Samuel Tschepius: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
Linia 39: Linia 39:
 
<br/>
 
<br/>
  
[[Kategoria: Kultura| Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: 1701-1800| Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: Tłumacze|Tschepius, Samuel]][[Kategoria: Duchowni protestanccy|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: Działdowo|Tschepius, Samuel]]<br/>
+
[[Kategoria: Kultura| Tschepius, Samuel]] [[Kategoria:Kościół ewangelicko-augsburski|Tschepius,Samuel]][[Kategoria: 1701-1800| Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: Tłumacze|Tschepius, Samuel]][[Kategoria: Duchowni protestanccy|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: Działdowo|Tschepius, Samuel]]<br/>

Wersja z 08:36, 18 mar 2015

Samuel Tschepius

Data i miejsce urodzenia 20 marca 1678 r.
Działdowo
Data i miejsce śmierci 1 czerwca 1750 r.
Działdowo
Kaznodzieja kaznodzieja, tłumacz, wydawca

Samuel Tschepius (ur. 20 marca 1678 r. w Działdowie, zm. 1 czerwca 1750 r. w Działdowie) – kaznodzieja polsko-ewangelicki, proboszcz działdowski i nidborski (nidzicki), tłumacz, wydawca.

Życiorys

Tschepius pochodził z rodziny pastorów polskich i nauczycieli, która na Mazury przywędrowała w XVI w. Ojciec Samuela, Maciej Tschepius, był kaznodzieją w Zaborowie oraz w Działdowie.

Tschepius uczęszczał do szkoły miejskiej w Działdowie i Brodnicy. W 1695 roku rozpoczął studia na uniwersytecie królewieckim. Poślubił córkę burmistrza Nidzicy Marię Neumann. Małżonkowie doczekali się sześciu synów. Wszyscy podjęli studia w Królewcu.

Po śmierci ojca w 1698 roku Tschepius został kaznodzieją, a następnie polsko-ewangelickim proboszczem w Działdowie. Wygłaszał kazania po polsku i niemiecku. Wydał drukiem Doskonały kancjonał pruski królewiecki z pilnością zrewidowany.... Podjął się również tłumaczenia i wydania w 1726 roku Modlitw kościelnych oraz Modlitwy nabożnych. Popularność zyskał jego przekład dzieła pt.Sześć ksiąg o prawdziwym chrześcijaństwie Jana Arndta, które doczekało się sześciu wydań. Nawiązywał kontakty z pastorami z Królewca, a przede wszystkim z okolic Działdowa, co znacznie ułatwiało mu pracę nad tłumaczeniem i opracowywaniem tekstów o charakterze religijnym.

Emilia Sukretowa-Biedrawina przedstawiała Tschepiusa jako bibliofila, posiadacza niezwykle cennych rękopisów i foliałów polskich z XVI i XVII wieku. Księgozbiór zawierający "białe kruki", a wraz z nim rękopisy Tschepiusa przygotowywane do druku, spłonął w 1761 roku[1].

Przypisy

  1. Sukertowa-Biedrawina Emilia, Działdowo w XVIII wieku, "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35

Bibliografia

Sukertowa-Biedrawina Emilia, Działdowo w XVIII wieku, "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35. Oracki Tadeusz,Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. II, Olsztyn 1988.