Głaz narzutowy koło Durąga: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 24: | Linia 24: | ||
Typ skały: średnioziarnisty równoziarnisty granit z szarym kwarcem i przewagą szarych plagioklazów. Miejscami występują różowawe skalenie potasowe. | Typ skały: średnioziarnisty równoziarnisty granit z szarym kwarcem i przewagą szarych plagioklazów. Miejscami występują różowawe skalenie potasowe. | ||
− | Prawdopodobnie głaz stanowił kamień graniczny dóbr durskich i wiązał się z postaciami rycerzy Conrada Dueringa, któremu w 1328 r. nadał te ziemie komtur dzierzgoński Luther von Braunschweig, oraz Clawsa (Mikołaja) Dueringa, który po bitwie pod Grunwaldem oddał zamek ostródzki w ręce polskie. | + | Prawdopodobnie głaz stanowił kamień graniczny dóbr durskich i wiązał się z postaciami rycerzy Conrada Dueringa, któremu w 1328 r. nadał te ziemie komtur dzierzgoński [[Luther von Braunschweig]], oraz Clawsa (Mikołaja) Dueringa, który po bitwie pod Grunwaldem oddał zamek ostródzki w ręce polskie. |
Wokół głazu osnute są legendy mówiące o ukrytych pod nim średniowiecznych skarbach rycerskich i napoleońskich z 1807 roku. Strzec ich ma potępieniec ukazujący się jako odziany na czarno mężczyzna z łopatą (w innej wersji w roli strażnika skarbów występuje wielki czarny pies). Z kolei wedle [[Legenda o kowalu Graboszu i głazie koło Durąga | legendy o kowalu Graboszu]] głaz jest kamieniem granicznym Ostródy przyniesionym na to miejsce w celu powiększenia zasięgu terytorialnego miasta. | Wokół głazu osnute są legendy mówiące o ukrytych pod nim średniowiecznych skarbach rycerskich i napoleońskich z 1807 roku. Strzec ich ma potępieniec ukazujący się jako odziany na czarno mężczyzna z łopatą (w innej wersji w roli strażnika skarbów występuje wielki czarny pies). Z kolei wedle [[Legenda o kowalu Graboszu i głazie koło Durąga | legendy o kowalu Graboszu]] głaz jest kamieniem granicznym Ostródy przyniesionym na to miejsce w celu powiększenia zasięgu terytorialnego miasta. | ||
Linia 40: | Linia 40: | ||
Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, ''Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur'', Olsztyn 2012. | Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, ''Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur'', Olsztyn 2012. | ||
<br/> | <br/> | ||
− | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Głazy]][[Kategoria: Powiat ostródzki]][[Kategoria: Gmina Ostróda]][[Kategoria: Legendy Warmii i Mazur]]<br /> | + | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Głazy]] [[Kategoria: Osoby]] [[Kategoria: Powiat ostródzki]][[Kategoria: Gmina Ostróda]][[Kategoria: Legendy Warmii i Mazur]]<br /> |
Wersja z 11:40, 27 mar 2014
Głaz narzutowy koło Durąga ‒ głaz narzutowy położony w gminie Ostróda na północnym skraju parku założenia dworskiego w Durągu, po lewej stronie drogi z Szyldaku do Kraplewa, 100 m za mostem na rzece Grabiczek.
Opis głazu
Pomnik przyrody.
Typ skały: średnioziarnisty równoziarnisty granit z szarym kwarcem i przewagą szarych plagioklazów. Miejscami występują różowawe skalenie potasowe.
Prawdopodobnie głaz stanowił kamień graniczny dóbr durskich i wiązał się z postaciami rycerzy Conrada Dueringa, któremu w 1328 r. nadał te ziemie komtur dzierzgoński Luther von Braunschweig, oraz Clawsa (Mikołaja) Dueringa, który po bitwie pod Grunwaldem oddał zamek ostródzki w ręce polskie.
Wokół głazu osnute są legendy mówiące o ukrytych pod nim średniowiecznych skarbach rycerskich i napoleońskich z 1807 roku. Strzec ich ma potępieniec ukazujący się jako odziany na czarno mężczyzna z łopatą (w innej wersji w roli strażnika skarbów występuje wielki czarny pies). Z kolei wedle legendy o kowalu Graboszu głaz jest kamieniem granicznym Ostródy przyniesionym na to miejsce w celu powiększenia zasięgu terytorialnego miasta.
Zobacz też
- polskaturystyczna.pl [18.03.2014]
- wikipedia.org, Durąg [18.03.2014]
- wikipedia.org, Szyldak [18.03.2014]
Źródła
Pożarska Marta, Ostróda. Wrota Mazur Zachodnich, Kraków 2009.
Skrobot Wiesław, Katalog nieznanych zabytków Mazur Zachodnich. Powiat ostródzki, Ostróda 2009.
Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur, Olsztyn 2012.