Jacek Fafiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
Linia 38: Linia 38:
 
[http://www.wama-sport.pl/index.php/component/search/?searchword=Jacek%20Fafi%C5%84ski&searchphrase=all&Itemid=198 wama-sport.pl]
 
[http://www.wama-sport.pl/index.php/component/search/?searchword=Jacek%20Fafi%C5%84ski&searchphrase=all&Itemid=198 wama-sport.pl]
  
[[Kategoria:Sport|Fafiński, Jacek]][[Kategoria: Zawodnicy|Fafiński, Jacek]] [[Kategoria: Mistrzowie sportu|Fafiński, Jacek]] [[Kategoria:Olimpijczycy|Fafiński, Jacek]][[Kategoria:Olsztyn|Fafiński, Jacek]][[Kategoria:1990-|Fafiński, Jacek]]
+
[[Kategoria:Sport|Fafiński, Jacek]][[Kategoria: Zawodnicy|Fafiński, Jacek]] [[Kategoria: Mistrzowie sportu|Fafiński, Jacek]] [[Kategoria:Olimpijczycy|Fafiński, Jacek]][[Kategoria:Lubawa|Fafiński, Jacek]][[Kategoria:1990-|Fafiński, Jacek]]

Aktualna wersja na dzień 13:14, 4 gru 2014

Jacek Fafiński

Imię i nazwisko Jacek Fafiński
Dyscyplina zapaśnik stylu klasycznego
Największy sukces srebrny medal w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie

Jacek Fafiński (ur. 21 października 1970 r. w Lubawie) – wybitny zapaśnik stylu klasycznego, srebrny medalista olimpijski.

Przebieg kariery sportowej

Pochodził z wielodzietnej rodziny (pięciu braci, trzy siostry). Przygodę ze sportem zaczynał w Szkole Podstawowej im. M. Kopernika w Lubawie od lekkiej atletyki. Był wicemistrzem województwa olsztyńskiego w trójboju lekkoatletycznym. W rodzinnym mieście wiodącymi sportami był futbol i zapasy, które spopularyzowali bracia Józef i Krzysztof Blankowie oraz Bolesław Jurewicz, Fafiński został więc zapaśnikiem. Wkrótce okazało się, że istotnie miał bardzo dobre predyspozycje do uprawiania tej dyscypliny.

Walczył przez wiele lat w kategoriach wagowych 85–130 kg. Od 1980 roku reprezentował LKS Motor Lubawa (tu jego pierwszym trenerem był Józef Blank), Zagłębie Wałbrzych i Legię Warszawa (1989–2000). Podczas trenowania w ostatnim z wymienionych klubów był podopiecznym trenera Bolesława Dubickiego.

Zdobył siedmiokrotnie tytuł mistrza Polski (1994–1996, 1998, 2000–2002) oraz srebrny medal olimpijski (1996). Mimo imponującego dorobku zdaniem wielu nie wykorzystał w pełni swoich możliwości. Wyznawał zasadę, że trzeba wygrywać jak najmniejszym kosztem, a to podejście wielokrotnie zemściło się na sportowcu. Po zdobyciu w Atlancie (1996) srebrnego medalu olimpijskiego wydawało się, że będzie to czynnik motywujący, tymczasem przed olimpiadą w Sydney niespodziewanie zrezygnował ze startu, ograniczając się do występów krajowych.

Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1996).

Osiągnięcia Sportowe

  • srebrny medal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 r.
  • dwa brązowe medale w wojskowych igrzyskach CISM
  • srebrny medal w drużynowych mistrzostwach świata seniorów
  • srebrny medal w akademickich mistrzostwach świata
  • siedem tytułów Mistrza Polski Seniorów
  • kilkadziesiąt medali w międzynarodowych turniejach zapaśniczych

Bibliografia

Głuszek Zygmunt, Leksykon polskich olimpijczyków, Warszawa 1999
Pawlak Anna, Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924–1998, Kraków 2000.
Godlewski Piotr, Olimpijskie turnieje zapaśnicze 1896–1996, Warszawa 1996.
Archiwum IKF Gorzów Wielkopolski
pl.wikipedia.org [22.10.2014]
olimpijski.pl [22.10.2014]
zapasy.org.pl [22.10.2014]
wama-sport.pl