miejscowości.

Edukacja

W miejscowości funkcjonuje szkoła podstawowa.

Zabytki

  • Barokowy pałac otoczony ok. 70 ha ogrodem, zbudowany w latach 1710–1716. Pałac został wzniesiony na miejscu manierystycznego pałacu Rautterów wybudowanego w latach 1596–1606.
  • Portret Krzysztofa Dӧnhoffa namalowany w 1609 roku. Obecnie znajduje się w zbiorach Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie.
  • Dawna kaplica pałacowa, wystawiona w 1725 roku.
  • Park pałacowy, założony w pierwszej połowie XIX wieku, od strony południowej przechodzący w park krajobrazowy, założony na przełomie XVIII i XIX wieku. W czasach świetności w parku znajdował się rezerwat danieli. Przy majątku zlokalizowane są dwa stawy: Drogoski Staw oraz Zamkowy Staw.
  • Neoklasycystyczna kapliczka znajdująca się w parku pałacowym.
  • Gotycki kościół parafialny powstały w XIV wieku, przebudowany w 1593 roku oraz w XVIII wieku. We wnętrzu zachowała się kaplica rodowa Dӧnhoffów wraz z marmurowymi sarkofagami przedstawicieli rodu.
  • Barokowy budynek plebanii zbudowany XVIII wieku.
  • Spichlerz plebański, który pochodzi z XVIII w.
  • Neoklasycystyczna strażnica pożarowa, która została wybudowana w XIX wieku.

Przypisy

  1. bip.warmia.mazury.pl [05.03.2014]


Bibliografia

Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic, przewodniczący komitetu redakcyjnego Andrzej Wakar, Olsztyn 1978.
Licharewa Zofia, Kętrzyn. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1962.
Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
Rzempołuch Andrzej, Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 1992.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Bank Danych Lokalnych GUS [10.03.2014]
ciekawemazury.pl [05.03.2014]
polskaniezwykla.pl [05.03.2014]
Wojewódzka ewidencja zabytków [05.03.2014]