Parafia pw. św. Marcina w Boleszynie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Parafia infobox | {{Parafia infobox | ||
| − | |nazwa = | + | |nazwa = Parafia pw. św. Marcina |
|grafika = | |grafika = | ||
|podpis grafiki = | |podpis grafiki = | ||
| − | |siedziba = | + | |siedziba = Boleszyn |
| − | |adres = | + | |adres = Boleszyn 9, 13-324 Grodziczno |
|data powołania = | |data powołania = | ||
|data zamknięcia = | |data zamknięcia = | ||
| − | |wyznanie = | + | |wyznanie = katolickie |
| − | |kościół = | + | |kościół = rzymskokatolicki |
|1. jednostka typ = | |1. jednostka typ = | ||
|1. jednostka nazwa = | |1. jednostka nazwa = | ||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
}}<br/> | }}<br/> | ||
| − | ''' Sanktuarium Maryjne | + | ''' Sanktuarium Maryjne (Parafia pw. św. Marcina) w Boleszynie''' - [[parafia rzymskokatolicka]] w [[dekanat Rybno Pomorskie|dekanacie Rybno Pomorskie]], w [[diecezja toruńska | diecezji toruńskiej]]. Erygowana w XIV w. |
| − | |||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Historia parafii == | == Historia parafii == | ||
| − | ... | + | Parafia św. Marcina powstała w poł. XIV wieku i należała do kapituły chełmińskiej. Pierwszy kościół zbudowany w 1653 r. był budowlą drewnianą. Dzisiejsza świątynia, również drewniana powstała w latach 1721-1722. |
| + | Kościół znany jest jako sanktuarium Matki Bożej Bolesnej, której kult rozwija się od XVII wieku. Na przełomie XVII i XVIII wieku na terenie Boleszyna wybuchła epidemia cholery. Wierni zwrócili się do obrazu Matki Bożej o oddalenie groźnej choroby. Ich prośby zostały wysłuchane. Od tego czasu świątynia stała się miejscem pielgrzymek. | ||
| + | 13 listopada 1999 r. w Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Boleszyńskiej odbył się Dekanalny Kongres Różańcowy. Do parafii należą wsie: Kowaliki, Słup, Sugajno, Wielkie Leźno i Zalesie. | ||
| + | Początki parafii w Boleszynie sięgają średniowiecza. Po raz pierwszy nazwa miejscowości występuje w dokumentach jako Boleschino (1402-1416). Potem znaleźć można też nazwę Bollozin (1490), Boleszyn (1570), Bolesino (1647) W dokumentach biskupa chełmińskiego Arnolda Stapila (1402-1416), który przyłączył zubożały kościół w Radoszkach jako filialny do Parafii w Boleszynie (1414-1416) znajduje się najstarsza pisana wzmianka zawierająca nazwę parafii. Patronat nad kościołem sprawowała kapituła chełmińska. | ||
| + | W 2 poł. XVI w. do parafii należały miejscowości: Boleszyn, Wielkie Leźno, Sugajno, Słup i Zalesie. W XVII w. parafia straciła na pewien czas samodzielność podczas pierwszej wojny polsko-szweckiej (1627-1629) został zabity proboszcz boleszyński. Najprawdopodobniej z braku kapłanów nie przydzielono wówczas nowego proboszcza i do 1670 roku przyłączono Boleszyn do parafii w Mrocznie. | ||
| + | |||
