Florian Piotrowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m (LPF przeniósł stronę Piotrowski Florian na Florian Piotrowski, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Florian Piotrowski''' ur. 30 listopada | + | '''Florian Piotrowski''' (ur. 30 listopada 1898 r. w Petersburgu, zm. 16 listopada 1973 r.) – lekarz |
| − | <br/> <br/> | + | <br/><br/> |
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
| + | Syn Konstantego i Urszuli z d. Bukowskiej. | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | Szkołę średnią ukończył w Petersburgu. | + | Szkołę średnią ukończył w Petersburgu. Pracę nauczyciela godził ze studiowaniem biologii na USB w Wilnie, później przeniósł się na Wydział Lekarski. Ukończył go 17 sierpnia 1931 r., kiedy to otrzymał dyplom lekarza. |
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | W | + | W 1921 r. przyjechał do Wilna gdzie przez wszystkie lata studiów pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej. Od 1 września 1931 r. do 20 marca 1934 r. pracował w Poradni Przeciwgruźliczej w Wilnie. Wyspecjalizował się w chirurgii. Od września do grudnia 1939 r. był lekarzem szkolnym, a od stycznia 1940 r. pracował w Szpitalu św. Józefa. Od 1941 do 1942 r. był lekarzem w szpitalu dla jeńców wojennych. Od 16 maja 1942 do 15 grudnia 1944 r. pracował w Przychodni Chirurgicznej i II Poliklinice. Był chirurgiem AK w zgrupowaniu "Szczerbca". |
| − | === | + | |
| − | Odznaczony m.in. Złotym | + | Wysiedlony z Wileńszczyzny przeniósł się do Białegostoku, gdzie pracował w Szpitalu PKP. 19 lutego 1945 r. znalazł się w [[Olsztyn|Olsztynie]], by tu zorganizować kolejową służbę zdrowia. Po wybuchu epidemii duru organizował na przełomie marca i kwietnia 1945 r. Szpital PKP w Olsztynie. Od 1 września 1945 do 31 października 1950 r. pracował na oddziale chirurgicznym [[Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie|Szpitala Wojewódzkiego w Olsztynie]] i przeprowadził w nim 20 stycznia 1946r. pierwszą operację amputacji stopy. Od 1 listopada 1950 r. pracował jako lekarz w Pogotowiu Ratunkowym, a od 26 sierpnia 1951 do 31 maja 1961 r. był jego dyrektorem. |
| − | == Bibliografia | + | |
| − | Bednarski Z. Rocznik Medyczny | + | 1 września 1970 r. przeszedł na emeryturę. |
| − | [[Kategoria: Zdrowie|Piotrowski Florian]] | + | === Odznaczenia === |
| + | Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi | ||
| + | == Bibliografia == | ||
| + | Bednarski Z., "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, vol. I, s. 129.<br/> | ||
| + | |||
| + | [[Kategoria: Zdrowie|Piotrowski, Florian]][[Kategoria: Olsztyn|Piotrowski, Florian]][[Kategoria: 1919-1944|Piotrowski, Florian]][[Kategoria: 1945-1989|Piotrowski, Florian]] | ||
Wersja z 12:36, 6 sty 2015
| Florian Piotrowski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 listopada 1898r. Petersburg |
| Data i miejsce śmierci | 16 listopada 1973r Olsztyn |
| Miejsce spoczynku | cmentarz komunalny w Olsztynie |
| Zawód | lekarz |
Florian Piotrowski (ur. 30 listopada 1898 r. w Petersburgu, zm. 16 listopada 1973 r.) – lekarz
Życiorys
Syn Konstantego i Urszuli z d. Bukowskiej.
Szkoła i wykształcenie
Szkołę średnią ukończył w Petersburgu. Pracę nauczyciela godził ze studiowaniem biologii na USB w Wilnie, później przeniósł się na Wydział Lekarski. Ukończył go 17 sierpnia 1931 r., kiedy to otrzymał dyplom lekarza.
Praca
W 1921 r. przyjechał do Wilna gdzie przez wszystkie lata studiów pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej. Od 1 września 1931 r. do 20 marca 1934 r. pracował w Poradni Przeciwgruźliczej w Wilnie. Wyspecjalizował się w chirurgii. Od września do grudnia 1939 r. był lekarzem szkolnym, a od stycznia 1940 r. pracował w Szpitalu św. Józefa. Od 1941 do 1942 r. był lekarzem w szpitalu dla jeńców wojennych. Od 16 maja 1942 do 15 grudnia 1944 r. pracował w Przychodni Chirurgicznej i II Poliklinice. Był chirurgiem AK w zgrupowaniu "Szczerbca".
Wysiedlony z Wileńszczyzny przeniósł się do Białegostoku, gdzie pracował w Szpitalu PKP. 19 lutego 1945 r. znalazł się w Olsztynie, by tu zorganizować kolejową służbę zdrowia. Po wybuchu epidemii duru organizował na przełomie marca i kwietnia 1945 r. Szpital PKP w Olsztynie. Od 1 września 1945 do 31 października 1950 r. pracował na oddziale chirurgicznym Szpitala Wojewódzkiego w Olsztynie i przeprowadził w nim 20 stycznia 1946r. pierwszą operację amputacji stopy. Od 1 listopada 1950 r. pracował jako lekarz w Pogotowiu Ratunkowym, a od 26 sierpnia 1951 do 31 maja 1961 r. był jego dyrektorem.
1 września 1970 r. przeszedł na emeryturę.
Odznaczenia
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi
Bibliografia
Bednarski Z., "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, vol. I, s. 129.
