Żebrowiec górski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 5: | Linia 5: | ||
|Pusta linia = <br/> | |Pusta linia = <br/> | ||
|grafika = Pleurospermum austriacum eF.jpg | |grafika = Pleurospermum austriacum eF.jpg | ||
− | |podpis grafiki = Żebrowiec górski | + | |podpis grafiki = Żebrowiec górski – pokrój |
|Systematyka = Systematyka | |Systematyka = Systematyka | ||
|Domena = eukarionty | |Domena = eukarionty | ||
Linia 22: | Linia 22: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Morfologia == | == Morfologia == | ||
− | Bylina wysokości do 1,5 m, o grubym, bulwiastym kłączu i | + | Bylina wysokości do 1,5 m, o grubym, bulwiastym kłączu i dętej, bruzdowanej, nagiej łodydze. Liście 3-4-krotnie pierzaste, o jajowatolancetowatych odcinkach, zbiegających po osadce, ząbkowanych i brzegiem delikatnie orzęsionych. Kwiaty białe. Liczne baldachy, najczęściej ustawione na jednym poziomie z baldachem szczytowym. Kwitnienie od czerwca do sierpnia. Owoce są jajowate, długość 10 mm i średnicy do 6 mm. |
− | + | ||
== Rozmieszczenie i ekologia == | == Rozmieszczenie i ekologia == | ||
Żebrowiec górski jest gatunkiem znanym głównie z obszarów górskich Europy Środkowej (Alpy, Bałkany, Dynary, Karpaty), rzadko spotykanym na niżu. Jego pojedyncze, izolowane stanowiska znane są m.in. ze Szwecji. | Żebrowiec górski jest gatunkiem znanym głównie z obszarów górskich Europy Środkowej (Alpy, Bałkany, Dynary, Karpaty), rzadko spotykanym na niżu. Jego pojedyncze, izolowane stanowiska znane są m.in. ze Szwecji. | ||
− | W Polsce żebrowiec górski występuje głównie w Sudetach i Karpatach, ale znany jest także z rozproszonych stanowisk na pogórzu oraz kilkunastu stanowisk na niżu. | + | W Polsce żebrowiec górski występuje głównie w Sudetach i Karpatach, ale znany jest także z rozproszonych stanowisk na pogórzu oraz kilkunastu stanowisk na niżu. Preferuje gleby bogate w węglan wapnia, w górach rośnie na skalistych zboczach. |
− | |||
− | |||
<br/> | <br/> | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
Naukowcy z Katedry Ekologii i Ochrony Przyrody Uniwersytetu Gdańskiego odkryli, że nasiona żebrowca kiełkują dopiero po dwukrotnym przezimowaniu. | Naukowcy z Katedry Ekologii i Ochrony Przyrody Uniwersytetu Gdańskiego odkryli, że nasiona żebrowca kiełkują dopiero po dwukrotnym przezimowaniu. | ||
− | Jednym z nielicznych na niżu stanowisk tego gatunku jest rezerwat przyrody [[Rezerwat przyrody Buki Wysoczyzny Elbląskiej| | + | Jednym z nielicznych na niżu stanowisk tego gatunku jest rezerwat przyrody [[Rezerwat przyrody Buki Wysoczyzny Elbląskiej|Buki Wysoczyzny Elbląskiej]] w [[Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej|Parku Krajobrazowym Wysoczyzny Elbląskiej]]. |
+ | <br/> | ||
+ | == Zobacz też == | ||
+ | [http://zielnik-karpacki.pl/-ŻEBROWIEC_GÓRSKI_750 zielnik-karpacki.pl] [20.05.2014] | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
− | ''Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć'' | + | ''Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć'', Warmińsko-Mazurska Regionalna Organizacja Turystyczna. Olsztyn 2012. |
− | |||
− | |||
− | |||
<br/> | <br/> | ||
+ | |||
[[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria:Rośliny]][[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]] | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria:Rośliny]][[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]] |
Wersja z 22:20, 8 lip 2014
Żebrowiec górski (Pleurospermum austriacum (L.) Hoffm.) – gatunek rośliny z rodziny baldaszkowatych (selerowatych; Apiaceae)
Morfologia
Bylina wysokości do 1,5 m, o grubym, bulwiastym kłączu i dętej, bruzdowanej, nagiej łodydze. Liście 3-4-krotnie pierzaste, o jajowatolancetowatych odcinkach, zbiegających po osadce, ząbkowanych i brzegiem delikatnie orzęsionych. Kwiaty białe. Liczne baldachy, najczęściej ustawione na jednym poziomie z baldachem szczytowym. Kwitnienie od czerwca do sierpnia. Owoce są jajowate, długość 10 mm i średnicy do 6 mm.
Rozmieszczenie i ekologia
Żebrowiec górski jest gatunkiem znanym głównie z obszarów górskich Europy Środkowej (Alpy, Bałkany, Dynary, Karpaty), rzadko spotykanym na niżu. Jego pojedyncze, izolowane stanowiska znane są m.in. ze Szwecji.
W Polsce żebrowiec górski występuje głównie w Sudetach i Karpatach, ale znany jest także z rozproszonych stanowisk na pogórzu oraz kilkunastu stanowisk na niżu. Preferuje gleby bogate w węglan wapnia, w górach rośnie na skalistych zboczach.
Ciekawostki
Naukowcy z Katedry Ekologii i Ochrony Przyrody Uniwersytetu Gdańskiego odkryli, że nasiona żebrowca kiełkują dopiero po dwukrotnym przezimowaniu.
Jednym z nielicznych na niżu stanowisk tego gatunku jest rezerwat przyrody Buki Wysoczyzny Elbląskiej w Parku Krajobrazowym Wysoczyzny Elbląskiej.
Zobacz też
zielnik-karpacki.pl [20.05.2014]
Bibliografia
Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć, Warmińsko-Mazurska Regionalna Organizacja Turystyczna. Olsztyn 2012.