Zygmunt Kanigowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
− | '''Kanigowski Zygmunt''' (ur. 18 lipca 1909 r. w Wading-River, Long Island, N.Y., USA, zm. 29 marca 1968 r. w Białymstoku; s. Jana i Anny z d. Nosarzewska) – lekarz, | + | '''Kanigowski Zygmunt''' (ur. 18 lipca 1909 r. w Wading-River, Long Island, N.Y., USA, zm. 29 marca 1968 r. w Białymstoku; s. Jana i Anny z d. Nosarzewska) – lekarz, neurolog, doktor nauk medycznych. |
<br/> <br/> | <br/> <br/> | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== |
Wersja z 15:59, 15 sty 2015
Zygmunt Kanigowski | |
| |
Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1909 r. Wading-River (USA) |
Data i miejsce śmierci | 29 marca 1968 r. Białystok |
Zawód | lekarz |
Kanigowski Zygmunt (ur. 18 lipca 1909 r. w Wading-River, Long Island, N.Y., USA, zm. 29 marca 1968 r. w Białymstoku; s. Jana i Anny z d. Nosarzewska) – lekarz, neurolog, doktor nauk medycznych.
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Wraz z rodzicami wrócił do Polski w 1912 r. Uczęszczał do Gimnazjum Państwowego im. S. Wyspiańskiego w Mławie, gdzie w 1927 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. Studiował na Wydziale Lekarskim USB w Wilnie. Dyplom lekarza uzyskał 29 maja 1934 r.
Praca
Jako student pracował w Klinice Chorób Nerwowych i Umysłowych USB w Wilnie. Później był młodszym, a następnie starszym asystentem oraz adiunktem. Od 1939 r. był ordynatorem oddziału neurologicznego Szpitala Św. Jakuba w Wilnie, od 1939 r. do 1941 r. neurologiem w Kasie Chorych, a od 1941 r. do 1945 r. ordynatorem w Szpitalu Chorób Nerwowych i Wewnętrznych.
Wysiedlony z Wilna przybył 1 lutego 1945 r. do Białegostoku, skąd został skierowany do pracy w Białej Piskiej. Przebywał tam od 15 lutego do 6 marca i w tym czasie nie udało mu się zorganizować szpitala. Wyjechał do Olsztyna i jako neurolog pracował w Przychodni Kolejowej PKP i Poliklinice Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Zorganizował oddział neurologiczny w Szpitalu Wojewódzkim, później Poradnię Zdrowia Psychicznego. W 1947 r. został ordynatorem oddziału neurologicznego w Szpitalu Wojewódzkim.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Uzyskał tytuły dr n. med., docenta oraz profesora nadzwyczajnego Akademii Medycznej w Białymstoku, gdzie przeniósł się w 1954 r.
Bibliografia
Bednarski Z., Rocznik Medyczny. Tom V Volumen I, Olsztyn 1997, s.70-71.