Zespół kurii kanonicznych we Fromborku: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
 
{{Mała architektura2 sakralna infobox
 
{{Mała architektura2 sakralna infobox
 
<!-- w trakcie opracowania -->
 
<!-- w trakcie opracowania -->
  |nazwa        = Wielka architektura sakralna
+
  |nazwa        = Architektura
  |typ obiektu  = kościół <!-- Parametr obowiązkowy  -->
+
  |typ obiektu  = kanonie <!-- Parametr obowiązkowy  -->
  |datacja      = 1763
+
  |datacja      = XVII-XIX w.
  |powiat      = nowo miejski
+
  |powiat      = braniewski
  |gmina        = Lubawa
+
  |gmina        = Frombork
  |miejscowość  = Rożental
+
  |miejscowość  = Frombork
|parafia      = rzymsko-katolicka
 
 
}} <br/>
 
}} <br/>
''' Kościół '''  
+
''' Zespół kurii kanonicznych we Fromborku'''  
 
<br/>
 
<br/>
 
== Położenie ==
 
== Położenie ==
 
+
[[Plik:fr13.jpg|right|thumb|300px|Kanonia p.w. we Fromborku. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 +
[[Plik:fr15.jpg|right|thumb|300px|Kanonia p.w. we Fromborku. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 +
[[Plik:fr16.jpg|right|thumb|300px|Kanonia p.w. we Fromborku. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 +
We Fromborku, za murami Wzgórza Katedralnego po jego zachodniej i południowej stronie znajdują się kurie kanoniczne - domy fromborskich kanoników, które są jedynym w swoim rodzaju architektonicznym zespołem w północnej Polsce.
 
<br/>
 
<br/>
 
== Opis ==
 
== Opis ==
 +
Pierwsza wiadomość o kanoniach została zawarta w przywileju lokacyjnym Fromborka z 1310 roku. Osiedle kanonickie złożone wówczas z budynków zgrupowanych wokół poszczególnych kurii roztaczało się z trzech stron Wzgórza Katedralnego. Początkowo kanonii było dwanaście i położone były rzędem w liczbie sześciu na wzgórzu zachodnim, cztery były uszeregowane przed fosą południową wzdłuż dzisiejszej ul. Katedralnej, jedna na wzgórzu wschodnim, a ostatnia po stronie północnej poniżej dawnej bramy północnej, w rejonie obecnego pomnika Mikołaja Kopernika. Każdy z kanoników katedralnych w chwili instalacji otrzymywał folwark i parcelę pod budowę kanonii i towarzyszących budynków gospodarczych. Kolejny kanonik był zobowiązany po śmierci poprzednika do wykupienia sobie na własność poszczególnych kanonii, a w razie zniszczenia do jej odbudowy. Liczne wojny w XV i XVII wieku, jakie nawiedziły Frombork, niszczyły i rujnowały kanonie, które później były odbudowywane i przebudowywane. W XVIII wieku liczba kurii wzrosła do siedemnastu, lecz do naszych czasów w obecnym kształcie i wystroju zachowało się jedynie siedem.
 +
 +
Pierwsza od północy na skraju zachodniego wzgórza stoi kanonia pod patronatem św. Stanisława. Parcela należąca do tej kurii jest najwyższym punktem miasta i nie ulega wątpliwości, że nieopodal kanonii znajdowała się dostrzegalnia doktora Mikołaja Kopernika. Obecny budynek wzniesiono w 1565 roku częściowo na fundamentach domu Kopernika i później wielokroć przebudowywano. Położona w bliskim sąsiedztwie kuria pod patronatem św. Michała zbudowana została w połowie XV wieku i jest zaliczana do najstarszych kanonii zewnętrznych. Kurię pod patronatem św. Piotra wzniesiono w 1719 roku na miejscu wcześniej zrujnowanej, z której zachowały się średniowieczne gotyckie piwnice. Stojąca samotnie, najdalej na południe wysunięta w zachodnim szeregu kanonii, to kuria pod patronatem św. Pawła. Zbudowano ją około 1680 roku i w tym kształcie przetrwała do czasów dzisiejszych. Kanonie zachodnie, oprócz kanonii św. Pawła, wykorzystywane są dla potrzeb Diecezjalnego Centrum Caritas.
  
 +
Kurie kanoniczne usytuowane przy ul. Katedralnej odbiegają kolorystyką elewacji i architekturą od kurii w ciągu zachodnim. Można w ten sposób określić wiek ich powstania. Kanonia pod patronatem św. Ludwika zniszczona w czasie wojny została odbudowana w nowej formie i jedynie jej piwnice zdradzają średniowieczny charakter. Obok niej, neogotycka kuria NMP Mniejszej z połowy XIX wieku zasługuję na uwagę ze względu na jej symetryczną fasadę oraz umieszczoną w niszy elewacji zachodniej wykonaną z piaskowca barokową rzeźbę NMP. Dwukondygnacyjny budynek kurii NMP administruje obecnie Diecezjalne Centrum Caritas. Znajdująca się w pobliżu barokowa kanonia pod patronatem św. Ignacego została wzniesiona w XVIII wieku. Z tego też czasu pochodzą ogrodzenie oraz brama wjazdowa, które harmonizują z kanonią i dają wyobrażenie o pierwotnej zabudowie folwarków kanoników. Rysujący się malowniczo na tle grupy starych drzew budynek kurii jest obecnie własnością Kurii Metropolitalnej w Olsztynie.
 
