Helena Pilejczyk: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
Linia 2: | Linia 2: | ||
|nazwa = Helena Pilejczyk | |nazwa = Helena Pilejczyk | ||
|grafika = pilejczyk.jpeg | |grafika = pilejczyk.jpeg | ||
− | |podpis grafiki = | + | |podpis grafiki = Helena Pilejczyk<br>Źródło: [http://www.portel.pl/artykul.php3?i=48969 www.portel.pl] |
|Imię i Nazwisko = Helena Pilejczyk | |Imię i Nazwisko = Helena Pilejczyk | ||
|Data i miejsce urodzenia = 1 kwietnia w 1931 r., Zieleń | |Data i miejsce urodzenia = 1 kwietnia w 1931 r., Zieleń |
Wersja z 14:36, 12 lut 2015
Helena Pilejczyk | |
| |
Helena Pilejczyk Źródło: www.portel.pl | |
Imię i nazwisko | Helena Pilejczyk |
Data i miejsce urodzenia | 1 kwietnia w 1931 r., Zieleń |
Dyscyplina | łyżwiarstwo szybkie |
Największy sukces | brązowy medal olimpijski w Squaw Valley (1960) |
Helena Pilejczyk (ur. 1 kwietnia 1931 r. w Zieleniu k. Mławy) – łyżwiarka szybka, brązowa medalistka Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Squaw Valley (1960), srebrna medalistka mistrzostw świata (Szwecja 1960).
Przebieg kariery sportowej
Helena Pilejczyk, absolwentka liceum pedagogicznego w Kwidzynie (1950), była reprezentantką elbląskich klubów sportowych: Stali (1950–1955), Turbiny (1956–1958) i Olimpii (1959–1972) oraz wychowanką Kazimierza Kalbarczyka, twórcy "elbląskiego zagłębia łyżwiarskiego" . Ponadto uczyła w szkole podstawowej.
Jest wielokrotną mistrzynią i medalistką mistrzostw Polski, rekordzistką kraju w wieloboju i na poszczególnych dystansach w łyżwiarstwie szybkim.
Po zakończeniu kariery poświęciła się pracy trenerskiej, zaangażowała się również w działalność na rzecz promocji łyżwiarstwa szybkiego i sportu w Elblągu. Jej imieniem nazwano halę lodową. Działa w klubie Orzeł i Klubie Nestora, który zrzesza elbląskich sportowców po 60. roku życia.
Helena Pilejczyk jest Honorową Obywatelką Elbląga, twarzą miejskiej kampanii Bezpieczny Senior. Bierze aktywny udział w spotkaniach z młodzieżą i w wielu miejskich przedsięwzięciach. Popularność, powszechna sympatia i uznanie, którymi się cieszy, wielokrotnie zadecydowały o powodzeniu inicjatyw przez nią wspieranych.
Zachowała kondycję fizyczną i zdobywała medale mistrzostw świata weteranów w swojej kategorii wiekowej. Nazywana ikoną elbląskiego sportu jest bodaj najbardziej znaną w kraju mieszkanką tego miasta.
Osiągnięcia sportowe
Igrzyska olimpijskie:
- 1960 Squaw Valley:
- 500 m – 12. na 23 start. z czasem 48.2
- 1000 m – 5. na 22 start. z czasem 1.35,8
- 1500 m – 3. na 23 start. z czasem 2.27,1 (brązowy medal)
- 3000 m – 6. na 20 start. z czasem 5.26,2 (zw. L. Skoblikowa, ZSRR – 5.14,13)
- 1964 Innsbruck:
- 500 m – 23. na 28 start. z czasem 50.1
- 1000 m – 15. na 27 start. z czasem 1.39,8
- 1500 m – 25. na 30 start. z czasem 2.38,3
- 3000 m – 26. na 28 start. z czasem 5.47,3
Uczestniczka mistrzostw świata:
- wielobój
- 1957 Imatra: 9. miejsce
- 1958 Kristinehamn: 5. miejsce
- 1960 Oestersund: 5. miejsce
- 1961 Tonsberg: 7. miejsce
- 1962 Imatra: 14. miejsce
- 1963 Karuizawa: 24. miejsce
- 1969 Grenoble: 23. miejsce
- 1971 Helsinki: 26. miejsce
- 500 m:
- 1958 Kristinehamn: 6. miejsce
- 1000 m:
- 1958 Kristinehamn: 6. miejsce
- 1960 Oestrsund: 2. miejsce (srebrny medal)
- 1500 m:
- 1958 Kristinehamn: 7. miejsce
- 1960 Oestersund: 5. miejsce
- 1961 Tonsberg: 5. miejsce
- 3000 m:
- 1957 Imatra: 7. miejsce
- 1958 Kristinehamn: 8. miejsce
- 1960 Oestersund: 5. miejsce
- 1961 Tonsberg: 5. miejsce międzynarodowa mistrzyni Czechosłowacji
W kraju:
- 37-krotna mistrzyni Polski na 500 m (1954, 1956, 1958, 1962, 1964), 1000 m (1956–1958, 1962, 1971), 1500 m (1955-1958, 1962–1964, 1968–1969, 1971), 3000 m (1956–1958, 1962, 1968–1972), w wieloboju (1956-1958, 1962, 1969, 1971) i w sztafecie 4x1000 m (1952–1953)
- 5-krotna wicemistrzyni Polski w wieloboju (1954, 1961, 1963, 1965, 1970)
- 40-krotna rekordzistka Polski: 500 m - 6 x (od 54.10 w 1954 do 48.20 w 1960), 1000 m – 6 x (od 1.46,40 w 1955 do 1.35,80 w 1960), 1500 m – 5 x (od 2.46,00 w 1955 do 2.37,10 w 1960), 3000 m – 11 x (od 6.14,00 w 1954 do 5.15,20 w 1969), 5000 m – 1 x (10.06,20 w 1955), wielobój mały – 11 x (od 220,433 w 1955 do 199,766 w 1971)