Sugajenko: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
Linia 62: | Linia 62: | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
− | + | Grabowski Stanisław,''Z dziejów Kurzętnika i okolic'', Warszawa 1995.<br/> | |
− | + | Grabowski Stanisław,''Z dziejów Kurzętnika i okolic'', Warszawa 2008.<br/> | |
− | + | ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XI, Warszawa 1890.<br/> | |
− | + | [http://stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims/ Bank Danych Lokalnych GUS] [12.11.2013] | |
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} |
Aktualna wersja na dzień 22:28, 17 sty 2015
Sugajenko | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | nowomiejski |
Gmina | Kurzętnik |
Sołectwo | Sugajenko |
Liczba ludności (2010) | 293 |
Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
Tablice rejestracyjne | NNM |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Sugajenko (1706 r. Sugnienko, niem. Sugainko) – wieś sołecka położone w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. W 2010 roku wieś liczyła 293 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa pełni Daniel Radzimiński[1].
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest niedaleko jeziora Sugajna i granicy z województwem pomorskim, w odległości ok. 8 km od Nowego Miasta Lubawskiego.
Dzieje miejscowości
Nazwa miejscowości wywodzi się od jeziora Sugajna. Nieznana jest dokładna data lokacji wsi. W latach 1667–1731 Sugajenko należało do majątku Chełmża i obejmowało 40 włók. W 1706 r. wieś znajdowała się w parafii Mroczno i obejmowała 614 ha ziemi, w tym 519 ha ziemi ornej i 18 ha łąk. W 1773 r. ziemię w Sugajenku przejął rząd Prus i utworzył tu domenę państwową. W 1793 r. długi Chełmży wobec kapituły chełmińskiej były tak duże, że wystąpiono na drogą sądową. Po długich negocjacjach spłaty rozłożono na raty roczne, a pieniądze na nie pobierano z czynszu uzyskanego z dzierżawy Sugajenka.
W 1885 r. teren miejscowości zajmował 614 ha. We wsi znajdowały się 93 dymy. Wieś zamieszkiwały 444 osoby, wśród których było 386 katolików, 58 ewangelików. W 1887 r. w szkole katolickiej uczyło się 80 dzieci. W XIX w. wieś należała do parafii katolickiej w Mrocznie. Po 1920 r. w Sugajenku pozostała tylko jedna rodzina niemiecka. W 1922 r. Sugajenko było gminą wiejską. W trzyklasowej szkole kierownikiem był Alfons Wróblewski. Przed 1939 r. Sugajenko należało do wójtostwa z siedzibą w Mrocznie, a sołtysem w 1928 r. był niejaki Ponczykowski.
W czasie okupacji niemieckiej do obozu w Potulicach z Sugajenka wywieziono 6 osób dorosłych i pięcioro dzieci z rodzin: Dziukowskich, Kiejdrowskich, Raszkowskich, Romanowskich i Zarembów. Po 1945 r. punktem filialnym szkoły kierowała Danuta Prucnal. W 1973 r. sołectwo Sugajenko weszło w skład gminy Kurzętnik. Pod koniec XX w. teren wsi obejmował 617,78 ha, w tym: 52 gospodarstwa z 307 mieszkańcami.
Kultura
We wsi działa świetlica.
Religia
Wieś znajduje się obecnie na terenie parafii rzymskokatolickiej w Mrocznie.
Ludzie związani z miejscowością
Z miejscowością związana jest postać Józefa Leliwy Piotrowicza - kronikarza Ziemi Lubawskiej, który pochodził z rodziny szlacheckiej Jana i Bernardyny Piotrowiczów.
Zabytki
We wsi znajduje się chałupa z II połowy XIX w.
Bibliografia
Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 1995.
Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 2008.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XI, Warszawa 1890.
Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
Przypisy
- ↑ Strona Gminy Kurzętnik [12.11.2013]