Głaz narzutowy "Głaz Pustelnika": Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 22: | Linia 22: | ||
Typ skały: średnio- i gruboziarnisty gnejs z dużymi, soczewkowatymi, różowymi skaleniami tkwiącymi w drobniejszym tle zbudowanym z szarego kwarcu oraz piroksenów i amfiboli. | Typ skały: średnio- i gruboziarnisty gnejs z dużymi, soczewkowatymi, różowymi skaleniami tkwiącymi w drobniejszym tle zbudowanym z szarego kwarcu oraz piroksenów i amfiboli. | ||
− | Głaz leży u zbiegu dwóch strumieni: Stagniewskiego Potoku i Srebrnego Potoku. Niegdyś zwano go również "Dziadowskim Kamieniem" lub "Głazem Kiliana" – od słynnego elbląskiego czarownika Kiliana Schmidta żyjącego w XVII w. w majątku Eichwald (Dębowy Las) | + | Głaz leży u zbiegu dwóch strumieni: Stagniewskiego Potoku i Srebrnego Potoku. Niegdyś zwano go również "Dziadowskim Kamieniem" lub "Głazem Kiliana" – od słynnego elbląskiego czarownika Kiliana Schmidta żyjącego w XVII w. w majątku Eichwald (Dębowy Las), z którego postacią łączy kamień [[Legenda o Głazie Pustelnika | legenda]]. |
<br/> | <br/> | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == |
Wersja z 10:31, 19 mar 2014
Głaz Pustelnika – głaz narzutowy położony w gminie Elbląg w zabytkowym parku leśnym Bażantarnia.
Opis głazu
Typ skały: średnio- i gruboziarnisty gnejs z dużymi, soczewkowatymi, różowymi skaleniami tkwiącymi w drobniejszym tle zbudowanym z szarego kwarcu oraz piroksenów i amfiboli.
Głaz leży u zbiegu dwóch strumieni: Stagniewskiego Potoku i Srebrnego Potoku. Niegdyś zwano go również "Dziadowskim Kamieniem" lub "Głazem Kiliana" – od słynnego elbląskiego czarownika Kiliana Schmidta żyjącego w XVII w. w majątku Eichwald (Dębowy Las), z którego postacią łączy kamień legenda.
Zobacz też
- info.elblag.pl [17.03.2014]
- wikipedia.org, Bażantarnia [17.03.2014]
Źródła
Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur, Wydawnictwo Mantis, Olsztyn 2012.
Zaskiewicz Jerzy, Księga elbląska. Przewodnik historyczno-krajoznawczy, Wydawnictwo YAMA, Elbląg 2001.