Jerzy Olech: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 21: Linia 21:
 
}}
 
}}
  
'''Jerzy Olech''' - inna forma nazwiska ''Ollech'' (ur. 3 XI 1757 r. w [[Szczepankowo|Szczepankowie]], zm. 29 XII 1820 r. w [[Królewiec|Królewcu]]) – ksiądz ewangelicki, pedagog, tłumacz, wydawca pism religijnych, zbieracz pieśni, jako pierwszy na terenie Mazur tworzył polską literaturę świecką dla ludu.
+
'''Jerzy Olech''' - inna forma nazwiska Ollech (ur. 3 XI 1757 r. w [[Szczepankowo|Szczepankowie]], zm. 29 XII 1820 r. w [[Królewiec|Królewcu]]) – ksiądz ewangelicki, pedagog, tłumacz, wydawca pism religijnych, zbieracz pieśni, jako pierwszy na terenie Mazur tworzył polską literaturę świecką dla ludu.
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 
== Życiorys ==  
 
== Życiorys ==  

Wersja z 23:53, 28 mar 2014

Jerzy Olech

Data i miejsce urodzenia 3 XI 1757 r.
Szczepankowo
Data i miejsce śmierci 29 XII 1820 r.
Królewiec

Jerzy Olech - inna forma nazwiska Ollech (ur. 3 XI 1757 r. w Szczepankowie, zm. 29 XII 1820 r. w Królewcu) – ksiądz ewangelicki, pedagog, tłumacz, wydawca pism religijnych, zbieracz pieśni, jako pierwszy na terenie Mazur tworzył polską literaturę świecką dla ludu.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

Naukę pobierał w szkołach średnich w Pasymiu i Królewcu. W 1776 r. rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Królewieckiego.

Praca

W 1780 r. został nauczycielem w szkole katolickiej w Królewcu. Potem otrzymał stanowisko w kościele luterańskim. W 1786 r. ordynowany w Poczdamie na kapelana polowego, pełnił funkcję przy regimencie piechoty generała E. H. Gillerna, a od 1792 r. generała F. W. Hausena, stacjonującym w Królewcu. Funkcje polskiego proboszcza przy kościele św. Mikołaja w Królewcu (Steindamm-PolnischeKirche) objął 5 lutego 1795 r. i sprawował ją do śmierci. Z powodu piastowanej funkcji opiekował się polską szkołą oraz studentami z Seminarium Polskiego przy Wydziale Teologii Uniwersytetu Królewieckiego. Wzorem dla niego stali się pisarze polskiego oświecenia z Ignacym Krasickim na czele. Satyry i dwanaście bajek Krasickiego przetłumaczył prozą na język niemiecki i ogłosił w królewieckim czasopiśmie naukowo-literackim "Preussisches Archir". Ksiądz Olech był zaprzyjaźniony z Krzysztofem Mrongowiuszem. Utrzymywał też kontakty z polskimi językoznawcami, miedzy innymi z Samuelem Bogumiłem Lindem. W Królewcu Olecha odwiedzali przedstawiciele polskiej nauki i literatury.

W 1797 r. Olech i Mrongowiusz wystąpili do króla pruskiego z projektem otwarcia na Uniwersytecie w Królewcu katedry języka polskiego. Projekt nie został zrealizowany, ale Olech w grudniu 1797 r. został mianowany kierownikiem i nauczycielem seminarium polskiego z pensją roczną 100 talarów.

Olech uważany był w Królewcu za znawcę i eksperta w zakresie języka polskiego. W 1803 r. został tłumaczem urzędowym przy kolegium rządu Prus Wschodnich z pensją 20 talarów rocznie.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

Olech odgrywał dużą rolę jako pisarz i tłumacz, a także twórca polskiej literatury świeckiej dla Mazurów. Ogłaszał różne wydania i druczki ulotne, oryginalne i tłumaczenia z zakresu higieny i zdrowia. W 1795 r. Olech przetłumaczył na język polski popularny podręcznik szkolny Friedricha Eberharda Rochowa "Przyjaciel dzieci". Jerzy Olech nie szczędził pieniędzy na cele wydawnicze i własnym kosztem wydawał druki ulotne jak i własne, krótkie teksty pieśni.

Ciekawostki

Jerzy Olech umierając osierocił żonę i dwoje dzieci. Był niezmordowanym propagatorem mowy polskiej w Królewcu i na Mazurach, wychowany w środowisku polskim, pracował dla niego przez całe życie. Jego przekłady świadczą o dobrym opanowaniu języka polskiego, a cała jego działalność o wielkim umiłowaniu mowy ojczystej.

Bibliografia

Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla od połowy XV wieku do 1945 roku, Warszawa 1963.
Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek, red. Sławomir Augusiewicz, Janusz Jasiński, Tadeusz Oracki, Olsztyn 2005.
Leksykon Historii Polski, red. Michał Czajka, Marcin Kamler, Witold Sienkiewicz, Warszawa 1995.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku, t. 2, Olsztyn 1980.