Kamionka (gmina Kurzętnik): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>'''Kamionka'''</big> (Kemnate, niem. Kamionken) – wieś sołecka w Polsce w [[ | + | <big>'''Kamionka'''</big> (Kemnate, niem. Kamionken) – [[Wieś sołecka|wieś sołecka]] w Polsce w [[Województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[Powiat nowomiejski |powiecie nowomiejskim]], w [[Kurzętnik (gmina wiejska)|gminie Kurzętnik]]. W latach 1975-1998 miejscowość przynależała [[Podział administracyjny |administracyjnie]] do województwa toruńskiego. |
<br/> | <br/> | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
| − | Miejscowość leży na terenie gminy, która obejmuje swoim zasięgiem wschodni kraniec [[Pojezierze Brodnickie |Pojezierza Brodnickiego]]. W obszar gminy wchodzi 17% lasów i 71 % użytków rolnych. Ponadto miejscowość znajduje się na obszarze [[ | + | Miejscowość leży na terenie gminy, która obejmuje swoim zasięgiem wschodni kraniec [[Pojezierze Brodnickie |Pojezierza Brodnickiego]]. W obszar gminy wchodzi 17% lasów i 71 % użytków rolnych. Ponadto miejscowość znajduje się na obszarze [[Powiat nowomiejski |powiatu nowomiejskiego]], który rozciąga się na pograniczu Pojezierza Chełmińskiego, [[Pojezierze Iławskie |Pojezierza Iławskiego]], [[Garb Lubawski| Garbu Lubawskiego]] i [[Pojezierze Dobrzyńskie |Pojezierza Dobrzyńskiego]], w południowo – zachodniej części [[Województwo warmińsko-mazurskie |województwa warmińsko-mazurskiego]]. |
<br/> | <br/> | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
| − | Najprawdopodobniej wieś lokowano w XIV w. Jej pierwsze nazwy to: Kamionken - 1414, później Kemnate oraz Kamiontken. Nazwa wsi może pochodzić od rodzaju malin. W ten sposób określano także rzeki, wzgórza czy przedmieścia. Wiadomo również, że w 1414 r. miejscowość poniosła straty w wojnie polsko – krzyżackiej. W II poł XIX w. we wsi znajdowało się 46 budynków i 32 domy. Wśród mieszkańców przeważało wyznanie ewangelickie: 152 katolików, 29 ewangelików . Pod koniec XIX w. obszar wsi stanowił 962 mórg. We wsi nie było szkoły – dzieci uczęszczały do placówki w miejscowości [[Bałówki]] oraz nie funkcjonowała parafia i poczta. Te dwie ostatnie znajdowały się w [[Nowe Miasto Lubawskie |Nowym Mieście Lubawskim]]. W 1920 r. Kamionka znalazła się w graniach Polski. We wsi wzmiankowana jest wówczas szkoła. Podczas II wojny światowej również z terenu Kamionki wysiedlono mieszkańców do obozu w Potulicach. Tuż po wojnie, w latach 1945-1954 Kamionka była wsią gromadzką. W latach 1954-1960 wchodziła zaś w skład [[ | + | Najprawdopodobniej wieś lokowano w XIV w. Jej pierwsze nazwy to: Kamionken - 1414, później Kemnate oraz Kamiontken. Nazwa wsi może pochodzić od rodzaju malin. W ten sposób określano także rzeki, wzgórza czy przedmieścia. Wiadomo również, że w 1414 r. miejscowość poniosła straty w wojnie polsko – krzyżackiej. W II poł XIX w. we wsi znajdowało się 46 budynków i 32 domy. Wśród mieszkańców przeważało wyznanie ewangelickie: 152 katolików, 29 ewangelików . Pod koniec XIX w. obszar wsi stanowił 962 mórg. We wsi nie było szkoły – dzieci uczęszczały do placówki w miejscowości [[Bałówki]] oraz nie funkcjonowała parafia i poczta. Te dwie ostatnie znajdowały się w [[Nowe Miasto Lubawskie |Nowym Mieście Lubawskim]]. W 1920 r. Kamionka znalazła się w graniach Polski. We wsi wzmiankowana jest wówczas szkoła. Podczas II wojny światowej również z terenu Kamionki wysiedlono mieszkańców do obozu w Potulicach. Tuż po wojnie, w latach 1945-1954 Kamionka była wsią gromadzką. W latach 1954-1960 wchodziła zaś w skład [[Gromada Marzęcice |gromady Marzęcice]] a od 1961 r. była siedzibą sołectwa. W 1973 r., wieś weszła w skład nowo utworzonej [[Kurzętnik (gmina wiejska)|Gminy Kurzętnik]]. Pod koniec XX w. sołectwo obejmowało 246, 42 ha z 23 gospodarstwami i 150 mieszkańcami. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
