Bolesław Laszka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m (LPF przeniósł stronę Laszka Bolesław na Bolesław Laszka, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
|miejsce urodzenia = Skórcz | |miejsce urodzenia = Skórcz | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
| − | |data śmierci = 4 maja | + | |data śmierci = 4 maja 1979 r. |
|miejsce śmierci = | |miejsce śmierci = | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Bolesław Laszka''' | + | '''Bolesław Laszka''' (ur. 26 marca 1915 r. w Skórczu, pow. starogardzki, zm. 4 maja 1979 r.) – otolaryngolog, doktor nauk medycznych. |
<br/> <br/> | <br/> <br/> | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
| + | Syn Izydora i Bronisławy z d. Śmielewskiej. | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | Ukończył Gimnazjum Staroklasyczne w Starogardzie i w | + | Ukończył Gimnazjum Staroklasyczne w Starogardzie i w 1934 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku wstąpił na Wydział Lekarski UP w Poznaniu. W chwili wybuchu wojny w 1939 r. ukończył 5 rok medycyny. W 1939 r. odbył trzymiesięczną wakacyjną praktykę lekarską w Bułgarii. W 1945 r. powrócił do Poznania, gdzie 25 kwietnia 1945 r. otrzymał dyplom lekarza. |
| + | |||
| + | Stopień dr n. med otrzymał na podstawie pracy pt. ''Badania doświadczalne nad zatruciem kokainą i środkami przeciwdziałającymi temu zatruciu''. Tytuł docenta uzyskał na podstawie pracy ''Zapalenie wyrostków sutkowatych u niemowląt ze szczególnym uwzględnieniem utajonego zapalenia''. | ||
| + | |||
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | Będąc studentem, w latach | + | Będąc studentem, w latach 1937–1939 pracował jako młodszy asystent w Zakładzie Medycyny Sądowej UP. W pierwszych miesiącach niemieckiej okupacji ukrywał się, gdyż groziła mu wywózka na przymusowe roboty. W latach 1940–1942 pracował jako robotnik na kolei w Poznaniu, a następnie przedostał się do Warszawy, gdzie od 1941 do 1944 r. odbył staż w Szpitalu Dzieciątka Jezus na oddziałach chorób wewnętrznych, chirurgii, ginekologii i położnictwa. |
| − | === | + | |
| − | + | W 1945r. rozpoczął pracę jako starszy asystent w Klinice Laryngologii UP. Od maja 1948 r. do sierpnia 1949 r. był szefem oddziału laryngologicznego w Wojskowym Szpitalu Okręgowym w Lublinie. | |
| − | == Bibliografia | + | |
| − | Bednarski | + | 1 listopada 1949 r. został skierowany przez Ministerstwo Zdrowia do [[Olsztyn|Olsztyna]] w celu zorganizowania oddziału laryngologicznego w [[Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie|Szpitalu Wojewódzkim]]. W styczniu 1950 r. otworzył 15-łóżkowy oddział laryngologii i został jego ordynatorem. W lutym 1951 r. oddział liczył już 30 łóżek. W 1970 r. przeniósł się do nowego budynku WSZ. Był specjalistą II st. z otolaryngologii. |
| − | [[Kategoria: | + | === Odznaczenia=== |
| + | Za pracę zawodową odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką "Za wzorową pracę w służbie zdrowia". | ||
| + | == Bibliografia == | ||
| + | Bednarski Zenobiusz, "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, vol. I, s. 90-91. | ||
| + | |||
| + | [[Kategoria: Zdrowie|Laszka, Bolesław]] | ||
| + | [[Kategoria: Ochrona zdrowia|Laszka, Bolesław]] | ||
| + | [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Laszka, Bolesław]] | ||
| + | [[Kategoria: Olsztyn|Laszka, Bolesław]] | ||
| + | [[Kategoria: 1945-1989|Laszka, Bolesław]] | ||
Wersja z 21:25, 30 gru 2014
| Bolesław Laszka | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 marca 1915r. Skórcz |
| Data śmierci | 4 maja 1979 r. |
| Zawód | lekarz |
Bolesław Laszka (ur. 26 marca 1915 r. w Skórczu, pow. starogardzki, zm. 4 maja 1979 r.) – otolaryngolog, doktor nauk medycznych.
Życiorys
Syn Izydora i Bronisławy z d. Śmielewskiej.
Szkoła i wykształcenie
Ukończył Gimnazjum Staroklasyczne w Starogardzie i w 1934 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku wstąpił na Wydział Lekarski UP w Poznaniu. W chwili wybuchu wojny w 1939 r. ukończył 5 rok medycyny. W 1939 r. odbył trzymiesięczną wakacyjną praktykę lekarską w Bułgarii. W 1945 r. powrócił do Poznania, gdzie 25 kwietnia 1945 r. otrzymał dyplom lekarza.
Stopień dr n. med otrzymał na podstawie pracy pt. Badania doświadczalne nad zatruciem kokainą i środkami przeciwdziałającymi temu zatruciu. Tytuł docenta uzyskał na podstawie pracy Zapalenie wyrostków sutkowatych u niemowląt ze szczególnym uwzględnieniem utajonego zapalenia.
Praca
Będąc studentem, w latach 1937–1939 pracował jako młodszy asystent w Zakładzie Medycyny Sądowej UP. W pierwszych miesiącach niemieckiej okupacji ukrywał się, gdyż groziła mu wywózka na przymusowe roboty. W latach 1940–1942 pracował jako robotnik na kolei w Poznaniu, a następnie przedostał się do Warszawy, gdzie od 1941 do 1944 r. odbył staż w Szpitalu Dzieciątka Jezus na oddziałach chorób wewnętrznych, chirurgii, ginekologii i położnictwa.
W 1945r. rozpoczął pracę jako starszy asystent w Klinice Laryngologii UP. Od maja 1948 r. do sierpnia 1949 r. był szefem oddziału laryngologicznego w Wojskowym Szpitalu Okręgowym w Lublinie.
1 listopada 1949 r. został skierowany przez Ministerstwo Zdrowia do Olsztyna w celu zorganizowania oddziału laryngologicznego w Szpitalu Wojewódzkim. W styczniu 1950 r. otworzył 15-łóżkowy oddział laryngologii i został jego ordynatorem. W lutym 1951 r. oddział liczył już 30 łóżek. W 1970 r. przeniósł się do nowego budynku WSZ. Był specjalistą II st. z otolaryngologii.
Odznaczenia
Za pracę zawodową odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką "Za wzorową pracę w służbie zdrowia".
Bibliografia
Bednarski Zenobiusz, "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, vol. I, s. 90-91.
