Tomasz Dziama: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 22: | Linia 22: | ||
'''Tomasz Dziama''' (ur. 8 czerwca 1895 r. we Lwowie, zm. 15 marca 1975 r. w Olsztynie) – nauczyciel akademicki, działacz społeczno-oświatowy. <br/><br/> | '''Tomasz Dziama''' (ur. 8 czerwca 1895 r. we Lwowie, zm. 15 marca 1975 r. w Olsztynie) – nauczyciel akademicki, działacz społeczno-oświatowy. <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | Tomasz Dziama urodził się 8 czerwca 1895 roku we Lwowie. Wczesne lata życia spędził z rodzicami w Czernichowie koło Krakowa. Edukację rozpoczął w gimnazjum św. Jacka. W 1913 roku wcielono go do armii austriackiej. W 1920 roku wziął udział w bitwie polsko-radzieckiej oraz w powstaniu śląskim. Następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Rolniczym, | + | Tomasz Dziama urodził się 8 czerwca 1895 roku we Lwowie. Wczesne lata życia spędził z rodzicami w Czernichowie koło Krakowa. Edukację rozpoczął w gimnazjum św. Jacka. W 1913 roku wcielono go do armii austriackiej. W 1920 roku wziął udział w bitwie polsko-radzieckiej oraz w powstaniu śląskim. Następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Rolniczym, ukończył je w 1923 roku. |
| + | Na rok wyjechał do Danii, gdzie odbywał praktyki mleczarko-rolnicze. Następnie powrócił do kraju i rozpoczął pracę w Rzeszowie jako nauczyciel. Do 1937 roku pracował w Poznaniu w Wielkopolskiej Izbie Rolniczej, następnie jako kierownik w Szkole Mleczarskiej we Wrześni. | ||
| + | |||
| + | W czasie II wojny światowej przebywał głównie w Warszawie. Brał udział w powstaniu sierpniowym w 1944 roku. W latach 1944–1950 przebywał we Włoszech, i Anglii, następnie pracował w Cieszynie. W 1950 roku przeniósł się do [[Olsztyn|Olsztyna]] i podjął pracę w nowo utworzonej Szkole Rolniczej, w której objął Katedrę Technologii Mleczarskiej. W latach 1954–1956 pełnił obowiązki prodziekana następnie dziekana Wydziału Mleczarskiego. | ||
| + | |||
| + | Za szczególne zasługi odznaczono go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 15 marca 1975 roku w Olsztynie. | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | + | Chłosta, ''Ludzie godni pamięci – warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic'', Olsztyn 1997. | |
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[Kategoria: Osoba| Dziama, Tomasz]][[Kategoria: Nauczyciele akademiccy| Dziama, Tomasz]][[Kategoria: Działacze społeczni| Dziama, Tomasz]] | [[Kategoria: Osoba| Dziama, Tomasz]][[Kategoria: Nauczyciele akademiccy| Dziama, Tomasz]][[Kategoria: Działacze społeczni| Dziama, Tomasz]] | ||
Wersja z 10:51, 23 sty 2015
| Tomasz Dziama | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 czerwca 1895 r. Lwów |
| Data i miejsce śmierci | 15 marca 1975 r. Olsztyn |
| Zawód | nauczyciel akademicki |
| Odznaczenia | |
| Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski | |
Tomasz Dziama (ur. 8 czerwca 1895 r. we Lwowie, zm. 15 marca 1975 r. w Olsztynie) – nauczyciel akademicki, działacz społeczno-oświatowy.
Życiorys
Tomasz Dziama urodził się 8 czerwca 1895 roku we Lwowie. Wczesne lata życia spędził z rodzicami w Czernichowie koło Krakowa. Edukację rozpoczął w gimnazjum św. Jacka. W 1913 roku wcielono go do armii austriackiej. W 1920 roku wziął udział w bitwie polsko-radzieckiej oraz w powstaniu śląskim. Następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Rolniczym, ukończył je w 1923 roku.
Na rok wyjechał do Danii, gdzie odbywał praktyki mleczarko-rolnicze. Następnie powrócił do kraju i rozpoczął pracę w Rzeszowie jako nauczyciel. Do 1937 roku pracował w Poznaniu w Wielkopolskiej Izbie Rolniczej, następnie jako kierownik w Szkole Mleczarskiej we Wrześni.
W czasie II wojny światowej przebywał głównie w Warszawie. Brał udział w powstaniu sierpniowym w 1944 roku. W latach 1944–1950 przebywał we Włoszech, i Anglii, następnie pracował w Cieszynie. W 1950 roku przeniósł się do Olsztyna i podjął pracę w nowo utworzonej Szkole Rolniczej, w której objął Katedrę Technologii Mleczarskiej. W latach 1954–1956 pełnił obowiązki prodziekana następnie dziekana Wydziału Mleczarskiego.
Za szczególne zasługi odznaczono go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 15 marca 1975 roku w Olsztynie.
Bibliografia
Chłosta, Ludzie godni pamięci – warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997.