<br/>
 
<br/>
 
== Ciekawostki ==
 
== Ciekawostki ==
Linia 23: Linia 29:
  
 
<br/>
 
<br/>
[[Kategoria: Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Budownictwo ludowe]][[Kategoria: Zabytki]][[Kategoria: cmentarze]][[Kategotia: zabytki techniki]]
+
[[Kategoria: Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Zabytki]]
<br/>
 
 
 
We Fromborku, za murami Wzgórza Katedralnego po jego zachodniej i południowej stronie znajdują się kurie kanoniczne - domy fromborskich kanoników, które są jedynym w swoim rodzaju architektonicznym zespołem w północnej Polsce.
 
 
 
Pierwsza wiadomość o kanoniach została zawarta w przywileju lokacyjnym Fromborka z 1310 roku. Osiedle kanonickie złożone wówczas z budynków zgrupowanych wokół poszczególnych kurii roztaczało się z trzech stron Wzgórza Katedralnego. Początkowo kanonii było dwanaście i położone były rzędem w liczbie sześciu na wzgórzu zachodnim, cztery były uszeregowane przed fosą południową wzdłuż dzisiejszej ul. Katedralnej, jedna na wzgórzu wschodnim, a ostatnia po stronie północnej poniżej dawnej bramy północnej, w rejonie obecnego pomnika Mikołaja Kopernika. Każdy z kanoników katedralnych w chwili instalacji otrzymywał folwark i parcelę pod budowę kanonii i towarzyszących budynków gospodarczych. Kolejny kanonik był zobowiązany po śmierci poprzednika do wykupienia sobie na własność poszczególnych kanonii, a w razie zniszczenia do jej odbudowy. Liczne wojny w XV i XVII wieku, jakie nawiedziły Frombork, niszczyły i rujnowały kanonie, które później były odbudowywane i przebudowywane. W XVIII wieku liczba kurii wzrosła do siedemnastu, lecz do naszych czasów w obecnym kształcie i wystroju zachowało się jedynie siedem.
 
 
 
Pierwsza od północy na skraju zachodniego wzgórza stoi kanonia pod patronatem św. Stanisława. Parcela należąca do tej kurii jest najwyższym punktem miasta i nie ulega wątpliwości, że nieopodal kanonii znajdowała się dostrzegalnia doktora Mikołaja Kopernika. Obecny budynek wzniesiono w 1565 roku częściowo na fundamentach domu Kopernika i później wielokroć przebudowywano. Położona w bliskim sąsiedztwie kuria pod patronatem św. Michała zbudowana została w połowie XV wieku i jest zaliczana do najstarszych kanonii zewnętrznych. Kurię pod patronatem św. Piotra wzniesiono w 1719 roku na miejscu wcześniej zrujnowanej, z której zachowały się średniowieczne gotyckie piwnice. Stojąca samotnie, najdalej na południe wysunięta w zachodnim szeregu kanonii, to kuria pod patronatem św. Pawła. Zbudowano ją około 1680 roku i w tym kształcie przetrwała do czasów dzisiejszych. Kanonie zachodnie, oprócz kanonii św. Pawła, wykorzystywane są dla potrzeb Diecezjalnego Centrum Caritas.
 
 
 
Kurie kanoniczne usytuowane przy ul. Katedralnej odbiegają kolorystyką elewacji i architekturą od kurii w ciągu zachodnim. Można w ten sposób określić wiek ich powstania. Kanonia pod patronatem św. Ludwika zniszczona w czasie wojny została odbudowana w nowej formie i jedynie jej piwnice zdradzają średniowieczny charakter. Obok niej, neogotycka kuria NMP Mniejszej z połowy XIX wieku zasługuję na uwagę ze względu na jej symetryczną fasadę oraz umieszczoną w niszy elewacji zachodniej wykonaną z piaskowca barokową rzeźbę NMP. Dwukondygnacyjny budynek kurii NMP administruje obecnie Diecezjalne Centrum Caritas. Znajdująca się w pobliżu barokowa kanonia pod patronatem św. Ignacego została wzniesiona w XVIII wieku. Z tego też czasu pochodzą ogrodzenie oraz brama wjazdowa, które harmonizują z kanonią i dają wyobrażenie o pierwotnej zabudowie folwarków kanoników. Rysujący się malowniczo na tle grupy starych drzew budynek kurii jest obecnie własnością Kurii Metropolitalnej w Olsztynie.
 