===Kultura=== | ===Kultura=== | ||
| − | Obecnie we wsi działa [[Koło Gospodyń Wiejskich]] oraz świetlica. | + | Obecnie we wsi działa [[Koło Gospodyń Wiejskich w Kamionce |Koło Gospodyń Wiejskich]] oraz świetlica. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 57: | Linia 57: | ||
=== Bibliografia: === | === Bibliografia: === | ||
| − | |||
Grabowski Stanisław,''Z dziejów Kurzętnika i okolic'', Warszawa 1995, 171 ss. | Grabowski Stanisław,''Z dziejów Kurzętnika i okolic'', Warszawa 1995, 171 ss. | ||
| Linia 64: | Linia 63: | ||
''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. III, Warszawa 1882, 960 ss. | ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. III, Warszawa 1882, 960 ss. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 73: | Linia 71: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria: Powiat nowomiejski]] | |
| − | [[ | + | [[Kategoria: Kurzętnik (gmina wiejska)]] |
| + | [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | ||
| + | [[Kategoria: 1301-1400]] | ||
Wersja z 10:16, 11 lip 2014
| Kamionka | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | nowomiejski |
| Gmina | Kurzętnik |
| Sołectwo | Kamionka |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
| Kod pocztowy | 13 - 306 |
| Tablice rejestracyjne | NNM |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Kamionka | |
| Położenie na mapie Polski  Kamionka | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Kamionka (Kemnate, niem. Kamionken) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik. W latach 1975-1998 miejscowość przynależała administracyjnie do województwa toruńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość leży na terenie gminy, która obejmuje swoim zasięgiem wschodni kraniec Pojezierza Brodnickiego. W obszar gminy wchodzi 17% lasów i 71 % użytków rolnych. Ponadto miejscowość znajduje się na obszarze powiatu nowomiejskiego, który rozciąga się na pograniczu Pojezierza Chełmińskiego, Pojezierza Iławskiego, Garbu Lubawskiego i Pojezierza Dobrzyńskiego, w południowo – zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego.
Dzieje miejscowości
Najprawdopodobniej wieś lokowano w XIV w. Jej pierwsze nazwy to: Kamionken - 1414, później Kemnate oraz Kamiontken. Nazwa wsi może pochodzić od rodzaju malin. W ten sposób określano także rzeki, wzgórza czy przedmieścia. Wiadomo również, że w 1414 r. miejscowość poniosła straty w wojnie polsko – krzyżackiej. W II poł XIX w. we wsi znajdowało się 46 budynków i 32 domy. Wśród mieszkańców przeważało wyznanie ewangelickie: 152 katolików, 29 ewangelików . Pod koniec XIX w. obszar wsi stanowił 962 mórg. We wsi nie było szkoły – dzieci uczęszczały do placówki w miejscowości Bałówki oraz nie funkcjonowała parafia i poczta. Te dwie ostatnie znajdowały się w Nowym Mieście Lubawskim. W 1920 r. Kamionka znalazła się w graniach Polski. We wsi wzmiankowana jest wówczas szkoła. Podczas II wojny światowej również z terenu Kamionki wysiedlono mieszkańców do obozu w Potulicach. Tuż po wojnie, w latach 1945-1954 Kamionka była wsią gromadzką. W latach 1954-1960 wchodziła zaś w skład gromady Marzęcice a od 1961 r. była siedzibą sołectwa. W 1973 r., wieś weszła w skład nowo utworzonej Gminy Kurzętnik. Pod koniec XX w. sołectwo obejmowało 246, 42 ha z 23 gospodarstwami i 150 mieszkańcami.
Kultura
Obecnie we wsi działa Koło Gospodyń Wiejskich oraz świetlica.
Ludzie związani z miejscowością:
Na kartach historii wsi zapisał się Paweł Kollath - nauczyciel z I poł. XX w. Pod koniec XX w. sołtysem był Kazimierz Barański. Od 2011 r. funkcję tą sprawuje Jarosław Dąbrowski.
Bibliografia:
Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 1995, 171 ss.
Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 2008, 287 ss.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. III, Warszawa 1882, 960 ss.
Zobacz też
