Gnojno: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Zobacz też) |
|||
| Linia 65: | Linia 65: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
[[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat działdowski]] [[Kategoria: Gmina Działdowo]] [[Kategoria: Wieś sołecka]] | [[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat działdowski]] [[Kategoria: Gmina Działdowo]] [[Kategoria: Wieś sołecka]] | ||
Wersja z 13:26, 13 sty 2014
| Gnojno | |
| | |
 Gnojno. Tradycyjna przydrożna kapliczka
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | działdowski |
| Gmina | Działdowo |
| Liczba ludności (2010) | 268 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Gnojno | |
| Położenie na mapie Polski  Gnojno | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Gnojno – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Działdowo. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ciechanowskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 268 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Michał Jarzynka[1].
Położenie
Wieś położona jest w południowej części województwa warmińsko-mazurskiego, na pograniczu Pojezierza Mazurskiego i Niziny Mazowieckiej, na południe od Działdówki, 11 km na południowy zachód od Działdowa; przy granicy z województwem mazowieckim.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w 1334 roku, a przywilej lokacyjny otrzymała od króla Kazimierza Wielkiego. Była to wieś szlachecka. Wywodzi się z niej szlachecki ród Gnoińskich. W 1574 roku rycerz z tego rodu przedstawił wspomniany przywilej komisji sądowej, aby udowodnić swoje prawa do Gnojna w sporze z właścicielami sąsiednich wiosek. Wieś zachowała charakter folwarku aż do pierwszej połowy XX wieku, pozostałością po dawnym dworze jest park (dwór nie zachował się).
Wieś wykorzystuje swe malownicze położenie w okolicy rzeki Działdówki i z wolna zwraca się ku turystyce (gospodarstwa agroturystyczne, domki letniskowe).
Zabytki
- Park podworski, założony po 1929 roku, dobrze zachowany, dobrze utrzymany drzewostan (lipy, klony, jesiony, graby, świerki, brzozy)
- Dwa drewniane domy mieszkalne z pierwszej połowy XX wieku
Bibliografia
- Działdowo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1966.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Wojewódzka ewidencja zabytków [data dostępu: 12.11.2013]
- Gminna ewidencja zabytków w: Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy Działdowo [data dostępu: 12.11.2013]]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 12.11.2013]
- Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 12.11.2013]
Przypisy
- ↑ http://www.dzialdowo.ug.gov.pl/?c=92 [data dostępu: 5.12.2013]