| + | W okresie nowożytnym istniała przy kościele szkoła parafialna z nauczycielem o czym źródła wspominają dwukrotnie (1647 i 1740). Po pierwszym rozbiorze Polski okolice Boleszyna zostały włączone do Królestwa Pruskiego, a kościół należał do dekanatu górznieńskiego. Zgodnie z zarządzeniem z dnia 1 września 1848 roku nad parafią boleszyńską ustanowiony został patronat mieszany, który w parzystych miesiącach sprawował biskup chełmiński, a w miesiącach nieparzystych - rząd pruski. | ||
| + | Dnia 11 marca 1857 roku powstało dzięki zaangażowaniu ówczesnego proboszcza - ks. Augustyna Heilsberga - i czynnie działało bractwo Różańcowe, do którego należała prawie cała parafia. W okresie I wojny światowej w sierpniu 1914 roku wojska rosyjskie wkroczyły na teren ziemi lubawskiej, zajmując na krótko również Boleszyn. | ||
| + | W styczniu roku 1920 teren, na którym znajduje się parafia boleszyńska, wrócił do Rzeczpospolitej, a parafia należała do dekanatu lidzbarskiego. W roku 1928 do parafii należało 2283 osób. Na terenie parafii mieszkało również 52 niekatolików (głównie Niemców). | ||
| + | Podczas II Wojny Światowej proboszcz goleszyński - ks. Ignacy Ptaszyński po dwukrotnym aresztowaniu przez władze niemieckie wyjechał do diecezji płockiej i do końca wojny pracował w parafii Radziki. Parafia przez cały okres okupacji nie miała stałego duszpasterza. Okresowo dojeżdżał tam ks. Albin Kijora z Polskiego Brzozia. Plebania została w tym czasie zajęta przez niemieckiego osadnika. Okupant skonfiskował dwa największe dzwony, które nigdy nie zostały odzyskane. Skradziono również księgi metrykalne oraz n. in. stare, kute, metalowe ogrodzenia wokół terenów parafialnych. W okresie powojennym parafia obejmowała wsie: Boleszyn, Wielkie Leźno, Sugajno, Słup, Zalesie i Kowaliki, a w obecnym czasie liczy 1265 parafian. | ||
| + | Szczególnym charyzmatem wspólnoty jest modlitwa przed obliczem Boleszyńskiej Pani, która w drewnianym kościółku ma swój dom i rozdaje łaski oraz błogosławieństwo swojego Syna. | ||
| + | Źródło: Diecezja toruńska, Historia i teraźniejszość. T. 10. dekanat lidzbarski, Toruń 1999 | ||
| + | |||
<br/> | <br/> | ||
== Kler parafialny == | == Kler parafialny == | ||
| − | + | ||
<br/> | <br/> | ||
== Filie parafii == | == Filie parafii == | ||
| − | + | ||
<br/> | <br/> | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
| − | + | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | + | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Kościół]][[Kategoria: Parafie]] | + | [[Kategoria: Kościół]][[Kategoria: Parafie]][[Kategoria: Kościół rzymskokatolicki]][[Kategoria: Diecezja toruńska]][[Kategoria: Dekanat Rybno Pomorskie]][[Kategoria: Powiat nowomiejski]][[Kategoria: Gmina Grodziczno]] |
Wersja z 13:54, 30 lis 2013
| Parafia pw. św. Marcina | |
| | |
| Siedziba | Boleszyn |
| Adres | Boleszyn 9, 13-324 Grodziczno |
| Wyznanie | katolickie |
| Kościół | rzymskokatolicki |
Sanktuarium Maryjne (Parafia pw. św. Marcina) w Boleszynie - parafia rzymskokatolicka w dekanacie Rybno Pomorskie, w diecezji toruńskiej. Erygowana w XIV w.
