Rezerwat Dęby Napiwodzkie: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 21: | Linia 21: | ||
Rezerwat przyrody „Dęby Napiwodzkie” jest rezerwatem leśnym (częściowym), utworzonym w 1989 roku na obszarze 37,11 ha. Położony jest na terenie nadleśnictwa Jedwabno, w odległości około 5 km na południowy-zachód od miejscowości Jedwabno (powiat szczycieński). . | Rezerwat przyrody „Dęby Napiwodzkie” jest rezerwatem leśnym (częściowym), utworzonym w 1989 roku na obszarze 37,11 ha. Położony jest na terenie nadleśnictwa Jedwabno, w odległości około 5 km na południowy-zachód od miejscowości Jedwabno (powiat szczycieński). . | ||
+ | |||
+ | === Morfologia === | ||
+ | |||
+ | |||
+ | Zimozielona krzewinka o wzniesionych pędach długości do 100 cm. Liście ułożone są skrętolegle. Są skórzaste, eliptyczne lub podługowate, ostro zakończone, drobno ząbkowane, podobne do liści wierzby kruchej. Mają szerokość 5–15 mm i na spodniej stronie pokryte są brązowymi łuskami. | ||
+ | Kwiaty zebrane są w jednostronne, zwieszające się z gałązek grona. Wyrastają pojedynczo na krótkich szypułkach w kątach liści. Są obupłciowe, 5-krotne, o niezrośniętych działkach kielicha. Korona jest zrosłopłatkowa, beczułkowatego kształtu, biała, o długości 4-7 mm. Kwiaty kwitną od kwietnia do czerwca. Owocem jest pękająca 5 klapami torebka. W naszym kraju chamedafne rozmnaża się jednak głównie wegetatywnie przez zakorzeniające się pędy i odrośla korzeniowe. | ||
+ | <br/> | ||
+ | |||
+ | |||
+ | === Rozmieszczenie i ekologia === | ||
+ | |||
+ | |||
+ | Chamedafne północna występuje w borealnej strefie półkuli północnej – na północy Ameryki Północnej, w północnej Azji i północno-wschodniej Europie. Jest bardzo pospolita na dalekiej północy, np. na Syberii i w Skandynawii. W Polsce reprezentuje grupę reliktów polodowcowych. Przez Polskę przebiega południowa granica zasięgu chamedafne północnej. Najdalej na południe wysunięte jej dwa stanowiska znajdują się w Kampinoskim Parku Narodowym a najdalej na zachód - w Drawieńskim Parku Narodowym. Gatunek ten rośnie w naszym kraju obecnie na 9 stanowiskach (spośród 13 historycznie znanych). Na Warmii i Mazurach występuje w Mazurskim Parku Krajobrazowym, w rezerwacie "Sołtysek" koło Szczytna oraz na śródleśnym torfowisku przejściowym pomiędzy wsiami Nerwik i Giławy (Nadleśnictwo Wipsowo). | ||
+ | |||
+ | Siedliskiem chamedafne północnej są torfowiska wysokie oraz rzadkie, podmokłe lasy. Jest to roślina kwasolubna, preferująca miejsca częściowo zacienione | ||
+ | <br/> | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | === Wartość użytkowa === | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | Zawiera toksynę – andromedotoksynę, roślina potencjalnie lecznicza i ozdobna. | ||
+ | |||
+ | Gatunek ten objęty jest w Polsce ścisłą ochroną. W skali kraju należy do roślin narażonych na wyginięcie (Kategoria VU na Czerwonej Liście). | ||
+ | <br/> | ||
+ | |||
+ | |||
+ | === Ciekawostki === | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | Od 2006 roku w Katedrze Botaniki i Ochrony Przyrody (Wydział Biologii i Biotechnologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie) trwają badania nad opracowaniem efektywnej metody rozmnażania ''Chamaedaphne calyculata'' w kulturach in vitro. Jako materiał wyjściowy wykorzystywane są niewielkie fragmenty pędów pochodzących z roślin rosnących w Mazurskim Parku Krajobrazowym lub z roślinek hodowanych „w szkle”. Stosowane są metody mające na celu pobudzenie do rozwoju pędów bocznych, wytworzenie pędów przybyszowych lub somatycznych zarodków. Testowane są różne rodzaje podłóż hodowlanych oraz roślinnych regulatorów wzrostu. | ||
+ | Dotychczas dokonano wsiedlenia uzyskanych osobników w Leśnym Arboretum w Kudypach oraz na terenie Nadleśnictwia Górowo Iławeckie. | ||
+ | <br/> | ||
+ | |||
+ | |||
+ | == Bibliografia == | ||
+ | |||
+ | B. Polakowski: ''Świat roślinny Warmii i Mazur''. Olsztyn: Pojezierze, 1971. | ||
+ | |||
+ | http://pl.wikipedia.org/wiki/Chamedafne_północna | ||
+ | |||
+ | http://jezioro.com.pl/flora/okaz.html?id=937 | ||
+ | |||
+ | <br/> | ||
+ | |||
+ | |||
+ | [[Kategoria: Przyroda]] | ||
+ | [[Kategoria:Rośliny]] |
Wersja z 22:35, 10 mar 2014
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie | |
| |
Rezerwat Dęby Napiwodzkie - tablica informacyjna przed wejściem do rezerwatu | |
Rodzaj rezerwatu | florystyczny |
Państwo | Polska |
Powierzchnia | 37,11 ha ha |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie
Spis treści
Rezerwat Dęby Napiwodzkie
Rezerwat przyrody „Dęby Napiwodzkie” jest rezerwatem leśnym (częściowym), utworzonym w 1989 roku na obszarze 37,11 ha. Położony jest na terenie nadleśnictwa Jedwabno, w odległości około 5 km na południowy-zachód od miejscowości Jedwabno (powiat szczycieński). .