[[Plik:fr13.jpg|right|thumb|300px|Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 
[[Plik:fr15.jpg|right|thumb|300px|Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 
[[Plik:fr16.jpg|right|thumb|300px|Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Budownictwo ludowe]][[Kategoria: Zabytki]]
 
 
<br/>
 
<br/>

Wersja z 19:08, 21 sty 2014

Architektura

typ obiektu: kanonie
datacja: XVII-XIX w.
powiat: braniewski
gmina: Frombork
miejscowość: Frombork

Zespół kurii kanonicznych we Fromborku

Położenie

Kanonia p.w. we Fromborku. © Stanisław Kuprjaniuk
Kanonia p.w. we Fromborku. © Stanisław Kuprjaniuk
Kanonia p.w. we Fromborku. © Stanisław Kuprjaniuk

We Fromborku, za murami Wzgórza Katedralnego po jego zachodniej i południowej stronie znajdują się kurie kanoniczne - domy fromborskich kanoników, które są jedynym w swoim rodzaju architektonicznym zespołem w północnej Polsce.

Opis

Pierwsza wiadomość o kanoniach została zawarta w przywileju lokacyjnym Fromborka z 1310 roku. Osiedle kanonickie złożone wówczas z budynków zgrupowanych wokół poszczególnych kurii roztaczało się z trzech stron Wzgórza Katedralnego. Początkowo kanonii było dwanaście i położone były rzędem w liczbie sześciu na wzgórzu zachodnim, cztery były uszeregowane przed fosą południową wzdłuż dzisiejszej ul. Katedralnej, jedna na wzgórzu wschodnim, a ostatnia po stronie północnej poniżej dawnej bramy północnej, w rejonie obecnego pomnika Mikołaja Kopernika. Każdy z kanoników katedralnych w chwili instalacji otrzymywał folwark i parcelę pod budowę kanonii i towarzyszących budynków gospodarczych. Kolejny kanonik był zobowiązany po śmierci poprzednika do wykupienia sobie na własność poszczególnych kanonii, a w razie zniszczenia do jej odbudowy. Liczne wojny w XV i XVII wieku, jakie nawiedziły Frombork, niszczyły i rujnowały kanonie, które później były odbudowywane i przebudowywane. W XVIII wieku liczba kurii wzrosła do siedemnastu, lecz do naszych czasów w obecnym kształcie i wystroju zachowało się jedynie siedem.

Pierwsza od północy na skraju zachodniego wzgórza stoi kanonia pod patronatem św. Stanisława. Parcela należąca do tej kurii jest najwyższym punktem miasta i nie ulega wątpliwości, że nieopodal kanonii znajdowała się dostrzegalnia doktora Mikołaja Kopernika. Obecny budynek wzniesiono w 1565 roku częściowo na fundamentach domu Kopernika i później wielokroć przebudowywano. Położona w bliskim sąsiedztwie kuria pod patronatem św. Michała zbudowana została w połowie XV wieku i jest zaliczana do najstarszych kanonii zewnętrznych. Kurię pod patronatem św. Piotra wzniesiono w 1719 roku na miejscu wcześniej zrujnowanej, z której zachowały się średniowieczne gotyckie piwnice. Stojąca samotnie, najdalej na południe wysunięta w zachodnim szeregu kanonii, to kuria pod patronatem św. Pawła. Zbudowano ją około 1680 roku i w tym kształcie przetrwała do czasów dzisiejszych. Kanonie zachodnie, oprócz kanonii św. Pawła, wykorzystywane są dla potrzeb Diecezjalnego Centrum Caritas.

Kurie kanoniczne usytuowane przy ul. Katedralnej odbiegają kolorystyką elewacji i architekturą od kurii w ciągu zachodnim. Można w ten sposób określić wiek ich powstania. Kanonia pod patronatem św. Ludwika zniszczona w czasie wojny została odbudowana w nowej formie i jedynie jej piwnice zdradzają średniowieczny charakter. Obok niej, neogotycka kuria NMP Mniejszej z połowy XIX wieku zasługuję na uwagę ze względu na jej symetryczną fasadę oraz umieszczoną w niszy elewacji zachodniej wykonaną z piaskowca barokową rzeźbę NMP. Dwukondygnacyjny budynek kurii NMP administruje obecnie Diecezjalne Centrum Caritas. Znajdująca się w pobliżu barokowa kanonia pod patronatem św. Ignacego została wzniesiona w XVIII wieku. Z tego też czasu pochodzą ogrodzenie oraz brama wjazdowa, które harmonizują z kanonią i dają wyobrażenie o pierwotnej zabudowie folwarków kanoników. Rysujący się malowniczo na tle grupy starych drzew budynek kurii jest obecnie własnością Kurii Metropolitalnej w Olsztynie.

Ciekawostki


Bibliografia