Historia parafii
Parafia św. Marcina powstała w poł. XIV wieku i należała do kapituły chełmińskiej. Pierwszy kościół zbudowany w 1653 r. był budowlą drewnianą. Dzisiejsza świątynia, również drewniana powstała w latach 1721-1722. Kościół znany jest jako sanktuarium Matki Bożej Bolesnej, której kult rozwija się od XVII wieku. Na przełomie XVII i XVIII wieku na terenie Boleszyna wybuchła epidemia cholery. Wierni zwrócili się do obrazu Matki Bożej o oddalenie groźnej choroby. Ich prośby zostały wysłuchane. Od tego czasu świątynia stała się miejscem pielgrzymek. 13 listopada 1999 r. w Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Boleszyńskiej odbył się Dekanalny Kongres Różańcowy. Do parafii należą wsie: Kowaliki, Słup, Sugajno, Wielkie Leźno i Zalesie. Początki parafii w Boleszynie sięgają średniowiecza. Po raz pierwszy nazwa miejscowości występuje w dokumentach jako Boleschino (1402-1416). Potem znaleźć można też nazwę Bollozin (1490), Boleszyn (1570), Bolesino (1647) W dokumentach biskupa chełmińskiego Arnolda Stapila (1402-1416), który przyłączył zubożały kościół w Radoszkach jako filialny do Parafii w Boleszynie (1414-1416) znajduje się najstarsza pisana wzmianka zawierająca nazwę parafii. Patronat nad kościołem sprawowała kapituła chełmińska. W 2 poł. XVI w. do parafii należały miejscowości: Boleszyn, Wielkie Leźno, Sugajno, Słup i Zalesie. W XVII w. parafia straciła na pewien czas samodzielność podczas pierwszej wojny polsko-szweckiej (1627-1629) został zabity proboszcz boleszyński. Najprawdopodobniej z braku kapłanów nie przydzielono wówczas nowego proboszcza i do 1670 roku przyłączono Boleszyn do parafii w Mrocznie.
W okresie nowożytnym istniała przy kościele szkoła parafialna z nauczycielem o czym źródła wspominają dwukrotnie (1647 i 1740). Po pierwszym rozbiorze Polski okolice Boleszyna zostały włączone do Królestwa Pruskiego, a kościół należał do dekanatu górznieńskiego. Zgodnie z zarządzeniem z dnia 1 września 1848 roku nad parafią boleszyńską ustanowiony został patronat mieszany, który w parzystych miesiącach sprawował biskup chełmiński, a w miesiącach nieparzystych - rząd pruski. Dnia 11 marca 1857 roku powstało dzięki zaangażowaniu ówczesnego proboszcza - ks. Augustyna Heilsberga - i czynnie działało bractwo Różańcowe, do którego należała prawie cała parafia. W okresie I wojny światowej w sierpniu 1914 roku wojska rosyjskie wkroczyły na teren ziemi lubawskiej, zajmując na krótko również Boleszyn. W styczniu roku 1920 teren, na którym znajduje się parafia boleszyńska, wrócił do Rzeczpospolitej, a parafia należała do dekanatu lidzbarskiego. W roku 1928 do parafii należało 2283 osób. Na terenie parafii mieszkało również 52 niekatolików (głównie Niemców). Podczas II Wojny Światowej proboszcz goleszyński - ks. Ignacy Ptaszyński po dwukrotnym aresztowaniu przez władze niemieckie wyjechał do diecezji płockiej i do końca wojny pracował w parafii Radziki. Parafia przez cały okres okupacji nie miała stałego duszpasterza. Okresowo dojeżdżał tam ks. Albin Kijora z Polskiego Brzozia. Plebania została w tym czasie zajęta przez niemieckiego osadnika. Okupant skonfiskował dwa największe dzwony, które nigdy nie zostały odzyskane. Skradziono również księgi metrykalne oraz n. in. stare, kute, metalowe ogrodzenia wokół terenów parafialnych. W okresie powojennym parafia obejmowała wsie: Boleszyn, Wielkie Leźno, Sugajno, Słup, Zalesie i Kowaliki, a w obecnym czasie liczy 1265 parafian. Szczególnym charyzmatem wspólnoty jest modlitwa przed obliczem Boleszyńskiej Pani, która w drewnianym kościółku ma swój dom i rozdaje łaski oraz błogosławieństwo swojego Syna. Źródło: Diecezja toruńska, Historia i teraźniejszość. T. 10. dekanat lidzbarski, Toruń 1999
Kler parafialny
Filie parafii
Zobacz też
Bibliografia
