Aleksander Sobański: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Aleksander Marian Sobański''' | + | '''Aleksander Marian Sobański''' (ur. 15 grudnia 1912 r. w Petersburgu, zm. 14 kwietnia 1994 r. w Olsztynie) – lekarz, syn Stefana i Heleny z d. Aleksandrowicz. W 1922 r. wrócił z matką do Polski. |
<br/> <br/> | <br/> <br/> | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | Uczęszczał do Gimnazjum Humanistycznego im. J. Lelewela w Warszawie, gdzie w | + | Uczęszczał do Gimnazjum Humanistycznego im. J. Lelewela w Warszawie, gdzie w 1933 r. otrzymał świadectwo dojrzałości i w tymże roku wstąpił na Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie studiów pracował jako praktykant na oddziale chirurgii Szpitala Przemienienia Pańskiego. W lipcu 1939 r. wyjechał do Bułgarii na praktykę, którą odbył na oddziale chirurgicznym Szpitala w Warnie. Do Warszawy powrócił 9 września 1939 r. i oddał się do dyspozycji organizatorów obrony stolicy. Dyplom lekarza uzyskał 11 listopada 1939 r. |
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | Pracował w Szpitalu przy ul. Karowej (do listopada | + | Pracował w Szpitalu przy ul. Karowej (do listopada 1939 r.). Do 30 października 1940 r. odbył staż lekarski w Szpitalu Przemienienia Pańskiego w Warszawie. Do 30 maja 1944 r. pracował w Milanowie jako lekarz ogólny, szkolny i gminny. Od 15 listopada 1941 r. do 15 maja 1942 r. zorganizował i prowadził Szpital Epidemiczny w Kopinie. W grudniu 1940 r. wstąpił do ZWZ-AK, w którym był szefem służby sanitarnej w Okręgu Radzyń Podlaski w randze kapitana do połowy 1941 r. W połowie maja 1944 r., obawiając się aresztowania, przeniósł się do Warszawy, a następnie do Żyrardowa, gdzie pracował na oddziale chirurgicznym w Szpitalu Miejskim. Od października 1946 r. pełnił obowiązki ordynatora oddziału chirurgicznego w Szpitalu Ubezpieczalni Społecznej w Piotrkowie Trybunalskim, a od lipca 1947 r. do listopada 1948 r. był starszym asystentem na oddziale chirurgii Szpitala Miejskiego w Żyrardowie. |
| + | |||
| + | Był ordynatorem oddziałów chirurgicznego i ginekologiczno-położniczego oraz dyrektorem Szpitala Powiatowego w Działdowie od grudnia 1948 do września 1949 r., następnie do sierpnia 1959 r. w Szpitalu Powiatowym w Brodnicy. Od września 1960 r. do grudnia 1961r. był asystentem i adiunktem w II Klinice Chirurgii AM w Białymstoku. Od stycznia 1962 r. do listopada 1969 r. ordynował na oddziale chirurgicznym Szpitala PKP w Olsztynie, a następnie do września 1970 r. pracował jako chirurg w Przychodni PKP w Olsztynie. | ||
| + | |||
| + | Był specjalistą I st. z ginekologii i położnictwa oraz II st. z chirurgii ogólnej. | ||
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna=== | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna=== | ||
| − | Stopień dr n. med. uzyskał na podstawie pracy: '' | + | Stopień dr n. med. uzyskał na podstawie pracy: ''Rzadkie zejście raków pierwotnych wątroby''. |
| − | == Bibliografia | + | |
| − | Bednarski Z. Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 153-154, Olsztyn 1997. | + | Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP oraz czterokrotnie Medalem Wojska.<br/> |
| + | == Bibliografia== | ||
| + | Bednarski Z., Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 153-154, Olsztyn 1997. | ||
[[Kategoria: Zdrowie|Sobański Aleksander Marian]] | [[Kategoria: Zdrowie|Sobański Aleksander Marian]] | ||
Wersja z 13:31, 18 lis 2014
| Aleksander Marian Sobański | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 grudnia 1912 r. Petersburg |
| Data i miejsce śmierci | 14 kwietnia 1994 r. Olsztyn |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Srebrzysko w Gdańsku |
| Zawód | lekarz |
Aleksander Marian Sobański (ur. 15 grudnia 1912 r. w Petersburgu, zm. 14 kwietnia 1994 r. w Olsztynie) – lekarz, syn Stefana i Heleny z d. Aleksandrowicz. W 1922 r. wrócił z matką do Polski.
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Uczęszczał do Gimnazjum Humanistycznego im. J. Lelewela w Warszawie, gdzie w 1933 r. otrzymał świadectwo dojrzałości i w tymże roku wstąpił na Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie studiów pracował jako praktykant na oddziale chirurgii Szpitala Przemienienia Pańskiego. W lipcu 1939 r. wyjechał do Bułgarii na praktykę, którą odbył na oddziale chirurgicznym Szpitala w Warnie. Do Warszawy powrócił 9 września 1939 r. i oddał się do dyspozycji organizatorów obrony stolicy. Dyplom lekarza uzyskał 11 listopada 1939 r.
Praca
Pracował w Szpitalu przy ul. Karowej (do listopada 1939 r.). Do 30 października 1940 r. odbył staż lekarski w Szpitalu Przemienienia Pańskiego w Warszawie. Do 30 maja 1944 r. pracował w Milanowie jako lekarz ogólny, szkolny i gminny. Od 15 listopada 1941 r. do 15 maja 1942 r. zorganizował i prowadził Szpital Epidemiczny w Kopinie. W grudniu 1940 r. wstąpił do ZWZ-AK, w którym był szefem służby sanitarnej w Okręgu Radzyń Podlaski w randze kapitana do połowy 1941 r. W połowie maja 1944 r., obawiając się aresztowania, przeniósł się do Warszawy, a następnie do Żyrardowa, gdzie pracował na oddziale chirurgicznym w Szpitalu Miejskim. Od października 1946 r. pełnił obowiązki ordynatora oddziału chirurgicznego w Szpitalu Ubezpieczalni Społecznej w Piotrkowie Trybunalskim, a od lipca 1947 r. do listopada 1948 r. był starszym asystentem na oddziale chirurgii Szpitala Miejskiego w Żyrardowie.
Był ordynatorem oddziałów chirurgicznego i ginekologiczno-położniczego oraz dyrektorem Szpitala Powiatowego w Działdowie od grudnia 1948 do września 1949 r., następnie do sierpnia 1959 r. w Szpitalu Powiatowym w Brodnicy. Od września 1960 r. do grudnia 1961r. był asystentem i adiunktem w II Klinice Chirurgii AM w Białymstoku. Od stycznia 1962 r. do listopada 1969 r. ordynował na oddziale chirurgicznym Szpitala PKP w Olsztynie, a następnie do września 1970 r. pracował jako chirurg w Przychodni PKP w Olsztynie.
Był specjalistą I st. z ginekologii i położnictwa oraz II st. z chirurgii ogólnej.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Stopień dr n. med. uzyskał na podstawie pracy: Rzadkie zejście raków pierwotnych wątroby.
Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP oraz czterokrotnie Medalem Wojska.
Bibliografia
Bednarski Z., Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 153-154, Olsztyn 1997.