Morfologia
Zimozielona krzewinka o wzniesionych pędach długości do 100 cm. Liście ułożone są skrętolegle. Są skórzaste, eliptyczne lub podługowate, ostro zakończone, drobno ząbkowane, podobne do liści wierzby kruchej. Mają szerokość 5–15 mm i na spodniej stronie pokryte są brązowymi łuskami.
Kwiaty zebrane są w jednostronne, zwieszające się z gałązek grona. Wyrastają pojedynczo na krótkich szypułkach w kątach liści. Są obupłciowe, 5-krotne, o niezrośniętych działkach kielicha. Korona jest zrosłopłatkowa, beczułkowatego kształtu, biała, o długości 4-7 mm. Kwiaty kwitną od kwietnia do czerwca. Owocem jest pękająca 5 klapami torebka. W naszym kraju chamedafne rozmnaża się jednak głównie wegetatywnie przez zakorzeniające się pędy i odrośla korzeniowe.
Rozmieszczenie i ekologia
Chamedafne północna występuje w borealnej strefie półkuli północnej – na północy Ameryki Północnej, w północnej Azji i północno-wschodniej Europie. Jest bardzo pospolita na dalekiej północy, np. na Syberii i w Skandynawii. W Polsce reprezentuje grupę reliktów polodowcowych. Przez Polskę przebiega południowa granica zasięgu chamedafne północnej. Najdalej na południe wysunięte jej dwa stanowiska znajdują się w Kampinoskim Parku Narodowym a najdalej na zachód - w Drawieńskim Parku Narodowym. Gatunek ten rośnie w naszym kraju obecnie na 9 stanowiskach (spośród 13 historycznie znanych). Na Warmii i Mazurach występuje w Mazurskim Parku Krajobrazowym, w rezerwacie "Sołtysek" koło Szczytna oraz na śródleśnym torfowisku przejściowym pomiędzy wsiami Nerwik i Giławy (Nadleśnictwo Wipsowo).
Siedliskiem chamedafne północnej są torfowiska wysokie oraz rzadkie, podmokłe lasy. Jest to roślina kwasolubna, preferująca miejsca częściowo zacienione
Wartość użytkowa
Zawiera toksynę – andromedotoksynę, roślina potencjalnie lecznicza i ozdobna.
Gatunek ten objęty jest w Polsce ścisłą ochroną. W skali kraju należy do roślin narażonych na wyginięcie (Kategoria VU na Czerwonej Liście).
Ciekawostki
Od 2006 roku w Katedrze Botaniki i Ochrony Przyrody (Wydział Biologii i Biotechnologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie) trwają badania nad opracowaniem efektywnej metody rozmnażania Chamaedaphne calyculata w kulturach in vitro. Jako materiał wyjściowy wykorzystywane są niewielkie fragmenty pędów pochodzących z roślin rosnących w Mazurskim Parku Krajobrazowym lub z roślinek hodowanych „w szkle”. Stosowane są metody mające na celu pobudzenie do rozwoju pędów bocznych, wytworzenie pędów przybyszowych lub somatycznych zarodków. Testowane są różne rodzaje podłóż hodowlanych oraz roślinnych regulatorów wzrostu.
Dotychczas dokonano wsiedlenia uzyskanych osobników w Leśnym Arboretum w Kudypach oraz na terenie Nadleśnictwia Górowo Iławeckie.
Bibliografia
B. Polakowski: Świat roślinny Warmii i Mazur. Olsztyn: Pojezierze, 1971.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Chamedafne_północna
http://jezioro.com.pl/flora/okaz.html?id=937