Zaborowo: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 8: | Linia 8: | ||
|dopełniacz wsi = Zaborowa | |dopełniacz wsi = Zaborowa | ||
|zdjęcie = Zaborowo.jpg | |zdjęcie = Zaborowo.jpg | ||
− | |opis zdjęcia = Zaborowo, źródło: http://www.kozlowo.pl, 12.09.2013. | + | |opis zdjęcia = Zaborowo, źródło: [http://www.kozlowo.pl Gmina Kozłowo], 12.09.2013. |
|rodzaj miejscowości = wieś sołecka | |rodzaj miejscowości = wieś sołecka | ||
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie |
Wersja z 23:52, 12 lis 2013
Zaborowo | |
| |
Zaborowo, źródło: Gmina Kozłowo, 12.09.2013.
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | nidzicki |
Gmina | Kozłowo |
Sołectwo | Zaborowo |
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Tablice rejestracyjne | NNI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Zaborowo (niem. Saberau) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Ryszard Nowak.
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Kozłowo, przez którą przepływają dwie rzeki – Nida i Szkotówka, łącząc się i tworzą rzekę Wkrę – dopływ Narwi. Ponadto znajduje się tu 9 jezior o pow. 347 ha. Większe z nich to: Jezioro Kownatki, Jezioro Kąty oraz Jezioro Szkotowskie.
Dzieje miejscowości
Pierwsze informacje o wsi pochodzą z 1313 r. W XIV w. erygowano tu parafię katolicką. 14 grudnia 1423 r. komtur ostródzki Wolf von Saunsheim zapisał sołtysowi 44 łany, w tym 4 łany sołeckie. Sołtys zobowiązany był do służby wojskowej, płacenia płużnego i podatku rekognicyjnego. W 1437 r. gospodarowano jedynie na 11 łanach, 4 łany należały do proboszcza, a 15 było pustych. W 1527 r. kościół w Zaborowie należał do protestantów.
W 1680 r. wieś ucierpiała z powodu najazdu polsko–tatarskiego. Wówczas 36 łanów pozostało pustych. Za czasów Fryderyka II pustki oddano następującym osobom: Nikolausowi Zerkel, Barthelowi Woyno, Johannowi Daubert, Martinowi Guttkowskiemu, Josephowi Schiemanskiemu, Sołtysowi Christophowi Otto, Mathesowi Pieszeckiemu, Martinowi Radzik, Adamowi Kutsche, Johannowi Jablonowskiemu, Michaelowi Iwanek. W 1696 r. sołtysem był Andres Otto.
Bibliografia
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Reznera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.