Wesele

Wesele
Dzień	zazwyczaj: poniedziałek, wtorek, piątek

Wesele – jeden z najważniejszych ludowych obrzędów, związany z zawarciem małżeństwa.

Zwyczaje na Warmii i Mazurach

Wesela miały niezwykle uroczysty charakter i składały się z kilku etapów:

• Na Mazurach wesele poprzedzane było porozumieniem między rodzinami przyszłych małżonków, tzw. zmówinami. Natomiast na Warmii ten zwyczaj określano ględami. Nad całym rytuałem czuwał swat, zwany też rajkiem. To on w imieniu kawalera prosił o rękę dziewczyny jej rodziców.
• W kolejną niedzielę przyszła panna młoda wraz z rodzicami jechała do rodzinnego domu kawalera. Spotkanie służyło ustaleniu najważniejszych spraw: posagu, zaręczyn, terminu zapowiedzi. Po ględach dziewczyna otrzymywała miano brutki. Spotkanie kończyło się przy suto zastawionym stole i pełnych kieliszkach.
• W najbliższą sobotę po ględach na Warmii odbywały się tzw. ględy kościelne – młodzi wraz ze świadkami udawali się do księdza proboszcza w parafii dziewczyny w celu ustalenia daty ślubu, który odbywał się zazwyczaj po trzech tygodniach. Ceremonia zaślubin odbywała się zazwyczaj w poniedziałek, wtorek lub piątek. Gości weselnych zapraszał drużba. Zaproszenie miało postać wierszowanej oracji.
• W niedzielę przed weselem młodzi przystępowali do spowiedzi i komunii świętej. Narzeczona wkładała tego dnia na głowę mirtowy wianek.
• Tydzień przed weselem przygotowywano napoje i potrawy, a wieczorem przed weselem zdobiono izby i obejście świerkowymi gałązkami. Druhny zbierały się w domu panny młodej na tzw. dziewiczy wieczór.
• Po śniadaniu orszak weselny podążał do kościoła, po drodze obdarowując hojnie ubogich. Bardzo niebezpiecznym zwyczajem było pojenie koni wódką celem dodania im wigoru i dojechania do kościoła z większą "fantazją". Państwo młodzi jechali oddzielnie. Przyjazd do kościoła poprzedzała wizyta w karczmie, gdzie tańczyli ostatni taniec stanu wolnego. Na dźwięk dzwonów kierowano się już prosto do świątyni. Zgodnie z tradycją kultywowaną do początku XX w. panna młoda szła do ślubu w czarnej sukni oznaczającej powagę. Po ceremonii państwo młodzi i goście zjawiali się w karczmie. Wówczas panna młoda wypijała tradycyjnie wódkę za pieniądze schowane we włosach – była to zarazem wróżba posłuszeństwa męża. Następnie wszyscy udawali się do domu na ucztę weselną. Najważniejszym elementem przyjęcia były oczepiny panny młodej, a więc przyjęcie jej do grona mężatek. Mazurskie wesele mogło trwać nawet kilka dni. Był to niewątpliwy symbol zamożności gospodarza.

Symbole

• zmówiny
• zapraszanie gości
• oddaziny (oddawiny) – ślub
• ocepiny
• przenosiny

Bibliografia

Szyfer Anna, Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków, Olsztyn 1968.
Toeppen Max P., Wierzenia mazurskie, wstęp Anna Szyfer, Władysław Ogrodziński, oprac. Paweł Błażewicz,Jerzy Marek Łapo, Dąbrówno 2008.
Tragarz duchów. Zbiór podań ludowych z Mazur, zebrał, przełożył i opracował Jerzy Marek Łapo, Dąbrówno 2007.
Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku, red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.