Andrzej Skrobacki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Szkoła i wykształcenie) |
|||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
Syn Kazimierza i Anny z d. Zwierzyńskiej. Po śmierci ojca, w wieku 3 lat przeniósł się wraz z bratem i matką do Poznania. | Syn Kazimierza i Anny z d. Zwierzyńskiej. Po śmierci ojca, w wieku 3 lat przeniósł się wraz z bratem i matką do Poznania. | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | W grudniu 1939 r. został wysiedlony wraz z rodziną do Iwanisk, gdzie ukończył 3 klasy gimnazjum na tajnych kompletach. Świadectwo dojrzałości uzyskał w Poznaniu w roku 1946. Studiował na Wydziale Lekarskim AM w Poznaniu, gdzie w 1952 r. uzyskał absolutorium. W tym samym roku odbył | + | W grudniu 1939 r. został wysiedlony wraz z rodziną do Iwanisk, gdzie ukończył 3 klasy gimnazjum na tajnych kompletach. Świadectwo dojrzałości uzyskał w Poznaniu w roku 1946. Studiował na Wydziale Lekarskim AM w Poznaniu, gdzie w 1952 r. uzyskał absolutorium. W tym samym roku odbył kurs przysposobienia oficerów w Łodzi. Tamże otrzymał dyplom lekarza 17 grudnia 1952 r. |
| + | |||
| + | Stopień dr n. med. otrzymał na podstawie pracy pt. ''Polacy na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Królewcu''. | ||
| + | |||
=== Praca === | === Praca === | ||
Po promocji oficerskiej otrzymał przydział do jednostki WOP w Gliwicach, skąd przeniesiony został do Przemyśla, a następnie do [[Olsztyn|Olsztyna]] na stanowisko asystenta Laboratorium Analitycznego w [[Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych|Szpitalu MSW]]. | Po promocji oficerskiej otrzymał przydział do jednostki WOP w Gliwicach, skąd przeniesiony został do Przemyśla, a następnie do [[Olsztyn|Olsztyna]] na stanowisko asystenta Laboratorium Analitycznego w [[Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych|Szpitalu MSW]]. | ||
Wersja z 10:40, 7 sty 2015
| Andrzej Skrobacki | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 stycznia 1928 r. Gniewkowo |
| Data i miejsce śmierci | 2 lutego 1992 r. Olsztyn |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz komunalny w Olsztynie |
| Zawód | lekarz |
Andrzej Skrobacki (ur. 28 stycznia 1928 r. w Gniewkowie, zm. 2 lutego 1992 r. w Olsztynie) – doktor nauk medycznych, specjalista analityki lekarskiej, założyciel olsztyńskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji.
Spis treści
Życiorys
Syn Kazimierza i Anny z d. Zwierzyńskiej. Po śmierci ojca, w wieku 3 lat przeniósł się wraz z bratem i matką do Poznania.
Szkoła i wykształcenie
W grudniu 1939 r. został wysiedlony wraz z rodziną do Iwanisk, gdzie ukończył 3 klasy gimnazjum na tajnych kompletach. Świadectwo dojrzałości uzyskał w Poznaniu w roku 1946. Studiował na Wydziale Lekarskim AM w Poznaniu, gdzie w 1952 r. uzyskał absolutorium. W tym samym roku odbył kurs przysposobienia oficerów w Łodzi. Tamże otrzymał dyplom lekarza 17 grudnia 1952 r.
Stopień dr n. med. otrzymał na podstawie pracy pt. Polacy na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Królewcu.
Praca
Po promocji oficerskiej otrzymał przydział do jednostki WOP w Gliwicach, skąd przeniesiony został do Przemyśla, a następnie do Olsztyna na stanowisko asystenta Laboratorium Analitycznego w Szpitalu MSW.
W 1958 r. uzyskał specjalizację II st. z analityki lekarskiej. W latach 1963–1982 był kierownikiem Laboratorium Analitycznego Polikliniki KWMO oraz Przychodni Skórno-Wenerologicznej w Olsztynie. Od 1974 r. pracował w Wojewódzkim Zespole Pomocy Doraźnej w Olsztynie.
W 1982 r. przeszedł na emeryturę.
Działalność kulturalna i społeczna
Był wiceprzewodniczącym Olsztyńskiego Oddziału PTL, członkiem Towarzystwa Naukowego Ośrodka Badań Naukowych, Polskiego Towarzystwa Historycznego, założycielem olsztyńskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji.
W 1980 r. wydał Album lekarzy-pionierów Okręgu Mazurskiego 1945-1946. Współuczestniczył w organizowaniu OW-MIL w Olsztynie. Współredagował Biuletyn Lekarski.
Odznaczenia
Odznaczony Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny", Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim OOP.
Bibliografia
Bednarski Z., "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, volumen I, s. 150.
